Farba olejna
Farba olejna jest tradycyjną metodą używaną do malowania przez artystów. W farbie olejnej pigmenty (kolory) są utrzymywane razem przez medium, jakim jest olej. Najczęstszym rodzajem oleju, który jest używany do malowania jest olej lniany.
Obraz namalowany przy użyciu farby olejnej nazywany jest "obrazem olejnym". Farba olejna wymaga długiego czasu schnięcia. Artyści uważają, że jest to przydatne, ponieważ mogą pracować nad obrazem przez długi czas. Mówi się, że Leonardo da Vinci pracował nad swoim obrazem Mona Lisa przez cztery lata, mimo że nie jest to bardzo duży obraz. Farby olejne i obrazy olejne są często nazywane w skrócie "olejami". Jeśli ktoś mówi o "malowaniu olejami", ma na myśli, że obraz jest namalowany farbami olejnymi.
Antonello da Messina namalował tę Madonnę farbami olejnymi w latach 70-tych XIV wieku.
Ten obraz, Uczta w domu Leviego autorstwa Paolo Veronese, jest największym obrazem olejnym na płótnie na świecie. Ma ponad 42 stopy długości. (5,55 × 12,80 metrów)
Historia
Nikt nie wie, kiedy po raz pierwszy użyto farby olejnej. Jaskinie w Afganistanie są ozdobione starożytnymi malowidłami wykonanymi farbami zmieszanymi z olejami. Uważa się, że tego typu farby były używane również w innych krajach Azji.
Uważa się, że farba olejna była używana w Europie w średniowieczu na początku do dekoracji tarcz, ponieważ farba olejna trwała lepiej niż tradycyjna farba temperowa, gdy była w warunkach atmosferycznych, lub gdy była szorstko traktowana.
Historyk sztuki renesansu, Giorgio Vasari, powiedział, że sztuka malarstwa olejnego pochodzi z północnej Europy, a osobą, która ją wymyśliła, był słynny flamandzki malarz Jan van Eyck. Artyści z terenów dzisiejszej Belgii i Holandii byli pierwszymi artystami, którzy zaczęli stosować malarstwo olejne jako typową metodę malowania. Trend ten rozprzestrzenił się na inne części Europy Północnej. Słynny obraz zwany Ołtarzem Portinari autorstwa Hugo van der Goes'a przybył do Florencji w latach 70-tych XIV wieku, w czasie gdy Leonardo da Vinci był młody. Obrazy olejne w tym czasie były zazwyczaj wykonywane na drewnianych panelach, w taki sam sposób jak obrazy temperowe.
Inny wpływ na malarstwo olejne we Włoszech miał artysta z Sycylii, Antonello da Messina, który nauczył się malować w oleju. Przemierzył on całe Włochy, od Sycylii po Wenecję i wykonał wiele małych obrazów, w tym portrety i wizerunki Madonny z Dzieciątkiem i Jezusa. Wywarł wpływ na wielu artystów, szczególnie w Wenecji. Giovanni Bellini, który pochodził z rodziny znanych malarzy, był jednym z pierwszych malarzy we Włoszech, którzy malowali bardzo duże obrazy farbami olejnymi. Artyści z innych części Włoch odwiedzali Wenecję i wkrótce nowa metoda malowania rozprzestrzeniła się.
Do roku 1540 niewielu malarzy pracowało jeszcze w temperze, poprzedniej metodzie malowania na panelach. We Włoszech wielu artystów nadal dekorowało ściany i sufity freskami. Odkryto jednak, że farba olejna, w przeciwieństwie do tempery, jest elastyczna (może się zginać). Oznaczało to, że można jej używać na elastycznych powierzchniach, takich jak płótno, bez odrywania się i odpadania. Kiedy malowanie na płótnie (ciężkim lnianym materiale) stało się powszechne, artyści mogli tworzyć ogromne obrazy. Jeśli obraz był zbyt duży, by zmieścić się w drzwiach, artysta mógł go po prostu zwinąć.
Od 1500 roku malarstwo olejne pozostaje ulubioną techniką artystów, którzy chcą namalować obraz, który przetrwa przez długi czas. Poniższa galeria pokazuje dzieła niektórych z najbardziej znanych artystów, którzy pracowali w farbie olejnej. Słynni artyści XX wieku nie są tu pokazani, ponieważ wiele z ich dzieł jest chronionych prawami autorskimi. Słynni modernistyczni artyści, którzy malowali farbami olejnymi to Picasso, Matisse, Mondrian, Chagall, Kandinsky, Malewicz, Salvador Dali, Francis Bacon, Lucien Freud i Jackson Pollock.
Mona Lisa , Leonardo da Vinci, ok. 1503-06
Alternatywne pigmenty
Do około 1960 roku farby olejne i wodne były w przeważającej mierze wiodącymi materiałami wybieranymi przez malarzy. Od tego czasu coraz częściej stosuje się farby akrylowe i mieszalne z wodą farby olejne.
Informacje techniczne
Olej lniany, który jest głównym rodzajem oleju używanego do malowania farbami olejnymi, pochodzi z nasion lnu. Len jest ważną rośliną uprawną od tysięcy lat, ponieważ produkuje się z niego tkaniny lniane. Oznacza to, że zarówno olej do malowania, jak i płótno do malowania pochodzą z tej samej rośliny. Aby uzyskać różne efekty, artyści stosowali mieszanki różnych olejów. Należą do nich żywica sosnowa, kadzidło, olej makowy, olej z orzechów włoskich, a w czasach nowszych olej z krokosza barwierskiego.
Artyści używają terpentyny lub spirytusu mineralnego do rozcieńczania farby, jeśli chcieliby wykonać szybkoschnący szkic, który następnie mogą zamalować bardziej szczegółowo. Farba olejna na pędzlach artysty jest czyszczona terpentyną po użyciu. Współcześni chemicy stworzyli farby olejne, które mogą być używane z wodą. Dzięki temu sprzątanie po zakończeniu malowania jest o wiele łatwiejsze i mniej śmierdzące. Farba olejna jest zazwyczaj sucha w dotyku w ciągu jednego dnia do dwóch tygodni, w zależności od tego, ile oleju i terpentyny jest w niej zawarte. Obraz olejny jest zazwyczaj werniksowany, gdy jest gotowy, co daje lekki połysk powierzchni i chroni ją. Obraz powinien schnąć przez kilka miesięcy, zanim zostanie pokryty lakierem. Obraz olejny nie jest całkowicie suchy aż do 60-80 roku życia. Lakierowanie było kiedyś uważane za ważny element wykończenia obrazu. Wielu współczesnych artystów w ogóle nie werniksuje swoich obrazów.
Płótno lniane jest tradycyjnym podłożem dla obrazu olejnego. Można również użyć płótna bawełnianego, które jest tańsze. Płótno musi być mocno naciągnięte na ramę zwaną "blejtramem" i przymocowane do miejsca za pomocą małych gwoździ lub zszywek. Następnie musi być potraktowane rodzajem kleju zwanego "rozmiarem". Jest on często robiony z gotowanych skórek króliczych. Niektórzy artyści lubią malować na desce, a nie na płótnie.
Malowanie obrazu olejnego
Zanim artysta będzie mógł malować na desce lub płótnie, musi je przygotować za pomocą "gruntu" lub "podkładu" ze zwykłej białej farby. Następnie artysta może naszkicować obraz na powierzchni za pomocą węgla drzewnego lub farby rozcieńczonej i szybkoschnącej terpentyną lub spirytusem mineralnym. Artysta często pracuje w brązowawym lub niebieskawym kolorze, aby zasugerować, gdzie "ton" (jasny i ciemny) będzie w gotowym obrazie. Następnie kolory i szczegóły są nakładane warstwami.
Dobrą rzeczą w farbie olejnej jest to, że może być stosowany w różnego rodzaju sposobów, że większość innych rodzajów farb nie mogą być stosowane.
- Farba olejna może być nakładana cienką lub grubą warstwą.
- Farba olejna może być prawie tak gładka jak szkło, lub grudkowata, wyboista lub zaciekowa.
- Farba olejna może być przezroczysta, tak że warstwy pod spodem mogą być widoczne, lub może być gęsta, tak że zakrywa wszystko pod spodem.
- Farbę olejną nakłada się pędzlami, można ją również nakładać nożem, maczać i rozcierać palcami, przecierać szmatką, wyciskać na obraz prosto z tubki.
Ponieważ farba olejna może być używana na tak wiele różnych sposobów, jest lepsza niż jakikolwiek inny rodzaj farby do malowania różnych faktur.
Pierwsi europejscy artyści, którzy używali olejów, lubili bardzo wygładzać powierzchnię. W połowie 1500 roku, niektórzy artyści, tacy jak Tintoretto, malowali w sposób bardziej smugowy. Rembrandt, w latach 1600, używał farb olejnych na wiele sposobów, aby uzyskać różne efekty. Używał każdej techniki, która jest opisana na powyższej liście. Po Rembrandcie, zawsze byli jacyś artyści, którzy lubili pracować w gładki sposób, i inni, którzy używali wielu różnych sposobów nakładania farby. Trwało to aż do czasów współczesnych.
Ten obraz Rembrandta pokazuje, w jaki sposób farba olejna może być użyta do pokazania tekstury, takiej jak ciało, włosy, tkanina, liście, owoce, złoto i perły.
