Kawaler srebrnej róży

Historia opery

Akt 1

Akt I rozgrywa się w sypialni Marschalliny. Marschallina jest arystokratką w wieku 32 lat. Ma kochanka, młodego chłopca w wieku 17 lat o imieniu Oktawian. Kiedy opera się rozpoczyna, słyszymy najpierw orkiestrowy prolog. Muzyka sugeruje, że Marschallin i Oktawian kochają się. Następnie otwiera się kurtyna i widzimy tych dwoje razem. Słyszą hałas i Marschallina myśli, że jej mąż się zbliża, więc Oktawian się ukrywa. To nie jest jej mąż, ale jej kuzyn baron Ochs. Ochs jest bardzo niegrzecznym człowiekiem o złych manierach. Wmaszerowuje do pokoju Marschallin, mimo że służba prosiła go, by zaczekał. Oktawianowi udaje się przebrać i pojawia się w stroju służącej o imieniu Mariandel. Ochs uważa, że "ona" jest ładna i chce, aby "ona" się z nim spotkała. Następnie mówi Marschallinie, po co przyszedł: chce, aby młody rycerz dostarczył srebrną różę jego narzeczonej Zofii. Potrzebuje też notariusza, który podpisze dokumenty prawne dotyczące ślubu. Ochs śpiewa o radości z uprawiania miłości. Chciałby być jak Jowisz, który potrafi przebierać się na wiele sposobów.

Rozpoczyna się poranna lewatywa. To znaczy: ceremonia wstawania Marschallin. Wchodzi kilka osób. Są to: włoski tenor, który śpiewa arię, dwie Włoszki Valzacchi i Annina, które zawsze rozsiewają plotki, oraz notariusz. Kiedy notariusz mówi Ochsowi, że to on musi zapłacić posag swojej pannie młodej, a nie odwrotnie, Ochs jest bardzo zły.

Kiedy Marschallina zostaje sama, śpiewa piosenkę o tym, że traci swój młodzieńczy wygląd. Oktawian wraca i trochę ją rozwesela, ale jest jej smutno, gdy żegna się bardzo grzecznie i formalnie, nawet jej nie całując. Marschallina wysyła swojego małego, czarnego chłopca na posyłki, by pobiegł za nim ze srebrną różą.

Akt 2

Dalszy ciąg opowieści toczy się w dużym pokoju domu Herr von Faninala, ojca Zofii, którą Ochs chce poślubić. Zofia czeka na przybycie srebrnej róży (ówczesny konwenans mówi, że ojca nie może tam być). Wchodzi Oktawian i wręcza jej różę. Muzyka w tym momencie jest bardzo piękna i bardzo znana. Ludzie w pokoju rozmawiają, potem wchodzi niegrzecznie baron Ochs. Zofia jest zszokowana jego złymi manierami. Ochs nuci swojego ulubionego walca, po czym udaje się do sąsiedniego pokoju, aby podpisać kontrakt małżeński. Zofia pada w ramiona Oktawiana. Kiedy Ochs wraca, Oktawian mówi mu, że Zofia go nie chce, ale Ochs nie chce słuchać. W końcu Ochs bierze swój miecz i zaczyna walczyć z Oktawianem, który lekko rani Ochsa. Ochs jest wściekły, ale uspokaja się trochę po tym, jak dostaje trochę wina.

Octavian zakochał się w Sophie, a Sophie w nim. Chce wykorzystać Valzacchiego i Anninę, by pomogli mu w realizacji planu. Pisze list do Ochsa, który ma być od pokojówki Mariandel, prosząc go, aby się z nią spotkać. Namawia Annę, by zaniosła list do Ochsa, który jest zachwycony, gdy go czyta. Śpiewa swojego ulubionego walca.

Akt 3

Miejscem akcji jest zajazd pod Wiedniem. Valzacchi i Annina pracują teraz zarówno dla Oktawiana, jak i dla Ochsa. Wolą pracować dla Oktawiana, bo ten płaci im więcej pieniędzy. Planują podstępy wobec Ochsa.

Ochs spotyka Mariandel (Oktawian znów przebrany za służącą). Próbuje "ją" upić, ale "ona" nieśmiało śpiewa "Nein, nein! i' trink kein Wein." ("Nie, nie, ja nie piję wina"). Ochs uważa, że "ona" wygląda jak Oktawian. Potem przy oknie pojawiają się dziwne postacie ludzi. Przychodzi Annina i mówi, że jest żoną Ochsa, którą ten porzucił. Potem przychodzą dzieci i mówią, że Ochs jest ich ojcem. Ochs jest bardzo zakłopotany, kiedy wchodzi Faninal i mówi, że Mariandel jest jego narzeczoną. Mówi ludziom, że nigdy wcześniej nie widział Faninala. Wtedy pojawia się Marschallin, a także policja. Wieczór kończy się dla Ochsa katastrofą. Marschallin mówi policji, że to był tylko żart. Odsyła Ochsa.

Marschallin, Zofia i Oktawian śpiewają piękne trio (wykorzystując część muzyki z piosenki "Nein, nein, i' trink kein Wein"). Oktawianowi wybaczono. Zostaje sam na sam z Zofią i śpiewają razem duet, po czym odchodzą ramię w ramię. Ona zostawiła na podłodze chusteczkę do nosa. Mały czarny chłopiec podnosi ją i biegnie za nimi.

Role

Język

Język używany przez Hofmannsthala zmienia się w zależności od tego, kto mówi. Członkowie szlachty mówią bardzo eleganckim językiem, często staroświeckim i zawsze bardzo uprzejmym. Kiedy dobrzy przyjaciele mówią do siebie nawzajem, często używają znanego (du) ("ty", kiedy używa się go między bardzo bliskimi przyjaciółmi). Na przykład: Oktawian i Marschallin często używają znanego im "ty", ale czasami używają (Sie), gdy są bardziej formalni.

Baron Ochs zawsze się popisuje i świadczą o tym słowa, których używa. Kiedy Oktawian udaje służącą Mariandel, mówi w austriackim dialekcie. Valzacchi i Annina również mówią w dialekcie, ale ich niemiecki nie jest doskonały i często miesza się z włoskim.

Wszystko to sprawia, że szczególnie trudno jest śpiewać tę operę w jakimkolwiek innym języku.