Abstrakcja (filozofia)

Pochodzenie

Pierwsze symbole abstrakcyjnego myślenia u ludzi można odnaleźć w obiektach kopalnych datowanych na okres od 50 000 do 100 000 lat temu w Afryce.

Proces myślowy

W terminologii filozoficznej abstrakcja to proces myślowy, w którym idee są oddalane od przedmiotów.

Abstrakcja wykorzystuje strategię upraszczania, gdzie wcześniej konkretne szczegóły są pozostawione niejednoznaczne, niejasne lub niezdefiniowane; dlatego skuteczna komunikacja o rzeczach abstrakcyjnych wymaga intuicyjnego lub wspólnego doświadczenia między komunikującym a odbiorcą komunikacji.

Na przykład, wiele różnych rzeczy może mieć kolor czerwony. Podobnie, wiele rzeczy siedzi na powierzchniach (jak na obrazku 1, po prawej). Własność czerwoności i relacja "siedzieć na" są zatem abstrakcjami tych obiektów. Konkretnie, schemat konceptualny wykresu 1 identyfikuje tylko trzy pola, dwie elipsy i cztery strzałki (oraz ich sześć etykiet), podczas gdy obrazek 1 pokazuje o wiele więcej szczegółów obrazkowych, z punktacją implikowanych relacji jako implicite w obrazku, a nie z dziewięcioma wyraźnymi szczegółami w wykresie.

Na wykresie 1 wyszczególniono niektóre jawne relacje pomiędzy obiektami diagramu. Na przykład, strzałka pomiędzy agentem a CAT:Elsie przedstawia przykład relacji is-a, podobnie jak strzałka pomiędzy lokalizacją a MAT. Strzałki pomiędzy gerund SITTING i rzeczownikami agent i location wyrażają podstawową relację diagramu: "agent siedzi na miejscu"; Elsie jest instancją CAT.

Chociaż opis siedzenia na (wykres 1) jest bardziej abstrakcyjny niż graficzny obraz kota siedzącego na macie (rysunek 1), to jednak rozgraniczenie rzeczy abstrakcyjnych od rzeczy konkretnych jest nieco dwuznaczne; ta dwuznaczność lub niejasność jest charakterystyczna dla abstrakcji. Tak więc coś tak prostego jak gazeta może być określone na sześciu poziomach, jak w ilustracji tej niejednoznaczności Douglasa Hofstadtera, z progresją od abstrakcji do konkretu w Gödel, Escher, Bach (1979):

(1) publikacja

(2) gazeta

(3) Kronika San Francisco

(4) wydanie Kroniki z 18 maja

(5) moja kopia wydania Kroniki z 18 maja

(6) mój egzemplarz wydania "Chronicle" z 18 maja tak jak go wziąłem do ręki (w kontraście do mojego egzemplarza jak go miałem kilka dni później: w kominku, płonącego)

W ten sposób abstrakcja może objąć każdy z tych poziomów szczegółowości bez utraty ogólności. Ale być może detektyw lub filozof/naukowiec/inżynier może starać się poznać jakąś rzecz na coraz głębszych poziomach szczegółowości, aby rozwiązać przestępstwo lub zagadkę.

Kot na macie (zdjęcie 1)


Wykres koncepcyjny dla Kota siedzącego na macie (wykres 1)

Odsyłacze

Abstrakcje mają czasem wieloznaczne odniesienia, np. "szczęście" (jako abstrakcja) może odnosić się do tylu rzeczy, ilu jest ludzi i zdarzeń czy stanów bytu, które ich uszczęśliwiają. Podobnie, "architektura" odnosi się nie tylko do projektowania bezpiecznych, funkcjonalnych budynków, ale także do elementów kreacji i innowacji, które mają na celu eleganckie rozwiązania problemów konstrukcyjnych, do wykorzystania przestrzeni i do próby wywołania emocjonalnej reakcji u budowniczych, właścicieli, widzów i użytkowników budynku.

Inicjacja

Rzeczy, które nie istnieją w żadnym konkretnym miejscu i czasie, są często uważane za abstrakcyjne. Z kolei instancje, czy też człony, takiej abstrakcyjnej rzeczy mogą istnieć w wielu różnych miejscach i czasach. O takich abstrakcyjnych rzeczach mówi się wtedy, że są wielokrotnie instancjonowane, w sensie obrazka 1, obrazka 2, itd.

Nie wystarczy jednak zdefiniować idei abstrakcyjnych jako tych, które mogą być instancjonowane i zdefiniować abstrakcję jako ruch w kierunku przeciwnym do instancjonowania. W ten sposób pojęcia "kot" i "telefon" stałyby się ideami abstrakcyjnymi, ponieważ pomimo ich różnych wyglądów, konkretny kot lub konkretny telefon jest instancją pojęcia "kot" lub pojęcia "telefon". Chociaż pojęcia "kot" i "telefon" są abstrakcjami, nie są one abstrakcyjne w sensie obiektów z grafu 1 powyżej.

Możemy spojrzeć na inne wykresy, w postępie od kota do ssaka do zwierzęcia, i zobaczyć, że zwierzę jest bardziej abstrakcyjne niż ssak; ale z drugiej strony ssak jest trudniejszą ideą do wyrażenia, z pewnością w odniesieniu do marsupiala lub monotreme.

Fizyczność

Fizyczny obiekt (możliwy referent pojęcia lub słowa) jest uważany za konkretny (nie abstrakcyjny), jeśli jest to konkretna osoba, która zajmuje konkretne miejsce i czas.

Rzeczy abstrakcyjne są czasami definiowane jako te rzeczy, które nie istnieją w rzeczywistości lub istnieją tylko jako doświadczenia zmysłowe, jak kolor czerwony. Ta definicja cierpi jednak z powodu trudności w rozstrzygnięciu, które rzeczy są prawdziwe (tj. które rzeczy istnieją w rzeczywistości). Na przykład, trudno jest zgodzić się z tym, czy pojęcia takie jak Bóg, liczba trzy, i dobro są rzeczywiste, abstrakcyjne, lub oba.

Podejściem do rozwiązania tej trudności jest użycie predykatów jako ogólnego terminu na określenie tego, czy rzeczy są w różnym stopniu rzeczywiste, abstrakcyjne, konkretne, czy mają określoną własność (np. dobre). Pytania o własności rzeczy są wtedy propozycjami o predykatach, które to propozycje pozostają do oceny przez badacza. Na wykresie 1 powyżej relacje graficzne, takie jak strzałki łączące pola i elipsy, mogą oznaczać predykaty. Różne poziomy abstrakcji mogą być oznaczane przez postęp strzałek łączących pola lub elipsy w wielu rzędach, gdzie strzałki wskazują z jednego rzędu do drugiego, w serii innych wykresów, powiedzmy wykres 2, itd.

Abstrakcja stosowana w filozofii

Abstrakcja w filozofii jest procesem (lub, dla niektórych, domniemanym procesem) w formowaniu pojęć, polegającym na rozpoznaniu pewnego zbioru wspólnych cech u jednostek i na tej podstawie uformowaniu pojęcia tej cechy. Pojęcie abstrakcji jest ważne dla zrozumienia niektórych filozoficznych kontrowersji wokół empiryzmu i problemu uniwersaliów. Ostatnio stało się ono również popularne w logice formalnej w ramach abstrakcji predykatowej. Innym filozoficznym narzędziem do dyskusji o abstrakcji jest przestrzeń myślowa.

Status ontologiczny

Sposób, w jaki obiekty fizyczne, takie jak skały i drzewa, mają byt, różni się od sposobu, w jaki własności abstrakcyjnych pojęć lub relacji mają byt. Na przykład sposób, w jaki istnieją konkretne, konkretne osoby przedstawione na rysunku 1, różni się od sposobu, w jaki istnieją pojęcia przedstawione na wykresie 1. Ta różnica stanowi o ontologicznej użyteczności słowa "abstrakcyjny". Słowo to stosuje się do właściwości i relacji, aby zaznaczyć fakt, że jeśli istnieją, to nie istnieją w przestrzeni lub czasie, ale że ich instancje mogą istnieć, potencjalnie w wielu różnych miejscach i czasie.

Być może myląco, niektóre filozofie odnoszą się do tropów (instancji własności) jako abstrakcyjnych szczególności. Np. szczególna czerwoność konkretnego jabłka jest abstrakcyjnym szczegółem. Podobnie jak qualia i sumbebekos.

W językoznawstwie

Jeśli pojęcie abstrakcyjne, takie jak "społeczeństwo" lub "technologia", jest traktowane tak, jakby było konkretnym obiektem, to jest to fałsz (błąd). W lingwistyce może się zdarzyć, że pojęcia abstrakcyjne są używane tak, jakby były rzeczownikami oznaczającymi konkretne obiekty:

1805: Horatio Nelson (bitwa pod Trafalgarem) - "Anglia oczekuje, że każdy człowiek wykona swój obowiązek"

Nazywa się to metonimią. Może ona zatrzeć różnicę między rzeczami abstrakcyjnymi a konkretnymi.

Kompresja

Abstrakcja może być postrzegana jako proces mapowania wielu różnych elementów danych składowych na pojedynczy element danych abstrakcyjnych w oparciu o podobieństwa w danych składowych, na przykład wiele różnych fizycznych kotów mapuje się na abstrakcję "CAT". Ten schemat konceptualny podkreśla nieodłączną równość zarówno danych składowych jak i abstrakcyjnych, unikając w ten sposób problemów wynikających z rozróżnienia pomiędzy "abstrakcyjnymi" i "konkretnymi". W tym sensie proces abstrakcji pociąga za sobą identyfikację podobieństw pomiędzy obiektami i proces kojarzenia tych obiektów z abstrakcją (która sama jest obiektem).

Na przykład, rysunek 1 powyżej ilustruje konkretną relację "Kot siedzi na macie".

Łańcuchy abstrakcji mogą być zatem skonstruowane od impulsów neuronowych wynikających z percepcji zmysłowej, poprzez podstawowe abstrakcje, takie jak kolor czy kształt, abstrakcje doświadczalne, takie jak konkretny kot, abstrakcje semantyczne, takie jak "idea" KOT-a, aż po klasy obiektów, takie jak "ssaki", a nawet kategorie takie jak "obiekt" w przeciwieństwie do "działania".

Na przykład, graf 1 powyżej wyraża abstrakcję "agent siedzi w miejscu".

Ten schemat pojęciowy nie pociąga za sobą żadnej konkretnej hierarchicznej taksonomii (takiej jak wspomniana dotycząca kotów i ssaków), a jedynie stopniowe wykluczanie szczegółów.

Neurologia abstrakcji

Ostatnia metaanaliza sugeruje, że system werbalny jest bardziej zaangażowany w pojęcia abstrakcyjne, podczas gdy system percepcyjny jest bardziej zaangażowany w przetwarzanie pojęć konkretnych. Dzieje się tak dlatego, że pojęcia abstrakcyjne powodują większą aktywność mózgu w dolnym zakręcie czołowym i środkowej części zakrętu skroniowego, w porównaniu z pojęciami konkretnymi, gdy pojęcia konkretne powodują większą aktywność w tylnym zakręcie obręczy, zakręcie przedczołowym, zakręcie bruzdkowatym i zakręcie przyhipokampowym.

Inne badania nad ludzkim mózgiem sugerują, że lewa i prawa półkula mózgu różnią się w posługiwaniu się abstrakcją. Na przykład jedna metaanaliza dotycząca zmian w ludzkim mózgu wykazała tendencyjność lewej półkuli podczas używania narzędzi.

Abstrakcja w sztuce

Zazwyczaj abstrakcja jest używana w sztuce jako synonim sztuki abstrakcyjnej w ogóle. Ściśle rzecz biorąc, odnosi się do sztuki niezajmującej się dosłownym przedstawianiem rzeczy z widzialnego świata - może jednak odnosić się do obiektu lub obrazu, który został wydestylowany z rzeczywistego świata, a nawet z innego dzieła sztuki. Dzieło sztuki, które przekształca świat naturalny w celach ekspresyjnych, nazywamy abstrakcją; to, które wywodzi się z rozpoznawalnego tematu, ale go nie naśladuje, nazywamy abstrakcją nieobiektową. W XX wieku trend w kierunku abstrakcji zbiegł się z postępem nauki, technologii i zmianami w życiu miejskim, ostatecznie odzwierciedlając zainteresowanie teorią psychoanalityczną. W późniejszym okresie abstrakcja przejawiała się w bardziej czysto formalnych kategoriach, takich jak kolor, uwolniony od obiektywnego kontekstu, oraz redukcja formy do podstawowych wzorów geometrycznych.

W muzyce, termin abstrakcja może być używany do opisania improwizacyjnych podejść do interpretacji, a czasami może wskazywać na porzucenie tonalności. Muzyka atonalna nie posiada sygnatury klawiszowej i charakteryzuje się eksploracją wewnętrznych relacji numerycznych.

Abstrakcja w psychologii

Definicja abstrakcji Carla Junga rozszerzyła jej zakres poza proces myślenia, obejmując dokładnie cztery wzajemnie wykluczające się, przeciwstawne, uzupełniające się funkcje psychologiczne: doznanie, intuicję, uczucie i myślenie. Razem tworzą one strukturalną całość różnicującego procesu abstrakcji. Abstrakcja działa w ramach jednej z tych przeciwstawnych funkcji, gdy wyklucza jednoczesny wpływ pozostałych funkcji i innych nieistotnych elementów, takich jak emocje. Abstrakcja wymaga selektywnego wykorzystania tego strukturalnego podziału zdolności w psychice. Przeciwieństwem abstrakcji jest konkretyzm. Abstrakcja jest jedną z 57 definicji Junga w rozdziale XI Typów Psychologicznych.

Istnieje myślenie abstrakcyjne, tak jak istnieje abstrakcyjne czucie, doznawanie i intuicja. Abstrakcyjne myślenie wyodrębnia racjonalne, logiczne cechy ... Abstrakcyjne odczuwanie czyni to samo z ... swoimi wartościami uczuciowymi. ... Stawiam abstrakcyjne uczucia na tym samym poziomie, co abstrakcyjne myśli. ... Abstrakcyjne doznanie byłoby estetyczne w przeciwieństwie do doznania zmysłowego, a abstrakcyjna intuicja byłaby symboliczna w przeciwieństwie do intuicji fantastycznej. (Jung, [1921] (1971):par. 678).

Abstrakcja w informatyce

Informatycy używają abstrakcji, aby zrozumieć i rozwiązać problemy, takie jak organizowanie danych, które mają być przechowywane w bazie danych.

Abstrakcja w matematyce

Abstrakcja w matematyce jest procesem wydobywania podstawowej istoty pojęcia matematycznego, usuwania wszelkich zależności od obiektów świata rzeczywistego, z którymi pierwotnie mogło być ono związane, i uogólniania go tak, aby miało szersze zastosowanie lub pasowało do innych abstrakcyjnych opisów równoważnych zjawisk.

Zalety abstrakcji w matematyce to:

• ujawnia głębokie powiązania między różnymi dziedzinami matematyki
• znane wyniki w jednej dziedzinie mogą sugerować przypuszczenia w dziedzinie pokrewnej
• techniki i metody z jednej dziedziny mogą być stosowane w celu udowodnienia wyników w pokrewnej dziedzinie

Główną wadą abstrakcji jest to, że wysoce abstrakcyjne pojęcia są trudniejsze do nauczenia się i wymagają pewnego stopnia matematycznej dojrzałości i doświadczenia, zanim będą mogły być przyswojone.

Powiązane strony

• Sztuka abstrakcyjna
• Ontologia
• Realizm platoński