James Black

Wczesne życie i edukacja

Black urodził się w Uddingston, w hrabstwie Lanarkshire. Był czwartym z pięciu synów w rodzinie baptystów. Jego ojciec był inżynierem górnictwa. Wychowywał się w Fife. Black uczęszczał do Beath High School w Cowdenbeath. W wieku 15 lat wygrał stypendium na Uniwersytet St Andrews. W St Andrews studiował medycynę. Studia ukończył w 1946 roku.

Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę na wydziale fizjologii w University College jako asystent wykładowcy. Później objął stanowisko wykładowcy na Uniwersytecie Malaya. Black nie zdecydował się na karierę lekarza, ponieważ sprzeciwiał się temu, co postrzegał jako nieczułe traktowanie pacjentów w tamtych czasach.

Kariera

Po ukończeniu studiów Black przez trzy lata pracował jako nauczyciel w Singapurze. W 1950 r. przeniósł się do Londynu. Później, w 1950 r., powrócił do Szkocji. Wstąpił na Uniwersytet w Glasgow (Veterinarian School). Tam, że stał się interesteed w jak adrenalina wpływa na ludzkie serce. Był głównie ciekawy, jak to wpłynęło na ludzi z dławicą piersiową. Stwierdził, że działanie adrenaliny nie pomaga. Dołączył do ICI Pharmaceuticals w 1958 roku. Pracował w tej firmie do 1964 roku. W tym czasie stworzył propranolol, który stał się najlepiej sprzedającym się lekiem na świecie. Podczas pracy w ICI, Black opracował nowy sposób prowadzenia badań. Wcześniej tworzono cząsteczki leków, a następnie testowano je w celu ustalenia, w jaki sposób można je wykorzystać w medycynie. Black postanowił wybrać zastosowanie medyczne, a następnie spróbować stworzyć molekuły dla tego leku. Odkrycie propranololu było uważane za największe odkrycie w leczeniu chorób serca od czasu odkrycia naparstnicy.

W tym samym czasie Black próbował znaleźć sposób na leczenie wrzodów żołądka. ICI nie chciało tego robić, więc Black przestał dla nich pracować w 1964 roku. Dołączył do Smith, Kline and French. Pracował dla nich przez dziewięć lat do 1973 roku. W tym czasie Black opracował swój drugi ważny lek, cymetydynę. Został on po raz pierwszy sprzedany pod marką Tagamet w 1975 roku. Tagamet wkrótce wyprzedził propranolol i stał się najlepiej sprzedającym się lekiem na receptę na świecie.

W 1973 r. Black został kierownikiem katedry farmakologii na University College London. Stworzył nowy kierunek studiów licencjackich z chemii medycznej. Miał wiele problemów z uzyskaniem pieniędzy na badania, więc zrezygnował z pracy. W 1978 roku przeszedł do pracy w Wellcome Research Laboratories. Pracował tam do 1984 roku. Następnie Black został profesorem farmakologii analitycznej w Instytucie Rayne'a w szkole medycznej King's College w Londynie. Pozostał tam do 1992 roku. W 1988 r., za pieniądze firmy Johnson and Johnson, założył fundację James Black Foundation. Współpracował z 25 naukowcami w badaniach nad lekami. Badania te obejmowały inhibitory gastryny, które mogą powstrzymać niektóre nowotwory żołądka.

Black przyczynił się do poszerzenia podstawowej wiedzy naukowej i klinicznej w dziedzinie kardiologii. Stworzenie przez niego propranololu jest uważane za jeden z najważniejszych wkładów do medycyny klinicznej i farmakologii XX wieku. Propranolol pomógł milionom ludzi.

Wyróżnienia i nagrody

Black został kawalerem 10 lutego 1981 r. za zasługi dla badań medycznych. Odebrał ten zaszczyt z rąk królowej Elżbiety II w Pałacu Buckingham. W dniu 26 maja 2000 r. został mianowany przez królową Orderem Zasługi.

W 1976 r. został wybrany na Członka Towarzystwa Królewskiego. W tym samym roku został uhonorowany nagrodą Laskera. W 1979 r. przyznano mu nagrodę Artois-Baillet Latour Health Prize. W 1982 r. Black otrzymał Wolf Prize in Medicine. Wraz z Gertrudą B. Elion i George'em H. Hitchingsem otrzymał w 1988 r. Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za pracę nad rozwojem leków. W 1994 r. otrzymał Medal Ellisona-Cliffe'a od Królewskiego Towarzystwa Medycznego.