Język gaelicki szkocki
Język szkocki (Gàidhlig, wymawiane "Gah-lick") jest często potocznie nazywany po prostu językiem szkockim w języku angielskim.
Jest to język siostrzany irlandzkiego gaelickiego i manx gaelickiego; wszystkie trzy są językami goidelskimi i częścią rodziny języków celtyckich. Jest również spokrewniony z językiem walijskim, językiem kornwalijskim i językiem bretońskim (te trzy języki są językami brytańskimi lub brytońskimi).
Historia
W dawnych czasach język ten był używany w całej Szkocji z wyjątkiem Wysp Północnych (Orkady i Szetlandy). W późniejszym okresie średniowiecza, królowie Szkocji zaczęli mówić po angielsku i patrzyli z góry na język szkocki. Po zjednoczeniu Anglii i Szkocji, język szkocki został zepchnięty na dalszy plan, a angielski przejął władzę.
Scottish Gaelic dzisiaj
Dzisiejszy szkocki gaelicki to przede wszystkim gaelicki używany na Hebrydach Zewnętrznych i na Skye. Ogólnie rzecz biorąc, gaelicki używany na Wyspach Zachodnich jest na tyle podobny, że można go sklasyfikować jako jedną główną grupę dialektów, ale istnieje pewne zróżnicowanie regionalne.
Spis powszechny w Wielkiej Brytanii w 2001 roku wykazał, że łącznie 58 652 (1,2% ludności Szkocji w wieku powyżej trzech lat) w Szkocji potrafiło w tym czasie mówić w jakimś stopniu po gaelicku. Tylko na zachodnich wyspach Szkocji jest więcej osób, które znają ten język niż nie (61% osób mówi tu po gaelicku). Miejscem w Szkocji z największym odsetkiem osób posługujących się gaelickim jest wioska Barvas na Wyspie Lewis. Tam 74,7% mieszkańców posługuje się tym językiem.
Dzieci w Szkocji nie muszą uczyć się tego języka w szkołach, choć staje się on coraz bardziej popularnym przedmiotem, ponieważ gaelicki jest ważną częścią ich szkockiej kultury.
Szkocki gaelicki jest również używany za granicą. Szacuje się, że 1,000-2,000 mieszkańców Nowej Szkocji w Kanadzie potrafi mówić po gaelicku.
