Nick Clegg

Życie osobiste

Clegg od 2000 roku jest żonaty z Miriam González Durántez; mają trzech synów. Durantez jest hiszpańską katoliczką. Ich dzieci są wychowywane jako katolicy, mimo że Clegg jest ateistą.

W rodzinie Clegga jest wielu obcokrajowców - jego babka ze strony ojca była rosyjską baronową przed rewolucją rosyjską, miała niemieckich i ukraińskich przodków, a holenderska matka Clegga była więziona przez Japończyków w czasie II wojny światowej. Clegg jest wielojęzyczny (mówi płynnie po holendersku, angielsku, francusku, niemiecku i hiszpańsku). Mówi, że doświadczenie prześladowań w jego rodzinie jest jednym z powodów, dla których jest liberałem.

Zanim został politykiem

Clegg urodził się w Buckinghamshire. Uczęszczał do szkoły podstawowej Caldicott i szkoły średniej Westminster. Spędził rok przerwy pracując jako instruktor narciarstwa w Austrii, zanim rozpoczął studia w Robinson College w Cambridge, gdzie studiował antropologię.

Po uzyskaniu dyplomu otrzymał stypendium na studia magisterskie na Uniwersytecie Minnesoty. Następnie przez pewien czas pracował jako stażysta u Christophera Hitchensa w Nowym Jorku, po czym wyjechał do Brukseli, gdzie pracował dla Unii Europejskiej jako stażysta organizator pomocy. Następnie studiował na drugim kierunku studiów magisterskich w Kolegium Europejskim w Brugii, gdzie poznał Duranteza.

W latach 1994-1998 pracował w Komisji Europejskiej, gdzie opracowywał programy pomocowe dla byłego Związku Radzieckiego i pomagał Światowej Organizacji Handlu w negocjacjach dotyczących wejścia Rosji i Chin.

Jako poseł do PE

W 1999 r. Clegg został wybrany na posła do Parlamentu Europejskiego z okręgu East Midlands. Jako poseł do PE pomógł rozpocząć kampanię na rzecz większej odpowiedzialności w Parlamencie Europejskim.

W 2004 r. opuścił parlament, aby w wyborach powszechnych w 2005 r. ubiegać się o mandat w okręgu wyborczym Sheffield Hallam. Podczas kampanii pracował jako wykładowca w niepełnym wymiarze godzin na Uniwersytecie w Sheffield.

Jako poseł

Clegg wygrał wybory w 2005 r. i w maju 2005 r. został posłem do parlamentu z okręgu Sheffield Hallam. Jako poseł prowadził kampanię na rzecz zmian w systemie więziennictwa i imigracji, a także na rzecz zapewnienia, że rząd nie odbierze ludziom zbyt wiele wolności w ramach walki z terroryzmem. Stwierdził, że wojna w Iraku była błędem.

W 2007 roku został wybrany na lidera Liberalnych Demokratów, a w 2008 roku wszedł w skład Privy Council, grupy doradców brytyjskiego monarchy. .

Jako lider Liberalnych Demokratów, Clegg prowadzi politykę m.in. pozbycia się systemu rakietowego Trident, umożliwienia pacjentom NHS wyboru prywatnej opieki medycznej, wydłużenia okresu między wyborami do 5 lat (obecnie obowiązuje jedynie 5-letni limit, co oznacza, że rząd może w każdej chwili rozpisać nowe wybory), przyznania większych uprawnień władzom lokalnym, obniżenia podatków dla ubogich oraz zwiększenia działań rządu na rzecz ochrony środowiska.

W maju 2009 roku, po raz pierwszy od 1987 roku, wskaźniki poparcia dla Liberalnych Demokratów były wyższe niż dla Partii Pracy.

Clegg stracił swój mandat w wyborach powszechnych w 2017 roku.

Jako wicepremier

W maju 2010 roku w Wielkiej Brytanii odbyły się wybory powszechne, które nie wyłoniły wyraźnego zwycięzcy. David Cameron, lider Partii Konserwatywnej, który otrzymał najwięcej głosów, poprosił o utworzenie rządu koalicyjnego z Liberalnymi Demokratami. Clegg zgodził się na to i został wicepremierem.

W lipcu 2010 r. ujawnił plany zmniejszenia liczby posłów w parlamencie o 50 osób, zmiany liczby posłów potrzebnych do rozpoczęcia nowych wyborów bez zgody premiera na 65% oraz przeprowadzenia referendum w sprawie zmiany systemu głosowania w wyborach powszechnych.

Po ujawnieniu przez rząd planów drastycznych cięć wydatków rządowych, poparcie dla Liberalnych Demokratów spadło do 14%, czyli prawie o połowę w stosunku do 34% odnotowanych w kwietniu 2010 roku.