Elisabeth Schwarzkopf

Wczesne życie

Elisabeth Schwarzkopf urodziła się w Jarotschin w prowincji Posen w Prusach. Schwarzkopf już od najmłodszych lat przejawiała zainteresowanie muzyką. Po raz pierwszy zaśpiewała w operze w 1928 roku, kiedy to wcieliła się w rolę Eurydyki w szkolnym przedstawieniu Orfeusza i Eurydyki Glucka w Magdeburgu w Niemczech. W 1934 roku Schwarzkopf rozpoczęła studia w berlińskiej Hochschule für Musik, po czym zmieniła nauczycieli i rozpoczęła współpracę z sopranistką koloraturową Marią Ivogün oraz z mężem Ivogün, pianistą Michaelem Raucheisenem.

Wczesna kariera

Schwarzkopf wystąpiła po raz pierwszy w Deutsche Oper Berlin 15 kwietnia 1938 r. jako Druga Panna Kwietna (Pierwsza Grupa) w II akcie Parsifala Richarda Wagnera. Śpiewała w Berlinie przez cztery lata, w tym czasie wstąpiła do partii nazistowskiej. Z tego powodu nie pozwolono jej później występować w Stanach Zjednoczonych.

W 1942 roku została zaproszona do współpracy z Operą Wiedeńską, gdzie występowała m.in. w rolach Konstancji w Uprowadzeniu z Seraju Mozarta, Musetty, a później Mimie w Cyganerii Pucciniego oraz Violetty w Traviacie Verdiego.

Kariera po wojnie

W 1945 r. Schwarzkopf otrzymała obywatelstwo austriackie, dzięki czemu mogła śpiewać w Operze Wiedeńskiej. W 1947 i 1948 r. Schwarzkopf wystąpiła na tournée z Operą Wiedeńską w londyńskiej Royal Opera House at Covent Garden (16 września 1947 r. jako Donna Elvira w Don Giovannim Mozarta) oraz w La Scali (28 grudnia 1948 r.) jako Hrabina w Weselu Figara Mozarta, co stało się jedną z jej najsłynniejszych ról.

Od tego czasu była zapraszana do śpiewania na całym świecie, m.in. w mediolańskiej La Scali i San Francisco Opera.

W marcu 1946 r. Schwarzkopf został zaproszony na przesłuchanie do Waltera Legge'a. Legge był człowiekiem, który zajmował się produkcją nagrań muzyki klasycznej w Wielkiej Brytanii. Był on założycielem Philharmonia Orchestra. Legge poprosił Schwarzkopf, by zaśpiewała pieśń Hugo Wolfa Wer rief dich denn? Uznał, że jest tak dobra, że podpisał z nią kontrakt na wyłączność z EMI. Dużo razem pracowali i pobrali się 19 października 1953 r. w Epsom, Surrey; Schwarzkopf miała teraz obywatelstwo brytyjskie, ponieważ wyszła za mąż za Anglika.

W latach 60., gdy Schwarzkopf śpiewała w operach, prawie zawsze wykonywała jedną z pięciu swoich ulubionych ról operowych: Donna Elvira w Don Giovannim Mozarta, Hrabina Almaviva w Weselu Figara, Fiordiligi w Così fan tutte, Hrabina Madeleine w Capriccio Straussa i Marschallin w Der Rosenkavalier. Dobrze wypadła także jako Alice Ford w Falstaffie Verdiego. Dla wytwórni EMI dokonała kilku nagrań "szampańskiej operetki", m.in. Wesołej wdówki Franza Lehára i Barona cygańskiego Johanna Straussa II.

Ostatnim występem operowym Schwarzkopf była rola Marschallin 31 grudnia 1971 roku w teatrze La Monnaie w Brukseli. Przez kilka następnych lat śpiewała tylko w recitalach pieśniowych.

17 marca 1979 r. Walter Legge miał poważny atak serca. Lekarze zalecili mu odpoczynek, ale zamiast odpoczywać poszedł na ostatni recital Schwarzkopfa dwa dni później w Zurychu. Trzy dni później zmarł.

Po przejściu na emeryturę Schwarzkopf uczyła i prowadziła kursy mistrzowskie na całym świecie, zwłaszcza w Juilliard School w Nowym Jorku. Znana była z tego, że była niezwykle surowym nauczycielem, który zatrzymywał swoich uczniów, krytykując każdy najmniejszy szczegół. Po wielu latach spędzonych w Szwajcarii, zamieszkała w austriackim Vorarlbergu.

W 1976 roku Uniwersytet w Cambridge nadał jej tytuł doktora muzyki, a w 1992 roku otrzymała tytuł Komandora Orderu Imperium Brytyjskiego (DBE). Otrzymała wiele innych nagród.

Schwarzkopf zmarła we śnie w nocy z 2 na 3 sierpnia 2006 r. w swoim domu we wsi Schruns, w Vorarlbergu, w zachodniej Austrii, w wieku 90 lat.