Huragan Katrina
Huragan Katrina był jednym z najbardziej śmiercionośnych huraganów, jakie kiedykolwiek nawiedziły Stany Zjednoczone i drugim huraganem 5 kategorii w rekordowym sezonie huraganów atlantyckich w 2005 roku. Huragan uformował się nad Bahamami 23 sierpnia, skąd przesunął się na zachód i dwa dni później uderzył w południową Florydę jako huragan kategorii 1. Następnie Katrina przeszła nad Florydą i umocniła się do huraganu 5. kategorii, przemieszczając się na zachód w Zatoce Meksykańskiej. Następnie huragan skręcił na północ, miał cykl wymiany powiek i uderzył we wschodnią Luizjanę i Missisipi, zalewając obszary przybrzeżne rankiem 29 sierpnia. Pozostałości Katriny wygasły nad Wielkimi Jeziorami 31 sierpnia.
80% Nowego Orleanu zostało zalane, gdy pękły levele chroniące miasto. Uważa się, że większość osób zabitych przez Katrinę zginęła w wyniku utonięcia. Wielu z tych, którzy przeżyli, dopłynęło do wyżej położonych dachów lub gałęzi drzew.
Historia burzy
Huragan Katrina uformował się jako Tropikalna Depresja Dwanaście nad południowo-wschodnimi Bahamami 23 sierpnia 2005 roku, w wyniku połączenia się fali tropikalnej i pozostałości Tropikalnej Depresji Dziesięć cztery dni wcześniej. Burza wzmocniła się w Tropikalny Sztorm Katrina rankiem 24 sierpnia. Burza tropikalna przemieszczała się w kierunku Florydy i przekształciła się w huragan zaledwie dwie godziny przed wejściem na ląd między Hallandale Beach a Aventura, rankiem 25 sierpnia. Burza osłabła nad lądem, ale odzyskała status huraganu około godziny po wejściu do Zatoki Meksykańskiej i nadal umacniała się nad otwartymi wodami. W dniu 27 sierpnia huragan osiągnął 3. kategorię w skali huraganów Saffira-Simpsona, stając się trzecim dużym huraganem w tym sezonie. Cykl wymiany ściany powieki przerwał proces intensyfikacji, ale spowodował, że huragan zwiększył swoje rozmiary prawie dwukrotnie. Następnie Katrina gwałtownie przybrała na sile na "niezwykle ciepłych" wodach Prądu Pętlowego, przekształcając się z huraganu kategorii 3 w huragan kategorii 5 w ciągu zaledwie dziewięciu godzin. Po uzyskaniu statusu kategorii 5 rano 28 sierpnia, Katrina osiągnęła swoją największą siłę o godzinie 18:00 UTC, z maksymalnym utrzymującym się wiatrem o prędkości 175 mph (280 km/h) i minimalnym ciśnieniem centralnym 902 mbar (26,6 inHg). Pomiar ciśnienia sprawił, że Katrina stała się piątym najsilniejszym huraganem atlantyckim w historii, prześcigniętym dopiero przez huragany Rita i Wilma w dalszej części sezonu; był to również najsilniejszy huragan kiedykolwiek zarejestrowany w Zatoce Meksykańskiej, zanim Rita pobiła rekord. Huragan następnie osłabł w wyniku kolejnego cyklu wymiany ściany powieki, a Katrina po raz drugi znalazła się na lądzie 29 sierpnia o godzinie 1110 UTC, jako huragan kategorii 3 z utrzymującym się wiatrem o prędkości 125 mph (205 km/h), w pobliżu Buras-Triumph w Luizjanie. W momencie wyjścia na ląd, huraganowe wiatry rozciągały się na zewnątrz 120 mil (190 km) od centrum, a ciśnienie centralne huraganu wynosiło 920 mbar (27 inHg). Po przejściu przez południowo-wschodnią Luizjanę i cieśninę Breton Sound, Katrina po raz trzeci i ostatni znalazła się na lądzie w pobliżu granicy Luizjany i Missisipi z wiatrem o prędkości 120 mil na godzinę (190 km/h), nadal należącym do kategorii 3. Katrina utrzymywała swoją siłę w Missisipi, tracąc ostatecznie siłę huraganu ponad 240 km w głąb lądu w pobliżu Meridian, Missisipi. W okolicach Clarksville w stanie Tennessee Katrippi została zdegradowana do depresji tropikalnej, a jej pozostałości zostały pochłonięte przez front chłodny we wschodniej części regionu Wielkich Jezior 31 sierpnia. Powstała w ten sposób burza pozatropikalna szybko przemieszczała się na północny wschód i dotknęła wschodnią Kanadę.[1]
Ścieżka burzowa
Ludzie na dachach swoich domów, aby uniknąć wody powodziowej
Powiązane strony
- Sezon huraganów na Atlantyku w 2005 r.
- Huragan Rita
- Meteorologiczna historia huraganu Katrina
- Huragan Katrina Wybuch tornada
- Biuletyn Narodowej Służby Pogodowej dla regionu Nowego Orleanu
- Lista huraganów na Florydzie
