Charles Ives

Życie

Wczesne lata

Charles Ives urodził się w Danbury, w stanie Connecticut. Jego ojciec George Ives był bandleaderem armii amerykańskiej w czasie amerykańskiej wojny secesyjnej. Jego matka była śpiewaczką. Ojciec nauczył go bardzo wiele o muzyce i zachęcał do eksperymentowania z nowymi dźwiękami. Oprócz uczenia go kontrapunktu i zapoznawania z muzyką J.S.Bacha, ćwiczył słuch muzyczny syna, każąc mu śpiewać melodię w jednej tonacji, podczas gdy sam grał akompaniament w innej. W ten sposób młody Charles oswajał się z nowoczesnymi dźwiękami, które różniły się od tradycyjnej, romantycznej muzyki. Charles słuchał także na rynku w Danbury orkiestry marszowej ojca i innych zespołów grających po innych stronach placu, dzięki czemu słyszał mieszankę kilku utworów muzycznych jednocześnie. Ojciec nauczył go również muzyki Stephena Fostera.

Ives został organistą kościelnym w wieku 14 lat i napisał wiele hymnów i pieśni na nabożeństwa, w tym Wariacje na temat "Ameryki". Równocześnie lubił sport i był dobry w baseballu, piłce nożnej i tenisie.

Ives spędził cztery lata na Uniwersytecie Yale. Jego nauczyciel Horatio Parker był bardzo dobry i nauczył go ważnych podstawowych technik kompozytorskich, ale nie mógł zrozumieć niektórych rzeczy, które Ives pisał w swojej muzyce. Ives irytował się, gdy nauczyciel mówił mu, że nie może zakończyć sekcji muzyki na dysonansowym akordzie, ale Ivesowi się to podobało. Chórmistrzem w Centre Church, gdzie Ives grał na organach, był John Griggs. Miał on więcej zrozumienia dla tego, co Ives próbował zrobić. Był to straszny cios dla Charlesa, kiedy jego ojciec zmarł 4 listopada 1894 roku. Zawsze miał ogromny podziw dla ojca, który zachęcał go do muzycznych eksperymentów. Charles wciąż był zajęty komponowaniem. W Yale nie uprawiał żadnego sportu, ponieważ ojciec zabronił mu go uprawiać, aby mógł poświęcić swój czas na naukę. Do czasu ukończenia studiów Charles skomponował ponad 40 pieśni, kilka marszów, uwertur, hymnów i utworów organowych, kwartet smyczkowy i symfonię. Większość ludzi kojarzyła go jednak jako kompozytora prostej melodii walca o nazwie The Bells of Yale.

Lata dorosłe

Po ukończeniu studiów w Yale Ives kontynuował pracę organisty kościelnego, pracując jednocześnie w firmie ubezpieczeniowej. Był bardzo dobry w swoim fachu i stał się bardzo znany w branży ubezpieczeniowej. Niektórzy z jego biznesowych przyjaciół byli często zaskoczeni, gdy dowiedzieli się, że jest on również kompozytorem.

W 1907 roku Ives miał swój pierwszy "atak serca". Ataki te mogły być bardziej związane z jego wyobraźnią. Kiedy wyzdrowiał, komponował więcej niż kiedykolwiek wcześniej. Ożenił się w 1908 roku. Po kilku atakach serca w 1918 roku komponował bardzo mało. W 1926 roku całkowicie zaprzestał komponowania. Problemy zdrowotne nie ustępowały, a w 1930 roku przeszedł na emeryturę z branży ubezpieczeniowej. Spędził trochę czasu na rewizji wcześniej napisanych utworów, ale nigdy nie napisał nowych.

Ives zmarł w 1954 roku w Nowym Jorku o godzinie 12:32.

Charles Ives, ok. 1889 r.


Charles Ives, z lewej, kapitan drużyny baseballowej i miotacz w Hopkins Grammar School

Jego muzyka

Ives opublikował ponad 100 swoich pieśni. Był bardzo dobrym pianistą, a partie fortepianowe są często dość trudne. Są wśród nich bitonalność i pantonalność... Choć obecnie najbardziej znany jest ze swej muzyki orkiestrowej, skomponował dwa kwartety smyczkowe i inne utwory kameralne. Jego utwór organowy Variations on "America" (1891) wykorzystuje melodię My Country, 'Tis of Thee (która jest tą samą melodią co God Save the Queen) i zmienia ją w kilku zabawnych wariacjach, używając marsza, ragtime'u i bitonalności. Wariacje różnią się ostro: linia biegu, zestaw ścisłych harmonii, marsz, polonez, allegro ragtime'owe; interludia są jednym z pierwszych zastosowań bitonalności.

Jego I Symfonia była dość tradycyjna, ale II Symfonia jest o wiele bardziej nowoczesna, kończy się nawet dysonansowym akordem o 11 nutach.

W 1902 roku zrezygnował z pracy na organach. Wszystkie swoje najlepsze hymny i muzykę organową pozostawił w bibliotece kościelnej, która została wyrzucona w 1915 roku podczas przeprowadzki kościoła, więc większość z nich przepadła.

Central Park in the Dark to utwór na orkiestrę, który opisuje tajemniczy, cichy park, a następnie dźwięki muzyki dobiegającej z pobliskich nocnych klubów na Manhattanie (grającej ówczesną muzykę popularną, ragtime, cytującej Hello My Baby, a nawet Marsz Waszyngtona Sousy).

Być może najczęściej słyszanym dziś utworem jest krótka fanfara The Unanswered Question (1908), napisana na bardzo nietypowe połączenie trąbki, czterech fletów i orkiestry smyczkowej. Smyczki, grające zza sceny, grają w całym utworze bardzo powolną, chóralną muzykę, podczas gdy trąbka (grająca zza widowni) kilkakrotnie gra krótką grupę nut, które Ives określił jako "odwieczne pytanie o istnienie". Za każdym razem trąbka odpowiada ostrymi wybuchami fletów (na scenie) - poza ostatnim. To jest pytanie, które pozostaje bez odpowiedzi. Muzycy często dyskutują o tym, jaki jest prawdziwy sens tego utworu.

Innym znanym utworem orkiestrowym są Three Places in New England. Jego najbardziej znanym utworem fortepianowym jest Sonata Concord. Ives często lubił cytować fragmenty innych utworów, a w tej sonacie cytuje słynne otwarcie V Symfonii Beethovena. Jest tu też ciekawy przykład jednego z eksperymentów Ivesa: w drugiej części każe on pianiście użyć kawałka drewna o średnicy 14¾ cala (37,5 cm) do wykonania grubego, ale miękkiego akordu klasterowego. Sonata jest jednym z najlepszych dzieł fortepianowych XX wieku.

Jednym z jego najciekawszych dzieł jest IV Symfonia (1910-16) napisana na wielką orkiestrę. Ostatnia część jest jak walka między dysonansem a tradycyjną muzyką tonalną. Utwór kończy się cicho, tylko perkusja gra w oddali. Symfonia ta zdaje się mówić wszystko, co Ives próbował zrobić w muzyce. Dopiero w 1965 roku odbyło się pełne wykonanie symfonii.

Muzyka Ivesa stopniowo zaczęła być znana dopiero w latach 30. i 40. Schoenberg dostrzegł jego znaczenie. W 1951 roku Leonard Bernstein poprowadził pierwsze wykonanie II Symfonii Ivesa w transmitowanym koncercie New York Philharmonic Orchestra. Nagrał wiele jego muzyki, a nawet zagrał niektóre z nich w telewizyjnym programie dla młodzieży.