Szlachta
Szlachta była najwyższą klasą społeczną w społeczeństwach przednowoczesnych. W systemie feudalnym (w Europie i innych częściach świata) szlachtę stanowili głównie ci, którzy otrzymywali ziemię od monarchy i musieli świadczyć mu usługi, głównie wojskowe. Mężczyzn należących do tej klasy nazywano szlachcicami. Wkrótce stała się ona klasą dziedziczną, czasami z prawem do noszenia dziedzicznego tytułu oraz do posiadania przywilejów finansowych i innych.
Dziś, w większości krajów, "status szlachecki" nie oznacza żadnych przywilejów prawnych; ważnym wyjątkiem jest Wielka Brytania, gdzie niektóre tytuły (tytuły szlacheckie, do niedawna gwarantowały miejsce w wyższej izbie parlamentu westminsterskiego, dlatego nazywana jest ona Izbą Lordów), i nadal oznaczają pewne mniej ważne przywileje.
Francuscy arystokraci, ok. 1774 r.
