Pro-niewolnictwo (Stany Zjednoczone)

Tło

Kultura niewolnicza

Czasami trudno jest zrozumieć, dlaczego południowcy, którzy nie posiadali niewolników, bronili praktyki niewolnictwa. Na południu w tamtych czasach niewolnicy nie tylko pracowali na plantacjach. Na południu zniewolonych było ponad 4 miliony czarnych, którzy znacznie przewyższali liczebnie białych ludzi. W miastach takich jak Charleston w Karolinie Południowej niewolnicy pracowali na różnych stanowiskach, takich jak stolarze, kowale, murarze i zamiatacze ulic. Wykonywali każdy rodzaj pracy fizycznej. Wychowywali dzieci rodziny, gotowali, sprzątali i podawali jedzenie swoim panom. Jeden z odwiedzających Charleston powiedział: "Charleston wygląda bardziej jak kraj murzyński niż kraj zamieszkany przez białych ludzi".

Południowcy obawiali się buntu niewolników, takiego jak ten na Haiti zaledwie kilka dekad wcześniej. Obawiali się również, że bez niewolników ich gospodarka całkowicie się załamie. Niewolnictwo stało się tematem, który interesował wszystkich w Stanach Zjednoczonych. W 1859 roku najazd abolicjonisty Johna Browna na federalny arsenał w Harper's Ferry w Wirginii wstrząsnął południem. Gdyby Brownowi się udało, zamierzał uzbroić niewolników na południu w broń, by mogli zbuntować się przeciwko swoim panom. Każdy nowy stan przyjęty do Stanów Zjednoczonych stawał się przedmiotem bitwy o to, czy będzie to wolny stan, czy też dopuści niewolnictwo. Ekstremiści ze wszystkich stron przyjeżdżali na terytoria, by promować swoją sprawę. Krwawiące Kansas stało się najgorszym przykładem tego, że rywalizujące ze sobą poglądy przerodziły się w jawną wojnę partyzancką. Próbowano politycznych kompromisów, takich jak Kompromis Missouri z 1820 roku i Kompromis z 1850 roku. Ale nic nie mogło rozstrzygnąć tej kwestii bez wojny.

Warunki podrzędne

Niewolnicy byli na ogół źle odżywiani, mieli minimalne ubranie i miejsce do spania. Służba domowa zwykle radziła sobie lepiej, ponieważ otrzymywała stare ubrania rodziny swojego pana i miała dostęp do lepszej jakości żywności. Niewolnicy cierpieli na słabe zdrowie w upale i wilgoci panującej na południu. Z powodu ubogiej diety i niehigienicznych warunków życia często zapadali na choroby. Najbardziej zabójcze dla niewolników były plantacje ryżu. Przez większość dnia stali w wodzie pod gorącym słońcem. Malaria była powszechną chorobą. Śmiertelność była najwyższa wśród dzieci niewolników. Ogólnie wynosiła ona średnio 66 %, a na plantacjach ryżu dochodziła do 90 %.

Niewolnice były często wykorzystywane do seksu przez swoich panów. Jeśli odmówiły, były fizycznie bite. Ich mieszane rasowo lub mulackie dzieci były uważane za niewolnice, ponieważ ich status był taki sam jak status matki. Wszystkie kobiety na Południu, czarne czy białe, były uważane za cześć lub własność, należały do pana. W 1808 r. weszła w życie ustawa o zakazie importu niewolników. Po tym czasie hodowla niewolników przez ich panów stała się powszechnym sposobem produkcji niewolników. Pojawił się również popyt na jasnoskóre, dobrze wyglądające młode niewolnice. Te "wymyślne panny", niewolnice sprzedawane na aukcjach jako konkubiny lub prostytutki, osiągały najwyższe ceny.

Argumenty za niewolnictwem

Argumenty rzeczników Południa na rzecz niewolnictwa mówiły, że niewolnictwo na zlecenie (niewolnicy jako własność), praktykowane na Południu, było bardziej humanitarne niż system "niewolnictwa za płacę" praktykowany w uprzemysłowionych północnych Stanach Zjednoczonych. George Fitzhugh, w swojej książce opublikowanej w 1857 roku, Cannibals All! utrzymywał, że zwolennicy niewolnictwa mieli moralną przewagę w narodowej debacie na temat niewolnictwa. Fitzhugh utrzymywał, że ponieważ posiadacze niewolników byli ich właścicielami, dbali o nich lepiej niż północni kapitaliści, którzy tylko "wynajmowali" swoich pracowników.

Niektórzy wskazywali, że właściciele niewolników zapewniali im jedzenie i ubrania, czego północni pracodawcy nie robili. Inne argumenty wskazywały, że poza korzyściami, jakie niewolnicy czerpali z niewolnictwa, utrzymywanie ich w separacji sprawiało, że nie mieszali się z białą rasą. Choć tego obawiało się wielu południowców, argument ten grał na obawach północnych. Podstawą do tego było powszechnie panujące wówczas przekonanie, że czarni są gorsi od białych.

Inni wskazywali, że nagłe zniesienie niewolnictwa spowodowałoby załamanie gospodarcze na południu. Nie byłoby przemysłu bawełnianego, tytoniowego czy ryżowego. Ponadto, gdyby wszyscy niewolnicy zostali uwolnieni, doprowadziłoby to do bezrobocia i chaosu w całych Stanach Zjednoczonych. Twierdzili, że doprowadziłoby to do powstań podobnych do "Reign of Terror" podczas Rewolucji Francuskiej.

Te i inne argumenty były szeroko publikowane w książkach, gazetach i pamfletach. Były one starannie zaprojektowane, aby promować i bronić niewolnictwa.