Bazylia pospolita

Bazylia do gotowania

Większość czasu Bazylia powinna być używana w stanie świeżym. W recepturach zazwyczaj dodaje się ją w ostatniej chwili. Ugotowanie jej szybko niszczy posiłek. Świeże zioło można przechowywać przez krótki czas w plastikowych torebkach w lodówce. Użycie zamrażalnika pozwoli na dłuższe przechowywanie bazylii. W obu przypadkach należy je szybko zblanszować we wrzącej wodzie. Suszone zioło traci również większość swojego smaku, a to, co niewiele pozostaje, smakuje bardzo różnie, ze słabym smakiem kumaryny, jak siano.

W kuchni śródziemnomorskiej i indyjskiej często używa się bazylii. W kuchniach śródziemnomorskich często łączy się ją z pomidorem. Bazylia jest jednym z głównych składników pesto - zielonego włoskiego sosu olejowo-ziołowego z Genui. Pozostałe dwa główne składniki Pesto to oliwa z oliwek i orzechy piniowe. Najczęściej stosowanymi odmianami bazylii śródziemnomorskiej są "Genovese", "Purple Ruffles", "Mammoth", "Cynamon", "Lemon", "Globe" i "African Blue". Chińczycy używają również świeżych lub suszonych bazylii w zupach i innych potrawach. Na Tajwanie ludzie dodają świeże liście bazylii do gęstej zupy (羹湯; gēngtāng). Jedzą też smażonego kurczaka z głęboko usmażonymi liśćmi bazylii.

Bazylia jest czasami używana ze świeżymi owocami oraz w dżemach i sosach owocowych. Najczęściej robi się to z truskawkami, ale także z malinami lub śliwkami o ciemnym kolorze. Niektórzy mówią, że bazylia o płaskich liściach stosowana w kuchni wietnamskiej jest bardziej odpowiednia do stosowania z owocami.

Nasiona bazylii

Po namoczeniu w wodzie nasiona kilku odmian bazylii stają się galaretowate. Stosuje się je w azjatyckich napojach i deserach, takich jak falooda czy sherbet. Takie nasiona są znane w różny sposób jako sabja, subja, takmaria, tukmaria, falooda lub hột é. Są one stosowane ze względu na ich właściwości lecznicze w Ayurveda, tradycyjnym systemie leczniczym Indii.

Suszone liście bazylii.

inne rodzaje

Patrz Lista odmian bazylii

Kilka innych bazylii, w tym niektóre inne gatunki Ocimum, są uprawiane w wielu regionach Azji. Większość bazylii azjatyckich ma smak goździków, który jest na ogół mocniejszy niż bazylia śródziemnomorska. W Chinach lokalny kultywar nazywany jest 九層塔 (jiǔcéngtǎ; dosłownie "pagoda dziewięciostopniowa"), podczas gdy importowane odmiany nazywane są konkretnie 羅勒 (luólè) lub 巴西里 (bāxīlǐ), chociaż [巴西里] często odnosi się do innego rodzaju pagody.

Bazylia cytrynowa" ma silny cytrynowy zapach i smak bardzo różniący się od innych odmian, ponieważ zawiera substancję chemiczną zwaną cytrynową. Jest ona szeroko stosowana w Indonezji, gdzie nazywana jest kemangi i podawana na surowo, razem z surową kapustą, zieloną fasolą i ogórkiem, jako dodatek do smażonej ryby lub kaczki. Kwiaty kemangi, połamane, są ostrą przyprawą do sałatek.

Uprawa bazylii

Bazylia dobrze rośnie w upale. Zachowuje się jak co roku, jeśli jest szansa na mróz. W Europie Północnej, północnych stanach USA, oraz na Wyspie Południowej Nowej Zelandii najlepiej będzie rosła posiana pod szkłem w doniczce torfowej. Można go sadzić późną wiosną/wczesnym latem, kiedy istnieje niewielkie ryzyko wystąpienia mrozu. Najlepiej sprawdza się w dobrze opróżnionym, słonecznym miejscu.

Chociaż bazylia najlepiej rośnie na zewnątrz, może być uprawiana w doniczce. Jak większość ziół, najlepiej sprawdzi się na południowym parapecie (na półkuli północnej). Powinna być trzymana z dala od ekstremalnie zimnych przeciągów. Najlepiej rośnie w silnym świetle słonecznym. Szklarnia lub kloche są idealne, jeśli są dostępne. Rośliny bazylii można uprawiać nawet w piwnicy, pod lampami fluorescencyjnymi.

Jeśli jego liście zwiędły z powodu braku wody, powróci do zdrowia, jeśli zostaną dokładnie podlane i umieszczone w słonecznym miejscu. Żółte liście w kierunku dolnej części rośliny wskazują, że roślina potrzebuje więcej światła słonecznego lub mniej nawozu.

W słonecznym klimacie, takim jak południowa Europa, południowe stany USA, Wyspa Północna Nowej Zelandii i Australia, bazylia będzie się rozwijać, gdy zostanie posadzona na zewnątrz. Rozwija się ona również latem w środkowych i północnych Stanach Zjednoczonych, ale wymiera, gdy temperatury osiągają punkt zamarzania, by w następnym roku znów rosnąć, jeśli pozwoli się jej na nasiona. Będzie wymagała regularnego podlewania, ale nie tyle uwagi, ile w innych klimatach.

Bazylia może być również bardzo niezawodnie rozmnażana z sadzonek w dokładnie taki sam sposób jak "Busy Lizzie" (Impatiens), z pędami krótkich sadzonek zawieszonymi na około dwa tygodnie w wodzie, aż do rozwoju korzeni.

Jeśli łodyga z powodzeniem produkuje dojrzałe kwiaty, produkcja liści spowalnia lub zatrzymuje się na dowolnej łodydze, która kwitnie, łodyga staje się zdrewniała, a produkcja olejków eterycznych spada. Aby temu zapobiec, hodowca bazylii może uszczypnąć wszystkie łodygi kwiatów, zanim osiągną one pełną dojrzałość. Aby temu zapobiec, hodowca bazylii może uszczypnąć każdą łodygę kwiatu, zanim osiągnie ona pełną dojrzałość. Ponieważ tylko kwitnąca łodyga jest tak dotknięta, niektóre z nich można uszczypnąć do produkcji liści, podczas gdy inne pozostawić do zakwitnięcia dla dekoracji lub nasion.

Po dopuszczeniu rośliny do kwitnienia, może ona produkować strąki nasienne zawierające małe czarne nasiona. Można je uratować i posadzić w następnym roku. Zrywanie liści z rośliny pomaga "promować wzrost", głównie dlatego, że roślina reaguje zamieniając pary liści obok najwyższych liści na nowe łodygi.

Choroby

Bazylia cierpi na kilka chorób roślin, które mogą zrujnować uprawy i zmniejszyć plony. Fusarium więdnieje jest grzybicą glebową, która szybko zabija młodsze rośliny bazylii. Sadzonki mogą być również zabijane przez tłumienie Pytium.

Częstą chorobą dolistną bazylii jest szara pleśń wywoływana przez Botrytis cinerea, może również powodować infekcje po zbiorach i jest w stanie zabić całą roślinę. Czarna plama występuje również na liściach bazylii i jest spowodowana przez grzyby z rodzaju Colletotrichum.

Kwestie zdrowotne

Bazylia, podobnie jak inne rośliny aromatyczne, takie jak koper włoski i estragon, zawiera estragol, znany rakotwórca i teratogen u szczurów i myszy. Podczas gdy skutki dla ludzi nie są obecnie badane, eksperymenty na gryzoniach wskazują, że potrzeba by 100-1000 razy więcej niż wynosi normalne przewidywane narażenie na ryzyko wystąpienia raka.

Aspekty kulturowe

Istnieje wiele rytuałów i wierzeń związanych z bazylią. Francuzi nazywają bazylię "herbe royale". Folklor żydowski sugeruje, że dodaje ona siły podczas postu. Jest ona symbolem miłości we współczesnych Włoszech, ale reprezentowała nienawiść w starożytnej Grecji, a Europejczycy twierdzą czasem, że bazylia jest symbolem szatana. Afrykańska legenda głosi, że bazylia chroni przed skorpionami, podczas gdy angielski botanik Culpeper cytuje jednego "Hilariusa, francuskiego lekarza", twierdząc, że powszechnie wiadomo, iż zbyt intensywny zapach bazylii wyhodowałby skorpiony w mózgu.

Bazylia, zwana również "Tulsi", jest bardzo ceniona w hinduizmie, a także ma znaczenie religijne w greckim kościele prawosławnym, gdzie jest używana do przygotowywania wody święconej. Mówi się, że znaleziono go wokół grobu Chrystusa po Jego zmartwychwstaniu. Serbska Cerkiew Prawosławna, Macedońska Cerkiew Prawosławna i Rumuńska Cerkiew Prawosławna używają bazylii (macedońska: босилек; rumuńska: busuioc, serbska: босиљак) do przygotowania wody święconej, a garnki z bazylią są często umieszczane pod ołtarzami kościelnymi.

W Europie umieszczają bazylię w rękach zmarłych, aby zapewnić im bezpieczną podróż. W Indiach umieszczają ją w ustach umierających, aby zapewnić im dotarcie do Boga. Starożytni Egipcjanie i starożytni Grecy wierzyli, że otworzy ona bramy nieba dla osoby przechodzącej dalej.

W "Dekameronie Boccaccio" niezapomniana, chorobliwa opowieść (nowela V) opowiada o Lisabetcie, której bracia zabijają jej kochanka. Pojawia się on we śnie i pokazuje jej, gdzie jest pochowany. Ona potajemnie rozbija głowę i umieszcza ją w naczyniu z bazylią, które podlewa codziennymi łzami. Garnek jest pobierany od niej przez jej braci, ona umiera z jej żalu nie długo po. Opowieść Boccaccio jest źródłem wiersza Johna Keatsa "Izabela" lub "Garnek bazylii". Podobna historia jest opowiedziana o longobardzkiej królowej Rosalind.

Kwitnąca łodyga bazylii