Dietrich Fischer-Dieskau
Dietrich Fischer-Dieskau (ur. 28 maja 1925 r. w Berlinie, zm. 18 maja 2012 r. w Berg w Górnej Bawarii) był niemieckim barytonistą. Przez ponad 30 lat uważany był przez wielu za największego śpiewaka męskiego w muzyce klasycznej. Wsławił się szczególnie śpiewem Lieder (niemieckich pieśni artystycznych), ale był także znakomitym śpiewakiem operowym i koncertowym z orkiestrami. W późniejszym okresie swojej kariery również dyrygował.
Fischer-Dieskau miał liryczny barytonowy głos, a nie potężny, heroiczny głos jak Heldentenor. Mimo to nagrał wiele ról operowych, o których tradycyjnie myśli się, że są przeznaczone dla Heldentenora: Wotan w Cyklu pierścieniowym Richarda Wagnera, Hans Sachs w Czarownicy z Norymbergi, Amfortas w Parsifalu, Makbet w operze Verdiego itd.
Jest najbardziej nagranym piosenkarzem wszechczasów. Śpiewał w wielu językach, a także w języku niemieckim: francuskim, rosyjskim, hebrajskim i węgierskim.
Wczesne lata
Dietrich Fischer-Dieskau urodził się w Berlinie. Jego rodzice byli nauczycielami. Zaczął śpiewać jako dziecko i w wieku 16 lat rozpoczął lekcje śpiewu. W czasie II wojny światowej, w 1943 roku, musiał wstąpić do armii niemieckiej (Wehrmacht). Dopiero co skończył szkołę. Został schwytany we Włoszech w 1945 r. i spędził dwa lata jako amerykański jeniec wojenny. W tym czasie śpiewał pieśni Lieder w obozach jenieckich dla tęskniących za domem żołnierzy niemieckich.
Kariera
W 1947 roku powrócił do Niemiec, gdzie rozpoczął karierę zawodową, śpiewając bez próby solo barytonowe w Requiem Ein Deutsches Brahmsa. (Był w ostatniej chwili zastępcą chorego śpiewaka.) Pierwszy recital pieśniarski dał w Lipsku jeszcze w tym samym roku.
Od początku swojej kariery współpracował ze słynnymi sopranami lirycznymi Elisabeth Schwarzkopf i Irmgard Seefried oraz producentem nagrań Waltera Legge'a, produkując bardzo popularne albumy z liederami Franza Schuberta i Hugo Wolfa.
Jesienią 1948 roku Fischer-Dieskau został głównym barytonem lirycznym w Städtische Oper Berlin (Opera Miejska, Berlin Zachodni), gdzie po raz pierwszy wystąpił w roli Posy w Don Carlosie Verdiego pod dyrekcją Ferenca Fricsaya. Zespół ten, znany po 1961 roku jako Deutsche Oper, miał być jego artystycznym domem aż do przejścia na scenę operową, w 1978 roku.
Fischer-Dieskau występował gościnnie w operach w Wiedniu i Monachium. Po 1949 roku odbył podróże koncertowe po Holandii, Szwajcarii, Francji i Włoszech. W 1951 r. po raz pierwszy wystąpił na koncercie na festiwalu w Salzburgu z Lieder eines fahrenden Gesellen Mahlera (Pieśni o podróżniku) pod dyrekcją Wilhelma Furtwänglera. Zaczynał pojawiać się na całym świecie: w Royal Albert Hall, Londynie, Bostonie, Massachusetts i na festiwalu w Bayreuth.
Jako śpiewaczka operowa Fischer-Dieskau występował głównie w Berlinie oraz w Bawarskiej Operze Narodowej w Monachium. Występował również gościnnie w Wiedeńskiej Operze Narodowej, w Royal Opera House, Covent Garden w Londynie, w Hamburskiej Operze Narodowej w Japonii oraz w King's Theatre w Edynburgu, podczas Edynburskiego Festiwalu. Jego pierwsze tournee po Stanach Zjednoczonych odbyło się w 1955 roku, gdy miał 29 lat. Na jego recitalach towarzyszył mu Gerald Moore. Nagrał wiele Lieder z Geraldem Moore'em i dał z nim wiele recitali, aż do przejścia na emeryturę w 1967 roku. Jednak po tym czasie nadal nagrywał. Ich nagrania cykli pieśni Schuberta Die schöne Müllerin i Die Winterreise były bardzo wysoko oceniane.
Fischer-Dieskau wykonał również wiele utworów kompozytorów żyjących, m.in. Benjamina Brittena, Samuela Cyrulika, Hansa Wernera Henze'a, Karla Amadeusa Hartmanna, Ernsta Krenka i Witolda Lutosławskiego.
Fischer-Dieskau nagrał także wiele znanych ról w operach włoskich, m.in. Rigoletto Verdiego i Rodrigo w Don Carlosie Verdiego, Scarpię w Tosce Giacomo Pucciniego. W 1978 roku przeszedł na emeryturę w operze.
Muzykalność i technika Fischera-Dieskau'a zawsze były doskonałe. Z sali koncertowej odszedł na emeryturę w Nowy Rok, 1993, w wieku 67 lat. Spędzał czas na dyrygenturze, nauczaniu (zwłaszcza interpretacji Lieder), malowaniu i pisaniu książek.
Życie osobiste
W 1949 roku Fischer-Dieskau ożenił się z wiolonczelistą Irmgardem Poppenem. Razem mieli trzech synów: Mathias, który został scenografem, Martin (dyrygent) i Manuel (wiolonczelista). Irmgard zmarł w 1963 roku z powodu komplikacji po porodzie. Następnie Fischer-Dieskau wyszła za mąż za aktorkę Ruth Leuwerik, w latach 1965-1967, i Kristinę Pugell, w latach 1968-1975. Od 1977 roku do śmierci był żonaty z sopranistką Julią Varady.
Próbki audio
· Fischer-Dieskau śpiewa Gustav Mahler "Kindertotenlieder"
· Wenn Dein Mütterlein
· Teraz widzę, dlaczego takie ciemne płomienie
· Często myślę, że właśnie wyszli
· Przy tej pogodzie, w tym szaleństwie
Pytania i odpowiedzi
P: Kim był Dietrich Fischer-Dieskau?
O: Dietrich Fischer-Dieskau był niemieckim śpiewakiem barytonowym, który przez ponad 30 lat był uważany za największego męskiego śpiewaka w muzyce klasycznej.
P: Z jakiego rodzaju muzyki znany był Fischer-Dieskau?
O: Fischer-Dieskau był szczególnie znany ze śpiewania Lieder, czyli niemieckich pieśni artystycznych.
P: Czy Fischer-Dieskau był tylko piosenkarzem?
O: Nie, Fischer-Dieskau był również znakomitym śpiewakiem operowym, a także śpiewakiem koncertowym z orkiestrami. W późniejszym okresie swojej kariery również dyrygował.
P: Jaki rodzaj głosu miał Fischer-Dieskau?
O: Fischer-Dieskau miał liryczny głos barytonowy, a nie potężny, heroiczny głos jak Heldentenor.
P: Jakie role operowe nagrał Fischer-Dieskau?
O: Fischer-Dieskau nagrał wiele ról operowych, które tradycyjnie uważa się za przeznaczone dla Heldentenora, w tym Wotana w Cyklu Pierścieni Richarda Wagnera, Hansa Sachsa w Die Meistersinger von Nürnberg, Amfortasa w Parsifalu i Makbeta w operze Verdiego.
P: W ilu językach śpiewał Fischer-Dieskau?
O: Fischer-Dieskau śpiewała w wielu językach oprócz niemieckiego: francuskim, rosyjskim, hebrajskim i węgierskim.
P: Czy Fischer-Dieskau jest najczęściej nagrywaną piosenkarką wszech czasów?
O: Tak, Fischer-Dieskau jest najczęściej nagrywanym piosenkarzem wszech czasów.
