Ban Ki-moon

Edukacja

Ban uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie stosunków międzynarodowych na Seoul National University w 1970 r., a w 1985 r. uzyskał tytuł magistra administracji publicznej w John F. Kennedy School of Government na Uniwersytecie Harvarda.

Osobisty

Ban jest żonaty, ma syna i dwie córki. Jego językiem ojczystym jest koreański, ale mówi również po angielsku i francusku.

Ban poznał prezydenta USA Johna F. Kennedy'ego w Waszyngtonie po wygraniu konkursu języka angielskiego na początku lat 60-tych, kiedy był w szkole średniej. Konkurs został zorganizowany przez Amerykański Czerwony Krzyż. Ban powiedział, że to właśnie po tym spotkaniu zapragnął zostać dyplomatą.

Kariera

Ban rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w maju 1970 roku i piął się po szczeblach kariery w latach obowiązywania Konstytucji Yusin.

Jego pierwszym zagranicznym wyjazdem był wyjazd do New Delhi. Następnie pracował w wydziale Organizacji Narodów Zjednoczonych w siedzibie ministerstwa spraw zagranicznych. W momencie zamachu na Park Chung Hee Ban był pierwszym sekretarzem w Stałej Misji Obserwacyjnej Korei Południowej przy ONZ w Nowym Jorku (Korea Południowa stała się pełnoprawnym członkiem ONZ dopiero 17 września 1991 r.). Następnie objął stanowisko dyrektora Wydziału Organizacji Narodów Zjednoczonych. Dwukrotnie był delegowany do Ambasady Republiki Korei (ROK) w Waszyngtonie. Pomiędzy tymi dwoma zadaniami pełnił funkcję dyrektora generalnego ds. amerykańskich w latach 1990-1992. W 1995 r. został awansowany na stanowisko wiceministra ds. planowania polityki i organizacji międzynarodowych. Następnie w 1996 r. został mianowany Doradcą Prezydenta ds. Bezpieczeństwa Narodowego, a w 2000 r. objął urząd wiceministra. Ostatnio pełnił funkcję doradcy prezydenta Roh Moo-hyuna ds. polityki zagranicznej.

Podczas pełnienia funkcji ambasadora w Austrii, w 1999 r. Ban został wybrany na przewodniczącego Komisji Przygotowawczej Organizacji Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych (CTBTO PrepCom). Podczas prezydencji Republiki Korei w 56. sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych w 2001 r., pracował jako szef gabinetu przewodniczącego Zgromadzenia Ogólnego.

Ban był bardzo zaangażowany w kwestie związane z relacjami międzykoreańskimi. W 1992 r. pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Wspólnej Południowo-Północnej Komisji Kontroli Nuklearnej, po przyjęciu przez Koreę Południową i Północną wspólnej deklaracji o denuklearyzacji Półwyspu Koreańskiego. We wrześniu 2005 roku, jako minister spraw zagranicznych, odegrał wiodącą rolę w wysiłkach dyplomatycznych na rzecz przyjęcia wspólnego oświadczenia w sprawie rozwiązania północnokoreańskiej kwestii nuklearnej podczas czwartej rundy rozmów sześciostronnych w Pekinie.

Ban Ki-moon i Condoleezza Rice.

Kandydatura na Sekretarza Generalnego ONZ

W lutym 2006 r. Ban ogłosił swoją kandydaturę, aby zastąpić Kofiego Annana na stanowisku Sekretarza Generalnego ONZ pod koniec 2006 roku. Był pierwszym południowokoreańczykiem, który kandydował na stanowisko Sekretarza Generalnego. Otrzymał najwięcej głosów w każdym z czterech sondaży przeprowadzonych przez Radę Bezpieczeństwa ONZ 24 lipca 2006 r., 14 września 2006 r., 28 września 2006 r. i 2 października 2006 r.

25 września 2006 r., gdy odbywały się te sondaże, Ban wygłosił przemówienie w Asia Society w Nowym Jorku na temat swojej kandydatury i poglądów na główne problemy stojące przed ONZ. Następnego dnia udzielił wywiadu dla Asia Society's AsiaSource, w którym ponownie dużo mówił o nadchodzących wyzwaniach stojących przed ONZ. Wcześniej w tym roku przemawiał przed Radą Stosunków Zagranicznych w Nowym Jorku.

W nieformalnym plebiscycie, który odbył się 2 października 2006 r., Ban otrzymał czternaście głosów "za" i jeden "przeciw" od piętnastu członków Rady Bezpieczeństwa; delegacja japońska była jedynym narodem, który nie był w pełni zgodny. Co ważniejsze, Ban jako jedyny uniknął weta, podczas gdy każdy z pięciu pozostałych kandydatów otrzymał co najmniej jeden głos na "nie" od pięciu stałych członków Rady - Chińskiej Republiki Ludowej, Francji, Rosji, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Po głosowaniu Shashi Tharoor, który zajął drugie miejsce, wycofał swoją kandydaturę, a stały przedstawiciel Chin przy ONZ powiedział dziennikarzom, że "z dzisiejszego sondażu wynika jasno, że minister Ban Ki-moon jest kandydatem, którego Rada Bezpieczeństwa zarekomenduje Zgromadzeniu Ogólnemu."

W dniu 9 października 2006 r. Rada Bezpieczeństwa formalnie wybrała Bana na swojego kandydata. W dniu 13 października 2006 r. Zgromadzenie Ogólne składające się z 192 członków przyjęło przez aklamację rezolucję mianującą Bana na stanowisko Sekretarza Generalnego.

W 2009 r. Ban Ki-moon w swoim artykule op-end, odnosząc się do globalnegoocieplenia, stwierdził:

"Wszyscy zgadzają się, że zmiany klimatyczne stanowią egzystencjalne zagrożenie dla ludzkości"

21 czerwca 2011 r. jednogłośnie wybrano go na drugą kadencję na stanowisku Sekretarza Generalnego ONZ.

Nagrody

Ban został dwukrotnie odznaczony przez rząd Republiki Korei Orderem Zasługi za Służbę, raz w 1975 r. i ponownie w 1986 r. Za swoje osiągnięcia jako wysłannik otrzymał w 2001 r. Wielką Odznakę Honorową Republiki Austrii. Za swoje osiągnięcia jako wysłannik otrzymał w 2001 r. Wielką Odznakę Honorową od Republiki Austrii. Rok później rząd Brazylii odznaczył go Wielkim Krzyżem Rio Branco.

We wrześniu 2005 roku Korea Society w Nowym Jorku uhonorowało go nagrodą Jamesa A. Van Fleeta za wkład w przyjaźń między Stanami Zjednoczonymi a Republiką Korei.