Tytanozaury

Szkielet

Ogólnie rzecz biorąc, ich szkielet był podobny do wcześniejszych sauropodów, ale z kilkoma kluczowymi różnicami. Miednica (część biodrowa) była szczuplejsza od niektórych kiszonek, ale część piersiowa (część piersiowa) była znacznie szersza. To ich wyjątkowo "szeroka" postawa: ich przednie nogi były szersze od siebie i zazwyczaj dłuższe od tylnych nóg. Widać to bardzo wyraźnie u Argentinosaurusa. W rezultacie skamieniałe tory tytanozaurów są szersze niż inne sauropody. Ich kręgi (kości grzbietowe) były stałe (nie wydrążone). Ich kręgosłup był bardziej elastyczny, więc prawdopodobnie były bardziej zwinne niż ich kuzyni i lepsze w wychowaniu.

Odmiana

Grupa była dość zróżnicowana. Niektóre z mniejszych typów nie miały dłuższych przednich kończyn (Epachthosaurus), a jeden z chińskich znalezisk (Xinghesaurus) miał niezwykle długą szyję. Różnice te muszą odzwierciedlać adaptacje do różnic w ich siedliskach i stylu życia, ale w chwili obecnej niewiele o tym wiadomo. Wiele z tych odkryć jest dość niedawnych.

Dystrybucja globalna

Titanozaury były powszechne. Ich skamieniałości znaleziono na wszystkich kontynentach, nawet na Antarktydzie. We Włoszech znaleziono cztery dobrze zachowane szkielety gatunku Titanosaur.

Były one szczególnie liczne na południowych kontynentach (wówczas część superkontynentu Gondwana). Australia miała tytanozaury około 96 milionów lat temu: w Queensland odkryto skamieniałości stworzenia o długości około 25 metrów (82 stopy). Pozostałości odkryto także w Nowej Zelandii.

Wielkość rekordu świata

Titanozaury są rekordzistami świata pod względem wielkości zwierząt lądowych. Jedno miejsce w Argentynie miało 150 kości z siedmiu tytanozaurów. Największe były od zwierzęcia 40 metrów (~130 stóp) długości i 20 metrów (35 stóp) wysokości. Ważyłby on około 77 ton. Lokalny robotnik rolny natknął się na szczątki na pustyni w pobliżu La Flecha, około 250 km (135 mil) na zachód od Trelew, Patagonia. BBC wyleciała ekipa, żeby nagrać to wydarzenie.

Paleobiologia

Jako grupa, tytanozaury były wysokie przeglądarki, zjadając liście i gałęzie z wysokich drzew. W przeciwieństwie do innych roślinożerców, takich jak Ceratopsia i Ankylosauria, które były niskimi piwowarami, żywiącymi się niższą roślinnością, jak krzewy. Ogólnie rzecz biorąc, wysokie browary mogą zjadać rośliny rosnące niżej, ale niskie nie mogą zjadać wysokich drzew. Podobnie jak wcześniejsze sauropody (np. Diplodocus) tytanozaury miały zęby przypominające kołki i nie miały rozdrabniaczy. Oznacza to, że używały gastrolitów do mielenia jedzenia i miały ogromny, przypominający kadzi żołądek, w którym rozkładały go bakterie.

Dieta

Skamieniałe gnojowica znaleziona z późno krezkowymi tytanozauridami sugeruje szeroką, nieselektywną dietę roślinną. Poza szczątkami roślin, których można było się spodziewać, takimi jak cycady i iglaki, pojawiła się niespodziewanie szeroka gama monokotylenów, w tym palmy i trawy (Poaceae), w tym przodkowie ryżu i bambusa. Doprowadziło to do spekulacji, że roślinożerne dinozaury i trawy współwystępowały.

Gniazdo

Duże gniazdo tytanozaurów zostało odkryte w Auca Mahuevo, w Patagonii w Argentynie, a inna kolonia została podobno odkryta w Hiszpanii. Kilkaset samic salasaura wykopało tylnymi nogami dziury, złożyło jaja w sprzęgłach po około 25 jaj i zakopało gniazda pod ziemią i roślinnością. Małe jajka, o średnicy około 11-12 cm (4-5 cali), zawierały skamieniałe zarodki, wraz z odciskami skóry. Odciski wykazały, że tytanozaury były pokryte mozaikowym pancerzem z małych łusek przypominających koraliki. Ogromna liczba osobników sugeruje zachowanie stadne, które dzięki swojej zbroi mogło zapewnić ochronę przed dużymi współczesnymi drapieżnikami, takimi jak Abelizaurus.

Schemat przedstawiający wykopy z gniazd tytanozaurów i znoszenie jaj