Korakl

Struktura

Corricle mają owalny kształt i wyglądają jak połowa łupiny orzecha włoskiego. Wykonuje się je na szkielecie z rozszczepionych gałęzi wierzbowych, skręconych razem i związanych korą wierzbową. Pierwotnie warstwę zewnętrzną stanowiła skóra zwierzęca z konia lub byka. Skóry te były pokryte cienką warstwą smoły, aby nie przepuszczały wody. Obecnie korale wykonywane są z kalki, płótna pokrytego smołą lub po prostu z włókna szklanego. Korakle azjatyckie są wykonane w inny sposób. Używa się w nim bambusa, a wodę chroni się warstwą żywicy i oleju kokosowego. Korakle nie posiadają stępki. Płaskie dno pozwala na równomierne rozłożenie ciężaru łodzi i jej ładunku. Oznacza to, że nie potrzebuje dużo wody, aby unosić się na wodzie - zaledwie kilka centymetrów, co czyni go idealnym do użytku na rzekach.

Korale mają różną konstrukcję, ponieważ są zaprojektowane do warunków rzecznych, w których są budowane i używane. Korak Teifi jest płaskodenny, ponieważ został zaprojektowany do użytku w płytkich, wartkich nurtach, które często występują na tej rzece w lecie. Korak z Carmarthen jest bardziej okrągły i głębszy, ponieważ jest używany na wodach pływowych na Tywi, gdzie nie ma wartkiego nurtu. Korale Teifi są wykonywane z miejscowego drewna. Do budowy korpusu łodzi, zwanego lats, używa się wierzby. Leszczyna jest używana do wykonania części wokół szczytu, zwanej w języku walijskim Y bleth. Tywi coracles od dawna wykonywane są z ciętego jesionu. Obecnie łodzie robocze wykonuje się z włókna szklanego. W coracles Teifi nie używa się gwoździ. Skręcone razem łaty sprawiają, że są one mocne. W coracles z Carmarthen używa się miedzianych gwoździ i nie są one skręcone razem.

Coracle są dobre do łowienia ryb, ponieważ nie zakłócają wody ani ryb. Można je łatwo kontrolować za pomocą jednej ręki, podczas gdy druga ręka zarządza siecią; dwa korale do jednej sieci. Korakle są poruszane za pomocą wiosła o szerokim ostrzu. Są to również mają różne projekty między różnymi rzekami. Używa się go w akcji sculling. Ostrze tworzy w wodzie wzór figury ósemki. Wiosło jest używane w kierunku przodu coracle, ciągnąc łódź do przodu, z wiosłującym zwróconym w kierunku jazdy.

Walijski Coracle może być niesiony przez osobę na plecach. 'Llwyth dyn ei gorwgl' - ciężarem człowieka jest jego coracle. (Walijskie powiedzenie).

Historia

Korakle zostały zaprojektowane do użytku w szybko płynących strumieniach Walii i części pozostałych obszarów Wielkiej Brytanii i Irlandii. Korale są bardzo stare, Juliusz Cezar widział je w Wielkiej Brytanii w I wieku p.n.e. Archeolodzy uważają, że odkryli pozostałości korali w grobie z epoki brązu w Barns Farm w pobliżu Dalgety Bay. Inne zostały odkryte w Corbridge i w pobliżu Ferriby.

Korale są tak lekkie, że można je z łatwością nosić na ramionach rybaka. Połów w koraklach wykonywany jest przez dwóch rybaków. Sieć jest rozciągnięta w poprzek rzeki pomiędzy dwoma koraklami. Jedną ręką wiosłuje się, a drugą ciągnie się sieć w dół rzeki. Kiedy ryba zostanie złowiona, każdy z rybaków podciąga koniec sieci, aż oba korakle się zetkną, a ryba zostanie złapana i włożona do łodzi.

Dzisiaj

W dzisiejszych czasach coracle nie są zbyt często używane. Można je zobaczyć w obszarach turystycznych zachodniej Walii, a czasami w Shropshire na rzece Severn. W Sundorne, Shrewsbury, jest dom publiczny o nazwie "The Coracle". Posiada on znak przedstawiający mężczyznę używającego coracle na rzece. Walijskie rzeki Teifi i Tywi są najlepszymi miejscami do znalezienia coracli w Walii. Na Teifi są one zazwyczaj widziane pomiędzy Cenarth, Cilgerran i Llechryd.

W 1974 roku Bernard Thomas z Llechryd przepłynął Kanał La Manche do Francji w 13 i pół godziny w coracle. Podróż ta pokazała, w jaki sposób Bycze Łodzie Indian Mandan z Północnej Dakoty mogły zostać skopiowane z coracli wprowadzonych przez księcia Madoga w XII wieku.

Przez wiele lat, aż do 1979 roku, Fred Davies, producent korali z Shrewsbury, stał się sławny wśród fanów piłki nożnej. Siedział on w swoim korabiu podczas meczów domowych Shrewsbury Town FC na Gay Meadow i łapał piłki, które lądowały w rzece Severn. Choć Davies zmarł w 1994 roku, jego legenda wciąż jest związana z klubem.

Stowarzyszenie "Coracle

The Coracle Society jest organizacją z siedzibą w Wielkiej Brytanii, założoną przez jej prezesa, Sir Petera Badge w 1990 roku. Towarzystwo chciało:

• Poszerzanie wiedzy o coraclach, curraghs i podobnych łodziach; ich wytwarzanie i użytkowanie, badanie i zbieranie,
• Wspieranie rybołówstwa, które wykorzystywało korakle; oraz zachęcanie do organizowania regat i wyścigów koraklowych,
• Aby wydrukować biuletyn,
• Aby znaleźć zapasy materiałów do budowy coracles, oraz
• Zwiększenie liczby pokazów, kursów, wystaw, dyskusji i wykładów związanych z korakami.

Jest wielu członków Towarzystwa w całym kraju, którzy pokazują coracle na imprezach i/lub prowadzą kursy budowania coracli. Terry Kenny, obecny przewodniczący Towarzystwa, prowadzi kilka kursów każdego roku w Green Wood Centre. Niektóre z tegorocznych wydarzeń są wymienione na oficjalnej stronie internetowej Towarzystwa Coracle.

Towarzystwo było obecne na Festiwalu Rzeki w Shrewsbury w 2005 roku, gdzie mieli różne coracle na rzece Severn. Istnieje również coroczne Coracle Regatta odbywa się w Ironbridge w sierpniu Bank Holiday poniedziałek każdego roku. Organizowane są one przez Green Wood Centre. W imprezie może wziąć udział każdy, kto posiada coracle. Każdego roku nowe osoby przyjeżdżają z koralami, które wykonały podczas weekendu Bank Holiday w Green Wood Centre z lokalnym wytwórcą korali Terrym Kennym.

Trzecia edycja Coracle Challenge, która zbiera fundusze na wsparcie organizacji Macmillan Cancer Support, odbyła się w Shrewsbury 19 maja 2009 roku.

Bezpieczeństwo

Korak jest niestabilną jednostką pływającą. Ponieważ stoi "na" wodzie, a nie "w" niej, statek może być łatwo unoszony przez prądy i wiatr. Stowarzyszenie Coracle Society napisało przewodnik jak bezpiecznie korzystać z coracli.

Podobne rzemiosło

Najstarsza instrukcja budowy korabia znajduje się na liczącej 4000 lat tabliczce glinianej z pismem klinowym. Została ona podyktowana przez mezopotamskiego boga Enki Atra-Hasisowi, jak zbudować okrągłą "arkę". Tabliczka jest starsza o około 2.250 lat od mitów o potopie, z których żaden nie zawiera takich szczegółów. Najwcześniejsze znane pisemne dowody na istnienie łodzi typu coracle (quffa), używanej do dziś, znajdują się w Biblii, w Księdze Wyjścia 2:3.

Irlandzki curach (także currach lub curragh) jest podobnym, lecz większym naczyniem, używanym do dziś. Curachów używano również w zachodniej Szkocji:

"Curach lub łódź ze skóry i wikliny może wydawać się współczesnym bardzo niebezpiecznym pojazdem, aby zaufać burzliwym morzom, jednak nasi przodkowie bez obaw oddawali się w tych lekkich pojazdach na łaskę najbardziej gwałtownej pogody. Były one kiedyś w użyciu na zachodnich wyspach Szkocji i nadal można je znaleźć w Walii. Rama [w języku gaelickim] nazywa się crannghail, słowo używane obecnie w Uist na oznaczenie wątłej łodzi."

Currachs w rzece Spey były bardzo podobne do walijskich coracles. Inne pokrewne rzemiosła to:

• Indie - parisal
• Irak - gufa, guffa lub quffa
• Społeczeństwa rdzennych Amerykanów - łódź byka
• Tybet - ku-dru i kowas
• Wietnam - thung-chai