Malarstwo temperowe

Malowanie temperą

Żółtko jajka (żółta część jajka) wysycha i bardzo mocno się klei. Używa się go do mieszania i wiązania farb w obrazie temperowym. Kolory są zmielone na suche proszki, które muszą być wymieszane przez artystę. W dawnych czasach, niektóre z farb były bardzo trujące i artysta musiał uważać, aby nie wdychać sproszkowanej farby. Farby są zazwyczaj mieszane z równymi częściami żółtka jajka i wody. Jeśli jest za dużo jajka, farba jest lepka. Jeśli jest za dużo wody, jest rzadka. Żadna z tych rzeczy nie jest dobra. Niektórzy artyści lubią mieszać również białko z jajkiem, aby uzyskać inny efekt. Czasami dodaje się trochę oleju. W dawnych czasach dodawano też inne rzeczy, takie jak miód, mleko i gumy roślinne.

Malowanie musi być wykonane na przygotowanym wcześniej "gruncie". Grunt" to gładka, płaska farba na mocnej desce, która się nie ugina. Farba musi być nakładana cienkimi warstwami, drobnymi pociągnięciami pędzla, które bardzo szybko schną. Ponieważ farba jest przezroczysta, artyści stosują specjalną technikę. Często malują cienie na postaci, zanim namalują kolor skóry i ubrania na wierzchu.

Kiedy obraz jest gotowy, nie ma zbyt jasnych kolorów, dopóki nie zostanie pokryty lakierem. To sprawia, że kolory są jasne i błyszczące. Zaletą malarstwa temperowego jest to, że kolory nie zmieniają się z biegiem lat, podczas gdy obrazy olejne zmieniają się, ciemnieją i żółkną. Obrazy temperowe mogą przetrwać co najmniej dwa tysiące lat. Ponieważ malowanie temperą zajmuje dużo czasu, wiele z nich jest małych. Czasami artyści malowali temperą duże ołtarze. Jednym z największych obrazów malowanych temperą jest obraz Duccio przedstawiający Madonnę z Dzieciątkiem, znajdujący się w Galerii Uffizi. Ma on około 15 stóp wysokości. Innym bardzo znanym dużym obrazem temperowym są Narodziny Wenus Botticellego, które również znajdują się w Uffizi. (patrz zdjęcie powyżej)

Historia

Niektóre z najstarszych obrazów w tempera są portrety pogrzebowe zmarłych ludzi wykonane w Egipcie w czasach starożytnego Rzymu. Tempera była nadal używana do chrześcijańskich obrazów religijnych. To było medium dla greckich ikon i był używany we Włoszech i wielu innych krajach, aż malarstwo olejne weszły do użytku, w około 1500 roku. Większość słynnych malarzy włoskiego renesansu używała tempery. Obejmuje to Duccio, Giotto, Fra Angelico, Botticelli i Michelangelo. W Europie Północnej używano farb olejnych. We Włoszech stały się one popularne w latach 70-tych XV wieku. Leonardo namalował Mona Lisę w farbie olejnej. Obecnie, choć farby olejne i winylowe są znacznie bardziej powszechne, niektórzy artyści malują temperą. Jednym z najbardziej znanych malarzy temperowych XX wieku jest Andrew Wyeth.

Galeria małych obrazów malowanych temperą