Historia huraganu Katrina
Historia huraganu Katrina rozpoczęła się 23 sierpnia 2005 roku. Huragan Katrina był wysoce niszczycielskim huraganem kategorii 5, który uformował się jako Dwanaście depresji tropikalnych w pobliżu Bahamów. Następnego dnia, depresja tropikalna wzmocniła się do burzy tropikalnej i została nazwana Katrina. Katrina w dalszym ciągu lądowała w południowej części amerykańskiego stanu Floryda jako huragan kategorii 1.
Podczas przejazdu przez Florydę, Katrina osłabła do tropikalnej burzy. Jednak ciepłe wody Zatoki Meksykańskiej pozwoliły jej na szybkie nasilenie się do szóstego najsilniejszego huraganu atlantyckiego w historii. Następnie Katrina wyszła na ląd jako huragan kategorii 3 w pobliżu Buras-Triumph w Luizjanie, a po raz kolejny w pobliżu granicy Mississippi/Louisiana. Katrina nie przestała jechać na północ przez środkowe Stany Zjednoczone i ostatecznie rozproszyła się w pobliżu Wielkich Jezior, kiedy to została wchłonięta przez zimny front.
Formacja
Depresja Tropikalna Dwanaście powstała na południowo-wschodnich Bahamach o godzinie 17:00 EDT (2100 UTC) 23 sierpnia 2005 r., część depresji tropikalnej pochodziła ze szczątków Tropical Depression Ten, które rozproszyły się na skutek działania pobliskiego górnego koryta troposferycznego. Podczas gdy normalne standardy numerowania depresji tropikalnych na Atlantyku wskazują, że stara nazwa/liczba jest zachowana, gdy depresja rozprasza się i regeneruje, dane satelitarne wskazują, że druga fala tropikalna połączona z Depresją Tropikalną Ten na północ od Puerto Rico tworzy nowy, znacznie bardziej zaawansowany system, który został wówczas nazwany jako Tropical Depression Twelve. Jednocześnie koryto w górnej troposferze osłabło, powodując zmniejszenie się siły wiatru w tym rejonie, co również pozwoliło na rozwój nowej depresji tropikalnej. W późniejszej reanalizie stwierdzono, że cyrkulacja niskopoziomowa TD Ten całkowicie oderwała się i rozproszyła, przy czym tylko pozostała część cyrkulacji średniopoziomowej przesuwała się dalej i łączyła się z drugą wspomnianą wcześniej falą tropikalną. W związku z tym kryteria zachowania tej samej nazwy i tożsamości nie zostały spełnione.
Pierwsze lądowanie
Ponieważ warunki atmosferyczne otaczające Tropical Depression Twelve sprzyjały rozwojowi tropikalnemu, system zaczął się umacniać, został podniesiony do statusu Tropical Storm i rano 24 sierpnia otrzymał nazwę Katrina. Pęknięcie konwekcji pozwoliło Katrinie stać się piątym huraganem sezonu 2005 25 sierpnia, zaledwie dwie godziny przed wejściem na ląd około 18:30 EST (2230 UTC) pomiędzy Hallandale Beach a Aventura na Florydzie.
Katrina uderzyła w półwysep z wiatrem o prędkości 80 mph (130 km/h) i miała wyraźne oko na radar dopplerowski, któremu udało się pozostać niezakłóconym przez cały czas jego przelotu nad Florydą. Wichura osłabła się nad lądem 26 sierpnia do burzy tropikalnej, ale odzyskała swoją siłę jako huragan o 2:00 rano EDT (0600 UTC), około godziny po wyjściu na ląd na Florydzie. Część Florida Keys doświadczyła tropikalnych burzowych wiatrów przez cały sierpień 26 sierpnia, a Sucha Tortuga na krótko doświadczyła huraganowych wiatrów.
Huragan Katrina przed lądem na Florydzie.
Zatoka Meksykańska
Początkowo prognozy National Hurricane Center przewidywały, że Katrina zacznie się obracać na północ po wyjściu na ląd, by ostatecznie zrobić drugie miejsce na ląd na Florydzie Panhandle około trzy do czterech dni później. Katrina kontynuowała jednak kurs w kierunku zachodnim i zachodnio-południowo-zachodnim, co ostatecznie spowodowało, że prognozy zmieniły swoje przewidywania, i przewidziała, że Katrina przeniesie się na zachód do Nowego Orleanu.
Tuż po wejściu sztormu do Zatoki Meksykańskiej, niski wiatr ścinający, dobry odpływ na górnym poziomie oraz ciepłe temperatury powierzchni morza w Zatoce Pętli Pętli spowodowały, że Katrina szybko się wzmogła. W dniu 27 sierpnia, burza została podniesiona do kategorii 3 siły, stając się trzecim głównym huraganem sezonu. Cykl wymiany gałek ocznych zahamował wzmocnienie jej maksymalnych wiatrów na około 18 godzin, ale w rezultacie prawie podwoił wielkość burzy. Następnie burza rozpoczęła drugi okres gwałtownego nasilenia, który rozpoczął się 27 sierpnia o godz. 19:00 CDT, a 28 sierpnia o godz. 12:40 CDT, Katrina została podniesiona do kategorii 4 huraganu z maksymalnym podtrzymywanym wiatrem 145 mph (233 km/h). Do godz. 7:00 CDT, dwanaście godzin po rozpoczęciu drugiej rundy szybkiego nasilenia, stał się huraganem kategorii 5 i osiągnął swoje szczytowe natężenie o godz. 13:00 CDT z maksymalnym podtrzymywanym wiatrem wynoszącym 280 km/h, porywami 215 km/h i centralnym ciśnieniem 902 mbar (26,64 inHg). Minimalne ciśnienie sprawiło, że Katrina była w tym czasie czwartym najintensywniejszym atlantyckim huraganem w historii (huragany Rita i Wilma pobiłyby później rekord Katriny w tym samym roku). Gdy huragan zbliżał się do Nowego Orleanu, Biuro Prognoz Pogody w Slidell w Luizjanie wydało dwa mocno sformułowane ostrzeżenia o zagrożeniu huraganem.
Do popołudnia 28 sierpnia burza była na tyle duża, że niektóre obszary wybrzeża Zatoki Perskiej doświadczały już tropikalnych burzowych wiatrów. Centrum Katriny było około 180 mil (290 km) od ujścia rzeki Mississippi, ale tropikalne wiatry sztormowo-silne rozciągały się 230 mil (370 km) od centrum burzy, a huraganowo-silne wiatry rozciągały się około 105 mil (170 km) od niej.
Nocą 29 sierpnia, a w godzinach porannych następnego dnia, Katrina szybko osłabła (pod względem maksymalnego podtrzymania wiatru), gdy zaczęła wchodzić w kolejny cykl wymiany gałek ocznych. Wewnętrzna gałka oczna zniknęła, zanim w pełni uformowała się zewnętrzna, co było jedną z przyczyn jej szybkiego osłabienia. W ciągu 18 godzin huragan zmniejszył maksymalne podtrzymywane wiatry z 280 km/h (170 mph) do 205 km/h (125 mph). Jednak fale sztormowe pozostały wysokie w miejscu wyjścia na ląd, ponieważ wcześniej powstały duże fale o wysokości przekraczającej 30 stóp (9,1 m) (boja zarejestrowała na morzu falę o wysokości 55 stóp/16,7 m), gdy Katrina znajdowała się w kategorii 4 i 5 na skali huraganu Saffir-Simpson. Fale te połączyły się następnie z fala sztormową dużego huraganu kategorii 3.
Huragan Katrina napotyka na Prąd Pętli Zatokowej.
Drugie i trzecie miejsce wyjścia na ląd
Katrina wylądowała po raz drugi o 6:10 rano CDT 29 sierpnia jako huragan kategorii 3 z wiatrem 125 mph (205 km/h) w pobliżu Buras-Triumph w Luizjanie. Ponieważ Katrina właśnie osłabła od siły kategorii 4, a także z powodu kształtu linii brzegowej, uważa się, że na lądzie istniały silne wiatry kategorii 4, gdy oko było nad wodą. Na lądzie, huraganowe wiatry zostały zarejestrowane 120 mil (190 km) od centrum, centralne ciśnienie burzy było 920 mbar (27,17 inHg), a jego prędkość do przodu była 15 mph (10 km/h). W czasie, gdy wkraczała ona na wschodnie wybrzeże Luizjany, większość społeczności w Plaquemines, parafii St. Bernard i Slidell w parafii St. Tammany została poważnie uszkodzona przez fale sztormowe i silne wiatry, które również przewróciły się nad wschodnim Nowym Orleanem, powodując szkody o wartości 1 miliarda dolarów, spowodowane intensywnymi powodziami i uszkodzeniami spowodowanymi przez wiatr.
Według pierwotnych szacunków Katrina dokonała tego miejsca wyjścia na ląd jako huraganu kategorii 4 z wiatrem o prędkości 220 km/h (135 mph); jednak, jak wspomniano powyżej, huragan osłabł się tuż przed wyjściem na ląd do poziomu kategorii 3. Przyczyny tego osłabienia nie są jeszcze do końca poznane; podczas gdy cykl wymiany ściany oka odegrał pewną rolę, nieznacznie zwiększając ścinanie, obniżając temperaturę powierzchni morza, suche powietrze na zachodnim półkolu sztormu i interakcja z lądem kontynentalnym również mogły odegrać rolę w osłabieniu cyklonu. Jest to zgodne z tendencją poprzednich silnych cyklonów w Zatoce Meksykańskiej: wszystkie cyklony o minimalnym ciśnieniu centralnym 973 mbar (28,73 inHg) lub niższym osłabiły się w ciągu 12 godzin przed wyjściem na ląd w Zatoce Meksykańskiej w Stanach Zjednoczonych.
Kilka godzin później, po lekkim osłabieniu, Katrina wyszła na ląd w pobliżu granicy Luizjany z Missisipi z wiatrem o prędkości 120 mph (195 km/h) i ciśnieniem 928 mbar (27,37 inHg), wciąż o intensywności kategorii 3. Minimalne ciśnienie w drugim miejscu wyjścia na ląd wynosiło 920 mbar (27,17 inHg), dzięki czemu Katrina jest trzecim najsilniejszym huraganem w historii, który wypłynął na ląd w Stanach Zjednoczonych, za huraganem Camille 909 mbar (26,85 inHg) odczytanym w 1969 r. i rekordem Labor Day Hurricane z 1935 r. 892 mbar (26,35 inHg).
Ponieważ wichura była tak duża, jej wysoce niszczące wiatry oczne i silne północno-wschodnie kwadranty wichury wypchnęły rekordowe fale sztormowe na lądzie, rozbijając wszystkie wybrzeża Zatoki Mississippi, w tym miasta w Mississippi takie jak Waveland, Bay St. Louis, Pass Christian, Long Beach, Gulfport, Biloxi, Ocean Springs, Gautier i Pascagoula, a w Alabamie Bayou La Batre. Ludwika w Mississippi, a na wysokości 13 stóp (4,0 m) aż do Mobile w Alabamie, gdzie odnotowano najwyższą od 1917 roku falę sztormową. Fala sztormowa była szczególnie wysoka ze względu na hydrologię regionu, ekstremalne rozmiary huraganu oraz fakt, że osłabł on dopiero na krótko przed wyjściem na ląd. Gdy Katrina przemieszczała się w głąb lądu po przekątnej Mississippi, silne wiatry przecięły pasmo szkód, które dotknęły prawie cały stan.
Huragan Katrina w dniu 28 sierpnia o godzinie 13:00 EDT.
Obraz radarowy huraganu Katrina tworzącego swoje drugie i trzecie lądowisko.
Rozproszenie
Katrina pozostała w Mississippi w sile huraganu, ale wkrótce osłabła. Straciła siłę huraganu na ponad 150 mil (240 km) w głębi lądu, w pobliżu Meridian, Mississippi. Katrina została następnie opuszczona do tropikalnej depresji w pobliżu Clarksville, Tennessee i złamała się na pół. Połowa sztormu nadal ścigała się na północ, dotykając środkowe Stany Zjednoczone, a ostatni raz została zauważona we wschodniej części regionu Wielkich Jezior. W dniu 31 sierpnia została wchłonięta przez granicę frontu i stała się potężnym niżem pozatropowym, powodując w ciągu 12 godzin opady o wielkości 1,97-6,69 cala (50-170 mm). W południowo-wschodnim Quebecu i północnym Nowym Brunszwiku powodował również silne podmuchy wiatru od 31 do 61 mph (50 do 98 km/h). W regionie Saguenay i Côte-Nord opady deszczu spowodowały awarie i uszkodzenie dróg. Region Côte-Nord był odizolowany od reszty Quebecu przez co najmniej 1 tydzień. Jednak druga połowa Katriny zerwała się we wschodniej części Apallachów, co spowodowało poważny wybuch tornada na obszarze od środkowej Gruzji do środkowej Pensylwanii. Tornada były silne, zabijając dwie osoby i powodując duże zniszczenia.
O 23:00 EDT w dniu 31 sierpnia, centrum pozostałej burzy, którą niegdyś była Katrina, zostało wchłonięte przez inny system pogodowy w południowo-wschodniej części Kanady.
Huragan Katrina po trzecim wyjściu na ląd, ale wciąż o sile huraganu, nad południowym Mississippi.
Powiązane strony
Pytania i odpowiedzi
P: Kiedy rozpoczęła się historia huraganu Katrina?
O: Historia huraganu Katrina rozpoczęła się 23 sierpnia 2005 roku.
P: Jakiego typu huraganem był huragan Katrina?
O: Huragan Katrina był bardzo niszczycielskim huraganem kategorii 5.
P: Gdzie pierwotnie uformował się huragan Katrina?
O: Huragan Katrina pierwotnie uformował się w pobliżu Bahamów jako Tropikalna Depresja Dwunasta.
P: Kiedy huragan Katrina stał się nazwanym sztormem?
O: Huragan Katrina stał się nazwanym sztormem 24 sierpnia 2005 roku.
P: Jaka była najwyższa kategoria huraganu Katrina, gdy wylądował w Luizjanie?
O: Najwyższą kategorią huraganu Katrina, gdy wylądował w Luizjanie, była kategoria 3.
P: Czy huragan Katrina zatrzymał się po dotarciu na ląd w Luizjanie?
O: Nie, huragan Katrina nie zatrzymał się po wylądowaniu w Luizjanie. Podążał dalej na północ przez środkowe Stany Zjednoczone.
P: Gdzie huragan Katrina ostatecznie się rozproszył?
O: Huragan Katrina ostatecznie rozproszył się w pobliżu Wielkich Jezior, gdzie został wchłonięty przez zimny front.
