Yongle

Nazwy

Prawdziwe imię cesarza Yongle brzmiało Zhū Dì. W piśmie chińskim zapisuje się je jako 朱棣. Jego nadane imię brzmiało Di, a jego rodzina to Zhus, ale Chińczycy piszą najpierw swoje nazwiska rodowe. Jego nazwisko oznacza "japońską wiśnię", ale w języku chińskim ten krzew lub drzewo nie jest uważane za japońskie.

W dawnych Chinach, chińscy cesarze nie numerowali lat z jednego miejsca. Zamiast tego, nadawali nazwy erom (grupom lat) kiedy tylko chcieli. Niektórzy cesarze stworzyli 10 lub więcej epok, gdy przewodzili Chinom. Zhu Di rozpoczął swoją erę rok po tym, jak wziął Yingtian (obecnie Nanjing) od swojego siostrzeńca Jianwen Cesarza w 1402 roku. Powiedział, że był to pierwszy rok "Ery Wiecznego Szczęścia", co brzmi jak Yǒnglè i jest zapisywane 永樂 w tradycyjnym piśmie chińskim i 永乐 w łatwiejszym piśmie używanym obecnie przez ChRL. Był cesarzem tylko w tej jednej epoce, dlatego ludzie nazywali go również "Cesarzem Ery Yongle" lub Yǒnglèdì (永樂帝 lub 永乐帝).

Kiedy był cesarzem Chin, Chińczycy nazywali go po prostu "cesarzem". Jeśli go spotykali, używali bardzo grzecznych określeń, takich jak Bìxià (陛下, "Wasza Wysokość"), aby się do niego zwracać. Po jego śmierci następni cesarze nadali mu nowe, długie i bardzo grzeczne imię i nazwali go Míng Chéngzǔ (明成祖), "Najbardziej udany zmarły członek rodziny" Mingów. Po Xinhai i komunistycznych zmianach rządów w Chinach, ludzie są mniej uprzejmi, gdy mówią o starych cesarzach. Zazwyczaj nazywają go po prostu jego codziennym imieniem Zhu Di, jak zwykłego człowieka. W języku angielskim, bardziej powszechne jest mówienie o nim jako o cesarzu Yongle.

Życie

Zhu Di urodził się 2 maja 1360 roku, w czasie Yuan, części historii Chin. Jego ojciec Zhu Yuanzhang był odnoszącym sukcesy przywódcą Czerwonych Turbanów walczących z armią Yuan, aby zmienić Chiny. Ludzie nie są zgodni co do tego, kim była jego matka. W historiach pisanych przez późniejsze rządy chińskie, jego matką była cesarzowa Ma, najważniejsza żona jego ojca. Inni ludzie - zwłaszcza ci, którzy nie lubili Zhu Di - twierdzili, że jego matka była jedną z dziewczyn Zhu Yuanzhanga i nawet nie była Chinką. Mówili, że zmienił wszystkie dokumenty o swojej prawdziwej matce po tym, jak zdobył większą władzę.

Zhu Yuanzhang wygrał swoją walkę z Yuanami i został cesarzem Hongwu w 1368 roku. Swój nowy rząd nazwał Ming. Ming mieli zasady dotyczące tego, kto powinien zostać nowym cesarzem, gdy stary cesarz umarł. Zhu Biao (朱标) był najstarszym synem Zhu Yuanzhanga i ludzie myśleli, że to on będzie następnym cesarzem. Zhu Di był dopiero czwartym synem, więc ludzie nie sądzili, że zostanie następnym cesarzem. Jednak nadal był bardzo ważny. Cesarz Hongwu uczynił go przywódcą Beiping (dzisiejszy Pekin i jego okolice).

Zhu Biao zmarł przed panowaniem cesarza Hongwu. Kiedy cesarz zmarł, zasady Ming mówiły, że syn Zhu Biao, Zhu Yunwen (朱允炆) powinien zostać nowym przywódcą. Został on cesarzem Jianwen w 1398 roku w wieku 22 lat.

Wielu wujów Cesarza Jianwen było bardzo potężnych, prawie jak królowie. Od razu zaczął odbierać im władzę. Jeden został odesłany do Yunnanu, jeden się zabił, trzech zrobiono zwykłymi ludźmi. Zhu Di bał się i udawał, że jest szalony. Cesarz Jianwen mniej się go bał i nawet pozwolił trzem synom Zhu Di - których trzymał w Yingtian (obecnie Nanjing), aby mieć pewność, że Zhu Di będzie się dobrze zachowywał - pojechać do Beiping (obecnie Pekin), aby odwiedzić "chorego" ojca przed jego śmiercią.

Mając wolnych synów, Zhu Di zaczął walczyć z cesarzem Jianwen. Na początku powiedział, że naprawdę chciał chronić swojego siostrzeńca przed "złymi pomocnikami", którzy kazali cesarzowi walczyć z jego własną rodziną. Po tym jak przejął stolicę, jednak, przepisał wszystkie dokumenty rządowe, aby udawać, że cesarz Jianwen nigdy nie był cesarzem. Cztery lata rządów jego siostrzeńca datowane były na koniec ery cesarza Hongwu. Zhu Di rozpoczął swoją nową erę w następny Chiński Nowy Rok i został cesarzem Yongle.

Wiele osób w rządzie Chin powiedziało, że nie lubią cesarza Yongle i że nie powinien on być przywódcą kraju. Pokazano ciało, o którym mówiono, że należy do cesarza Jianwen, ale było ono mocno poparzone i nikt nie mógł być pewien, że to naprawdę on. Niektórzy ludzie mówili, że cesarz Jianwen wciąż żyje i ukrywa się jako buddyjski mnich. Wszystko to sprawiło, że cesarz Yongle był bardzo zmartwiony i zły. Nie pozostał w Yingtian ani nie uczynił go swoją stolicą. Zostawił tam część rządu, ale przeniósł większość z nich do swojego domu w Beiping. Ponieważ Chiny miały teraz ważniejszą stolicę północną i drugorzędną stolicę południową, te dwa miasta zaczęły być znane jako Pekin i Nankin. Nowy, większy dom cesarza Yongle w Pekinie rozrósł się do Zakazanego Miasta. Cesarz Yongle zabił wielu rozzłoszczonych przywódców rządowych w Nankinie. Czasami zabijał ich rodziny. Czasami zabijał ich rodziny, przyjaciół i studentów.

Wielu z tych awanturników to ludzie, którzy przejęli władzę dzięki wysokim wynikom na egzaminie cesarskim. Cesarz Yongle dał więcej władzy w swoim rządzie eunuchom, mężczyznom, którzy zostali skrzywdzeni w dzieciństwie, by uniemożliwić im posiadanie własnych dzieci. Jednym z tych ludzi był Zheng He, islamski przywódca, który poprowadził wielkie statki ze skarbami na południe od Suzhou i Nanjing w 7 wielkich wyprawach między 1405 a 1433 rokiem. Pierwsze podróże mogły być poszukiwaniem cesarza Jianwen, ale stały się również podróżami, które nauczyły Chiny o Morzu Południowochińskim i Oceanie Indyjskim oraz otworzyły więcej kupna i sprzedaży między ich krajami a Chinami.

Cesarz Yongle zmarł 12 sierpnia 1424 roku, a jego następcą został jego najstarszy syn Zhu Gaochi, który został cesarzem Hongxi.