Politonalność
Polytonalność to użycie w muzyce kilku tonacji jednocześnie. Muzyka taka nazywana jest polytonalną.
Bitonalność to użycie w muzyce dwóch klawiszy jednocześnie. Muzyka taka nazywana jest bitonalną.
Większość muzyki tradycyjnej jest "w określonej tonacji", np. w "C-dur" lub "D-dur" lub "d-moll". Muzyka, która jest w tonacji C-dur używa nut skali C-dur.
W XXwieku niektórzy kompozytorzy pisali czasami muzykę, która jest w więcej niż jednej tonacji jednocześnie. Znanym przykładem jest początek drugiego tableau baletu Igora Strawińskiego Pietruszka. Pierwszy klarnet gra melodię, która wykorzystuje nuty akordu C-dur, podczas gdy drugi klarnet gra inną wersję tej samej melodii, wykorzystując nuty akordu Fis-dur.
Kompozytorzy, którzy używali bitonalności lub polytonalności to między innymi Igor Strawiński, DariusMilhaud, Béla Bartók, Charles Ives i wielu innych.
Pytania i odpowiedzi
P: Czym jest politonalność w muzyce?
O: Polytonalność to użycie w muzyce kilku tonacji jednocześnie.
Q: Czym jest bitonalność w muzyce?
O: Bitonalność to wykorzystanie w muzyce dwóch tonacji jednocześnie.
Q: Jaka jest najpopularniejsza forma muzyki tradycyjnej?
O: Większość muzyki tradycyjnej jest "w określonej tonacji", np. w tonacji "C-dur", "D-dur" lub "d-moll".
P: Jakie nuty są używane w skali C-dur?
O: Muzyka w tonacji C-dur wykorzystuje nuty skali C-dur.
P: Czy muzyka może być w więcej niż jednej tonacji jednocześnie?
O: Tak, w XX wieku niektórzy kompozytorzy czasami pisali muzykę w więcej niż jednej tonacji jednocześnie.
P: Jak nazywa się dobrze znany przykład politonalności w muzyce?
O: Dobrze znanym przykładem jest początek drugiego tableau baletu Igora Strawińskiego, Pietruszka.
P: Kim są kompozytorzy, którzy wykorzystali bitonalność lub politonalność w swojej twórczości?
O: Do kompozytorów, którzy wykorzystywali bitonalność lub politonalność należą Igor Strawiński, Darius Milhaud, Béla Bartók, Charles Ives i wielu innych.
