Pierwsza Świątynia

Dowody historyczne

Według świeckich historyków, Świątynia została ukończona około 960 roku p.n.e.. Babilończycy zburzyli ją w 587 lub 586 r. p.n.e. Literatura rabiniczna podaje, że Świątynia stała przez 410 lat. Według dzieła Seder Olam Rabbah, napisanego w drugim wieku naszej ery, świątynia została zbudowana w 832 r. p.n.e., a zniszczona w 433 r. p.n.e. (3338 r. n.e.). Jest to o 165 lat później niż szacunki świeckie.

Do tej pory nie znaleziono żadnych konkretnych dowodów archeologicznych na istnienie Świątyni Salomona, a jedyne informacje dotyczące Pierwszej Świątyni w Jerozolimie znajdują się w biblijnych księgach Jozuego, Sędziów, 1-2 Samuela i 1-2 Króli.

Opis biblijny

Przygotowania do budowy świątyni

Na początku król Dawid chciał zbudować świątynię dla Boga, ale według Biblii Bóg powiedział do niego przez proroka Natana: "Nie będziesz budował domu dla mojego Imienia, bo jesteś wojownikiem i przelałeś krew". Wybrał jednak Salomona, aby zbudował świątynię. Przed śmiercią Dawid przekazał swemu synowi Salomonowi plany budowy świątyni oraz instrukcje dotyczące kapłanów i lewitów, a także wszystkich prac związanych ze służbą w świątyni. Dał też swoje własne pieniądze Salomonowi, aby pomógł zbudować świątynię, i poprosił ludzi, aby pomogli dać dary pieniężne.

Król Salomon wysłał wiadomość do Hirama, króla Tyru, który przyjaźnił się z jego ojcem Dawidem i wysłał Dawidowi mnóstwo drewna na budowę jego pałacu. W tej wiadomości Salomon powiedział, że chce zbudować świątynię dla Pana i poprosił Hirama o przysłanie mu drewna. Hiram powiedział, że będzie, jeśli Salomon dał jedzenie na koszt drewna i pracy ludzi zrobić. Hiram dał więc Salomonowi tyle drewna cedrowego i sosnowego, ile chciał, a Salomon dał Hiramowi pszenicę dla jego rodziny oraz dwadzieścia tysięcy wanien (około 115 000 galonów lub 434 000 litrów) oliwy z oliwek. Król Hiram ściął drewno i wysłał je na tratwach do miejsca zwanego Joppa. Stamtąd mogli zabrać drewno aż do Jerozolimy.

Budowa świątyni

Według Biblii "W 480 roku po wyjściu Izraelitów z Egiptu, w czwartym roku panowania Salomona nad Izraelem, w... drugim miesiącu, rozpoczął on budowę świątyni Pańskiej" (1 Krl 6,1) Król Salomon przyprowadził Hurama-Abiego, którego matka była wdową z plemienia Neftalego (jedno z plemion Izraela), a ojciec był człowiekiem z Tyru i osobą, która zajmowała się rzemiosłem w brązie. Huram był bardzo dobry w każdym rodzaju pracy. W 2 Księdze Kronik 2:7 jest napisane, że był on "...uzdolniony do pracy w złocie i srebrze, w brązie i żelazie, w purpurze, karmazynie i niebieskiej przędzy." Był szczególnie dobry w pracy z brązem. Kiedy król Salomon ukończył wszystkie prace przy budowie świątyni, przyniósł rzeczy, które jego ojciec Dawid ofiarował Bogu, i umieścił je w skarbcach świątyni. Tak więc "W jedenastym roku, w miesiącu Bul, miesiącu ósmym, świątynia została ukończona we wszystkich swoich szczegółach, zgodnie z jej specyfikacją." (1 Królewska 6:38 NIV)

Poświęcenie świątyni

Kiedy świątynia została ukończona, król Salomon wniósł do niej Arkę Przymierza Pańskiego i kazał przyjść tam całemu ludowi izraelskiemu, który złożył w ofierze tak wiele owiec i bydła, że "nie można ich było zapisać ani policzyć". Wtedy obłok wypełnił świątynię - tak jak Bóg ukazał się w przybytku na górzeSynaj, tak teraz ukazał się w świątyni w obłoku. Następnie król Salomon chwalił Boga. Odmówił modlitwę poświęcenia (oddania się Bogu) przed ludem izraelskim. Prosił Boga, aby dotrzymał obietnicy danej królowi Dawidowi, że pozwoli synom króla Dawida rządzić na wieki (co według chrześcijaństwa staje się prawdą, gdy Jezus, syn Dawida, umiera za ludzkość); następnie dodał: "Ale czy Bóg naprawdę zamieszka na ziemi? Niebo, nawet najwyższe niebo, nie może Cię pomieścić. O ileż mniejsza o tę świątynię, którą zbudowałem!" - przypominając ludowi, że Bóg nie jest związany ze świątynią i nie może być w niej zamknięty, mimo że postanowił przyjść i zamieszkać z ludem izraelskim w szczególny sposób. Następnie prosił Boga, by odpowiadał ludowi izraelskiemu, gdy modlił się do świątyni lub w niej; by słyszał z nieba, gdy ktoś zgrzeszył, gdy wrogowie przyszli do Izraela, gdy w kraju panowała susza lub głód, "...jakiekolwiek nieszczęście lub choroba może nadejść, a gdy ktoś z Twego ludu izraelskiego modli się lub prosi (prosi o coś, prosi)... wtedy usłysz z nieba, Twego mieszkania. Przebacz i działaj, rozpraw się z każdym człowiekiem według tego, co czyni, bo znasz jego serce (bo tylko Ty znasz serca wszystkich ludzi), aby się Ciebie bali przez cały czas, gdy będą mieszkać w ziemi, którą dałeś naszym ojcom" (1 Krl 8,38-40). Następnie Solom wstał i pobłogosławił lud izraelski, i złożył Bogu ofiary: "dwadzieścia tysięcy sztuk bydła oraz sto dwadzieścia tysięcy owiec i kóz. Tak więc król i wszyscy Izraelici poświęcili świątynię Panu" (1 Krl 8, 63, NIV).

Bóg przychodzi do Salomona

Według Biblii, kiedy Salomon ukończył budowę świątyni, Bóg ukazał mu się i powiedział: "Wysłuchałem modlitwy i prośby, którą zanosiłeś przede mną... Moje oczy i moje serce zawsze będą tam [w świątyni, którą zbudowałeś]". Jednak Bóg ostrzegł również Salomona, jak ważne jest przestrzeganie Bożego przymierza (obietnicy), aby cieszyć się jego błogosławieństwami, a nie przekleństwami. Było to potrzebne, ponieważ Bóg dał Salomonowi władzę i bogactwo, które wielokrotnie sprawiały, że ludzie zapominali o obietnicy, jaką Bóg z nimi zawarł.

Salomon dał też Hiramowi, królowi Tyru, 20 miast w Galilei, ponieważ Hiram dał mu cały potrzebny cedr, sosnę i złoto. Ale Hiramowi nie podobały się miasta, które dał mu Salomon, i powiedział: "Cóż to za miasta, które mi dałeś, bracie mój?". (1 Królewska 9:13, NIV) Nazwał je Ziemią Cabul (co brzmi jak hebrajskie "na nic"). Prawdopodobnie Salomon był bardziej zadłużony u Hirama, niż mu się na początku wydawało, więc podarował te miasta Hiramowi, królowi Tyru, na znak, że zapłaci mu później. 2 Kronik 8:1-2 mówi, że później, gdy Salomon stał się bogatszy - być może z powodu wyprawy do Ophiru (1 Król 9:26-28;10-11) lub wizyty królowej Saby.

Salomon i starsi Izraela radośnie planują budowę świątyni dla Pana.


Salomon modlił się do Boga: "Panie, Boże Izraela, nie ma takiego Boga jak Ty, ani w niebie nad nami, ani na ziemi pod nami - który dotrzymujesz przymierza (obietnicy) miłości ze swoimi sługami, trwającymi całym sercem na Twojej drodze... ustami swymi obiecałeś i ręką swą wypełniłeś (urzeczywistniłeś) to - jak jest dzisiaj."

Projekt

The świątynia Solomon być obok the królewiątko pałac. Plan piętra był jak większość zachodnich Semitów rodzaje planów piętra. Wczesny przykład podłogi podzielonej na ulam, hekal i debir (portyk, sala główna i wewnętrzne sanktuarium) znaleziono w syryjskiej Ebla (ok. 2300 p.n.e.) i znacznie później, ale mniej więcej w czasach Salomona, w Tell Tainat w dorzeczu Orontes (ok. 900 p.n.e.). Podobnie jak świątynia Salomona, późniejsza świątynia ma trzy podziały, dwie kolumny przy wejściu (w pałacu Salomona są one nazywane Jakin i Boaz) i znajduje się obok pałacu królewskiego.

Arka przymierza z Bogiem została umieszczona wewnątrz wewnętrznego sanktuarium - Miejsca Najświętszego - które miało około 30 stóp (około 9 metrów) długości, szerokości i wysokości, pokrytych czystym złotem. Salomon użył dużo złota w świątyni: prawdopodobnie dlatego, że jasne złoto symbolizowało chwałę Boga i Jego niebiańską świątynię (Obj. 21:10-11, 18, 21). Wewnątrz świątyni były wyrzeźbione cheruby, palmy i kwiaty. Jest to przypomnienie ogrodu Eden, w którym ludzie nie mogli już żyć z powodu grzechu. Świątynia była symbolem tego, że Izraelici mogli przez nią wrócić do raju.

To jest Brązowe Morze, wielki basen wykonany z metalu, używany przez kapłanów do mycia się. Stała ona na 12 bykach.

Rzeczy wewnątrz świątyni

W niektórych odkryciach pobrzmiewa dziś echo słów z 1 Krl 6-7.

Ruchoma umywalka z brązu

Coś bardzo podobnego do ruchomej umywalki na kółkach używanej na dziedzińcu świątyni pochodzi z wykopalisk archeologicznych na Cyprze.

Stół na Chleb Obecności

Kamienny ołtarz posiadający cztery rogi na rogach został znaleziony w Megiddo. Pokazuje on dobre wyobrażenie tego, jak wyglądał złoty ołtarz w świątyni. Stół na Chleb Obecności był również wykonany ze złota. Chleb Obecności (dwanaście kawałków chleba, po jednym dla każdego plemienia Izraela) symbolizował ciągłe ofiarowanie się Bogu, przez co Izrael pokazywał, że oddaje Bogu to, co zarobił swoją pracą i że wszystko, co Izrael otrzymał, było błogosławieństwem Bożym.

Stojak na lampę

Dziesięć stojaków na lampy było w świątyni, po pięć z każdej strony sanktuarium (1 Krl 7:49). Lampy takie jak te zostały znalezione w wielu miejscach w Palestynie, w tym w Hazor i Dothan.

Powiązane strony

• Solomon
• David
• Świątynia w Jerozolimie