Śluzowe
Formy śluzowe, czyli formy śluzowe, to formy życia, które żyją na dnie lasów deszczowych i wielu innych częściach świata. Gniją one nad ziemią i padają na pnie drzew w poszukiwaniu pożywienia. Rozrzucają one zarodniki, jak rośliny, które wyrastają na nowe formy szlamu.
Są one sposobem na życie, czyli formą życia, która wielokrotnie ewoluowała. Ponieważ nie są one grupą monofiletyczną, umieszcza się je w kilku różnych filarach. Mają pewne cechy grzybów i pewne cechy pierwotniaków. Omówił to Anton de Bary w 1858 roku.
Spędzają część swojego życia jako izolowane komórki, ale łączą się, gdy pojawia się sygnał chemiczny. Następnie razem tworzą wielokomórkowy organizm, który rozmnaża się i tworzy zarodniki. Są więc zarówno jednokomórkowe, jak i wielokomórkowe. To nie wszystko: forma wielokomórkowa traci swoje ścianykomórkowe i staje się syncytem. Jest to organizm z wieloma jądrami, ale z niewielką ilością ścian komórkowych lub bez nich.
Pojedyncze komórki są ameboidalne (amebopodobne) i haploidalne (jeden zestaw chromosomów, jak nasze gamety). Etap wielojądrowy nazywany jest plazmodem. Jest to diploid, powstały w wyniku fuzji pomiędzy parami komórek ameboidalnych. Nabiera on wartości odżywczych poprzez fagocytowanie bakterii i cząstek żywności.
W miarę zanikania podaży żywności, plazmod tworzy komórki haploidalne przez mejozę i stanowią one podstawę zarodników. Zarodniki są przechowywane, a następnie rozprowadzane ze struktury przypominającej sporangium. Ten cykl życia jest typowy dla głównej grupy zwanej Mycetozoa.
Forma śluzowa
Grzyby pleśniowe wyrastające z pojemnika z mokrym papierem
Grzyb pleśniowy Stemonitis fusca w Szkocji.
Grzyb pleśniowy wspornik do jedzenia pleśni
To jest owocowe ciało Comatricha nigra. To nie grzyb, ale pleśń amebozoanowa.
Forma śluzowa Trichia varia
Taksonomia
Współczesna biologia molekularna wykazała za pomocą analizy sekwencyjnej, że pleśnie śluzowe nie są grupą monofiletyczną. Kiedyś uważano je za grzyby, ale teraz dzieli się je na trzy różne grupy, a żadna z nich nie jest grzybem. Są one taksonem form, zebrane razem, ponieważ mają pewne wspólne cechy. Relacje między grupami nie są jeszcze zrozumiałe.
Bikont
Bikonty to komórki eukariotyczne z dwoma flagelami. Wyróżnia się trzy grupy, które wytworzyły niezależnie od siebie formę szlamu.
- Acrasidae: formy śluzowe, które należą do super grupy Excavata.
- Labiryntulomiocyty: siatki śluzowe należące do super grupy Chromalveolata. Są one morskie i tworzą labiryntowe sieci rur, w których mogą podróżować ameba bez pseudopodobnych.
- Fitomiksja: pasożytnicze protisty, które należą do supergrupy Rhizaria. Tworzą one również komórki z więcej niż jednym jądrem i są wewnętrznymi pasożytami roślin (np. Club root disease kapusty).
Amoebozoa
- Mycetozoa należą do supergrupy Amoebozoa i obejmują:
- Myxogastria: najczęściej spotykana syncyzyjna lub plazmodialna pleśń śluzowa. Powszechnie występującą pleśnią śluzową, która tworzy drobne brązowe kępki na gnijących polanach jest Stemonitis. Inną formą, która żyje w gnijących kłodach i jest często wykorzystywana w badaniach jest Physarum polycephalum. W kłodach ma ona wygląd śluzowatej pajęczyny z żółtymi nićmi, o wielkości do kilku stóp. Fulgo tworzy żółte skórki w mulczu.
- Dictyosteliida: jednokomórkowe formy śluzowe lub dictyostelidy. Dictyosteliidy, czyli jednokomórkowe formy śluzowe, są bardzo odległe od plazmodialnych form śluzowych i charakteryzują się bardzo różnym stylem życia. Ich ameby nie tworzą ogromnych koenocytów i pozostają indywidualne. Żyją w podobnych siedliskach i żywią się mikroorganizmami. Kiedy kończy im się pokarm i są gotowe do tworzenia sporangii, robią coś zupełnie innego. Wypuszczają do swojego środowiska cząsteczki sygnałowe, dzięki którym odnajdują się nawzajem i tworzą roje. Następnie ameba ta łączy się w maleńkie wielokomórkowe, skoordynowane stworki, które czołgają się do otwartego, oświetlonego miejsca i wyrastają na owocowe ciało. Niektóre z ameb stają się zarodnikami, aby rozpocząć następne pokolenie, ale niektóre z ameb poświęcają się, aby stać się martwą łodygą, podnosząc zarodniki w powietrze.
- Protostelidy. Protostelidy mają znaki pośrednie między dwiema poprzednimi grupami, ale są znacznie mniejsze, ciała owocowe tworzą tylko jeden do kilku zarodników.
Opisthokont
Fonticula jest komórkową pleśnią śluzową, która tworzy owocowe ciało w kształcie wulkanu. Fonticula nie jest ściśle związana ani z Dictyosteliidą, ani z Acrasidae. W artykule z 2009 r. stwierdzono, że jest ona spokrewniona z Nuclearia, która z kolei jest spokrewniona z grzybami.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to są formy szlamowe?
O: Slime molds, czyli formy szlamu, to formy życia, które żyją na dnie lasów deszczowych i w wielu innych częściach świata. W poszukiwaniu pożywienia ślizgają się po ziemi i zwalonych pniach drzew.
P: Jak się rozmnażają?
O: Śluzowce, podobnie jak rośliny, rozrzucają zarodniki, z których powstają nowe śluzowce. Tworzą również organizm wielokomórkowy, który rozmnaża się i wytwarza zarodniki po uwolnieniu sygnału chemicznego.
P: Jakie mają cechy?
O: Pleśnie mają pewne cechy grzybów i pewne cechy pierwotniaków. Pojedyncze komórki są ameboidalne (podobne do ameby) i haploidalne (jeden zestaw chromosomów, jak nasze gamety). Stadium wielojądrowe nazywane jest plazmodium, które jest diploidalne, powstaje z połączenia par komórek ameboidalnych.
P: Kto pierwszy omówił tę formę życia?
O: Anton de Bary omówił tę formę życia w 1858 roku.
P: W jaki sposób plazmodium zdobywa pożywienie?
O: Plazmodium odżywia się poprzez fagocytowanie bakterii i cząstek pokarmu.
P: Co się dzieje, gdy zanika dopływ pożywienia?
O: Kiedy zanika dopływ pokarmu, plazmodium tworzy w wyniku mejozy haploidalne komórki, z których powstają zarodniki, które są przechowywane, a następnie rozsiewane przez strukturę taką jak sporangium.
P: Do jakiej grupy należy ten cykl życiowy?
O: Ten cykl życiowy należy do głównej grupy zwanej Mycetozoa.
