Fra Angelico

Biografia

Wczesne życie, ok. 1385-1436

Fra Angelico urodził się w Mugello koło Fiesole w Toskanii we Włoszech prawdopodobnie około 1385-87 roku, a zmarł w Rzymie w 1455 roku. Nic nie wiadomo o jego rodzicach. Został ochrzczony jako Guido lub Guidolino.

W 1407 r. wstąpił do zakonu dominikanów w Fiesole. W 1423 r., kiedy został oficjalnie zakonnikiem, zmienił imię z Guido na Fra Giovanni (Brat Jan). Podobnie jak inni "bracia" dominikanie nosił białą szatę i czarny płaszcz, a także ogolił część głowy.

Fra Angelico miał brata o imieniu Benedetto, który również był dominikaninem. Fra Benedetto malował iluminowane manuskrypty. Fra Angelico prawdopodobnie nauczył się również malować manuskrypty. W klasztorze San Marco we Florencji znajduje się kilka manuskryptów, które prawdopodobnie namalował. Był bardzo zajęty innymi pracami w klasztorach, w których mieszkał, ale znajdował jeszcze czas na malowanie obrazów, które bardzo szybko stały się sławne. W styczniu i lutym 1418 roku otrzymał zapłatę za obrazy, które namalował w kościele Santo Stefano del Ponte.

W latach 1418-1436 Fra Angelico namalował ołtarz dla kościoła w Fiesole, który został uszkodzony. Wiek sprawił, że część farby odpadła lub wyblakła, a inni artyści, próbując naprawić malowidła, zamalowali niektóre z dzieł Fra Angelico. Górna część ołtarza znajduje się w Galerii Narodowej w Londynie. Przedstawia ona Chrystusa w Chwale, otoczonego przez ponad 250 postaci, i jest dużym i wspaniałym dziełem. Została opisana jako jedno z najlepszych dzieł w galerii.

San Marco, Florencja, 1436-1445

W 1436 roku we Florencji powstał nowy klasztor dominikanów San Marco w starszych budynkach klasztornych. Fra Angelico był jednym z braci z Fiesole, którzy przenieśli się do Florencji. Było to ważne posunięcie dla Fra Angelico, ponieważ Florencja miała już wielu artystów, od których mógł się uczyć. Klasztor miał bardzo bogatego "mecenasa sztuki" o imieniu Kosma Medyceusz, który uwielbiał kupować dzieła sztuki dla siebie i swoich ulubionych kościołów. Kosma zajął w klasztorze największy z pokoi braci, zwany celą, aby mieć spokojne miejsce do rozmyślań religijnych. Fra Angelico namalował na ścianie celi Kosmy obraz przedstawiający Magów w Betlejem.

Kosma zatrudnił Fra Angelico, aby namalował więcej obrazów dla klasztoru. Wszystkie cele dla braci zostały zbudowane na piętrze wokół boków kwadratowego dziedzińca z ogrodem pośrodku (zwanego krużgankiem). Na ścianie u szczytu schodów Fra Angelico namalował fresk przedstawiający Anioła Gabriela zwiastującego narodziny Jezusa dla Najświętszej Maryi Panny. Jest to jeden z jego najbardziej znanych obrazów. Następnie Fra Angelico zaczął malować obrazy w każdej z cel mnichów. Każda cela ma duży obraz z okrągłym szczytem na ścianie obok okna. Co najmniej sześć z tych obrazów zostało namalowanych przez Fra Angelico, a pozostałe przez artystów, którzy kopiowali jego styl malowania. Obrazy te miały pomagać braciom w modlitwie.

W 1439 r. ukończył jedno ze swoich najsłynniejszych dzieł, którym jest ołtarz do kościoła św. Marka, w którym czczą się bracia zakonni. Przedstawia on Madonnę z Dzieciątkiem na tronie, w otoczeniu świętych z różnych dat, którzy są zgrupowani tak, jakby znajdowali się w pokoju w niebie i rozmawiali o świętych sprawach. Ten typ obrazu, zwany "Świętą Rozmową", stał się później bardzo popularny, ale ten jest jednym z pierwszych.

Watykan, 1445-1455

W 1445 r. papież Eugeniusz IV wysłał wiadomość do Fra Angelico, aby przybył do Rzymu i namalował freski w kaplicy Najświętszego Sakramentu u św. Piotra. Kaplica ta została później zburzona przez papieża Pawła III, aby zrobić miejsce dla nowej Bazyliki św. Piotra, a dzieło Fra Angelico przepadło. Vasari mówi, że jeden z papieży (mógł to być Eugeniusz lub papież Mikołaj V) zapytał Fra Angelico, czy nie zechciałby objąć bardzo ważnej posady arcybiskupa Florencji. Ale Fra Angelico nie chciał tak wysokiej posady i zaproponował na to stanowisko innego zakonnika. W 1447 roku Fra Angelico udał się do miasta Orvieto ze swoim uczniem BenozzoGozzoli, aby namalować kilka obrazów do tamtejszej katedry. Jeden z jego innych uczniów nazywał się Zanobi Strozzi, ale nie stał się tak sławny jak Benozzo.

W latach 1447-1449 Fra Angelico przebywał ponownie w Watykanie, gdzie papież Mikołaj V zbudował małą kaplicę, w której mógł się modlić prywatnie. Obrazy, które Fra Angelico i jego uczniowie tam namalowali, przedstawiają życie dwóch młodych świętych, św. Szczepana i św. Wawrzyńca, którzy byli "męczennikami" (zostali zabici za wiarę chrześcijańską). Mała kaplica, z jej jasnymi kolorami i dekoracjami z liści złota jest jak pudełko z klejnotami. Od 1449 do 1452 roku Fra Angelico przebywał z powrotem w swoim starym klasztorze w Fiesole, gdzie był przeorem (przełożonym). Uczniowie Fra Angelico zostali prawdopodobnie w Rzymie, aby dokończyć prace nad kaplicą.

Śmierć i beatyfikacja

W 1455 roku Fra Angelico wrócił do Rzymu, prawdopodobnie aby przyjrzeć się pracy w kaplicy papieża Mikołaja. Zmarł w klasztorze Dominikanów i został pochowany w kościele Santa Maria sopra Minerva. Papież Jan Paweł II beatyfikował Fra Angelico 3 października 1982 roku, dzięki czemu stał się oficjalnie znany jako "Błogosławiony Angelico". W 1984 r. papież uczynił go patronem artystów katolickich.

Fra Angelico nigdy nie chciał być kimś ważnym, i mimo że był tak utalentowany, nigdy nie stawiał siebie ponad innymi ludźmi. Uważał, że jego najważniejszym zadaniem jest opieka nad innymi. Zawsze modlił się przed wzięciem pędzla do ręki i nigdy później nie wprowadzał żadnych zmian do swoich obrazów, ponieważ wierzył, że Duch Święty go prowadzi. Namalował wiele scen Ukrzyżowania i zawsze płakał podczas ich malowania.

Słowa na jego grobie mówią:

"Kiedy mnie chwalicie, nie mówcie, że jestem sławnym malarzem.

Zamiast tego powiedz, że z miłości do Jezusa wszystko, co miałem, rozdałem ubogim.

Rzeczy, które wydają się być ważne na ziemi, nie są tymi, które są ważne w niebie.

Jestem brat Jan, pochodzę z Florencji, kwiatu Toskanii.

Zwiastowanie" w klasztorze św. Marka


Madonna z Dzieciątkiem w Majestacie ze świętymi na fresku w San Marco we Florencji. Dwóch świętych to bracia dominikanie, jak Fra Angelico.


Ukrzyżowany Chrystus

O obrazach Fra Angelico

Fra Angelico tworzył w czasie, gdy styl malarstwa ulegał zmianom. Zmiany te rozpoczęły się sto lat przed jego czasami od dzieł Giotta. Fra Angelico widział słynne obrazy "Żywot Świętego Franciszka", które Giotto wykonał dla kościoła Santa Croce we Florencji. Na obrazach Giotta postacie wyglądają bardziej realistycznie, solidnie i realistycznie niż na obrazach innych malarzy z 1300 roku. Giotto był również bardzo dobry w malowaniu emocji na twarzach ludzi i działań, które pokazywały, jak się czują. Jego prace miały duży wpływ na każdego artystę, który je widział.

Jednocześnie bogaci mecenasi, tacy jak Cosimo de Medici, lubili popisywać się swoim bogactwem. Często zamawiali obrazy z dużą ilością jaskrawych kolorów i prawdziwym złotym tłem. Czerwony kolor zwany "vermilionem" był jednym z najdroższych. Najdroższym kolorem był jednak piękny błękit, uzyskiwany przez zmielenie półszlachetnego kamienia zwanego lapis lazuli. Ten typ malarstwa nazywany jest "międzynarodowym gotykiem". Niektórzy artyści z czasów Fra Angelico byli ekspertami w tworzeniu obrazów, które uszczęśliwiały bardzo bogatych ludzi. Ale inni malarze, jak Masaccio, byli naśladowcami Giotta i malowali w bardzo prosty sposób.

Fra Angelico potrafił malować na oba sposoby. Jeśli papież lub bogata rodzina chcieli ołtarza lub fresku ze złotem i drogimi, jaskrawymi kolorami, Fra Angelico mógł to zrobić. Ale jego najsłynniejsze obrazy nie mają ani złota, ani jaskrawych kolorów. Są to proste, delikatne obrazy przedstawiające życie Jezusa, które wykonał dla braci w ich celach w San Marcos.

San Marco, Florencja, Dzień Sądu Ostatecznego. Ten panel jest górną częścią ołtarza. Ma drogie kolory i złoto, które wskazują na to, że został opłacony przez bogatego mecenasa.

Galeria

Ta galeria przedstawia historie z życia Jezusa. Kwadratowe obrazy są wykonane w temperze. Wszystkie są częściami dużego ołtarza i mają około 25 cm szerokości. Tondo" (obraz okrągły) jest małym ołtarzem o szerokości około 1,4 metra. Wszystkie obrazy z łukowatym zwieńczeniem są freskami i zostały namalowane dla braci dominikanów.

Powiązane strony

• Renesans
• Sztuka włoskiego renesansu
• Duccio
• Masaccio
• Uccello
• Raphael