Broń odprzodowa
Kaganiec to broń palna, w której pocisk i zazwyczaj ładunek miotający jest ładowany z pyska broni. Różni się to od bardziej popularnych nowoczesnych konstrukcji broni palnej ładowanej zamkiem. Termin "muzzleloader" może również odnosić się do strzelców, którzy strzelają z broni palnej ładowanej przez kaganiec. Termin ten obejmuje zarówno ładownice gwintowane, jak i gładkolufowe. Istnieje kilka różnych kalibrów broni palnej do ładowania kagańców. Nowoczesna broń palna typu muzzleloading posiada różne mechanizmy odpalania. Należą do nich modele sidelock, flintlock i percussion karabinu Pensylwanii (po początku 1800 roku nazywany Kentucky rifle). Muzzleloading może odnosić się do wszystkiego, od armat po pistolety. Jednak we współczesnym użyciu termin ten najczęściej odnosi się do broni strzeleckiej czarnoprochowej. Zazwyczaj, choć nie zawsze, wiąże się to z użyciem luźnego materiału miotającego (jak proch strzelniczy) i pocisku, jak również z oddzielną metodą zapłonu lub spłonki.
Klasyczny Kentucky Rifle.
Historia
Jednymi z najwcześniejszych muzzleloaderów były matchlocki. Matchlock, nazwany tak ze względu na mechanizm odpalający, był pierwszym wynalazkiem, który umożliwiał trzymanie obu rąk na broni i jednoczesne utrzymywanie wzroku strzelca na celu. Konstrukcja zamka umożliwiała opuszczenie szmatki lub patyczka z płomieniem na końcu, zwanego "zapałką", do "bębenka" wypełnionego prochem, który zapalał główny ładunek, odpalając broń. Zapałki pojawiły się w Europie około 1400 roku. Mechanizm zamka zapałczanego został wykorzystany do produkcji muszkietów. Lufy pistoletów były gładkie w środku i używano w nich amunicji kulowej. Ci, którzy używali muszkietów nazywani byli "muszkieterami". Bardzo niewiele pistoletów używało tej konstrukcji, ale niektóre strzelby z tego okresu były matchlockowe.
Około 1509 roku wheellock był kolejnym krokiem naprzód w technologii muzzleloader. Nie posiadał on zapałki do podtrzymywania ognia, a iskrę wytwarzał mechanicznie za pomocą mechanizmu kołowego. Były one jednak drogie w produkcji i tańsze (o połowę), więc zapałki pozostały w użyciu.
Potrzeba było kolejnych 200 lat, by udoskonalić zapałkę. Wynalezienie mechanizmu krzesiwa przypisuje się Francuzowi Marinowi le Bourgeoys w latach dwudziestych XVI wieku. Był on artystą, wytwórcą kusz i rusznikarzem (harquebuzier). Od 1660 do 1840 roku karabiny i pistolety ładowane odtylcowo były używane przez każdą armię europejską i amerykańską. Wytwarzał on iskrę poprzez uderzenie krzemienia o stal, co powodowało iskrę i zapłon prochu strzelniczego. Dzięki przykryciu prochu do momentu wystrzału, broń działała nawet przy wietrznej lub wilgotnej pogodzie. W 1722 roku armia brytyjska zamówiła standardowy wzór muszkietu ładowanego odtylcowo. Powstały w ten sposób model i jego warianty nazwano Brown Bess. Pozostawał on w użyciu do lat trzydziestych XIX wieku.
Mechanizm kapiszonowy był kolejnym wielkim udoskonaleniem w broni palnej. Nazywano go również zamkiem kapiszonowym. Spłonka perkusyjna powstała w oparciu o odkrycie piorunianu rtęci około 1800 roku. Przy ostrym uderzeniu piorunian rtęci ulega detonacji. W 1816 roku Joshua Shaw, artysta mieszkający w Filadelfii, namalował piorunian rtęci na wewnętrznej stronie miedzianych kapiszonów. Umieścił go na małej wypustce nad otworem strzelniczym. Kiedy młotek uderzał w spłonkę, broń strzelała. Do 1826 roku były one powszechnie używane i wyparły krzesiwo.
Spłonka perkusyjna wyeliminowała panewkę, krzesiwo i frisen. Dodawało to konieczność umieszczenia spłonki na stożku bijnika, ale było prawdziwą zaletą dla żołnierzy podczas walki. Spłonki były szybkie do załadowania i działały niemal w każdych warunkach pogodowych.
W 1869 roku wynaleziono nabój centralnego zapłonu. Działał on tylko w broni ładowanej zamkowo i razem szybko wyparł w powszechnym użyciu ładunki śrutowe.
Animacja mechanizmu krzesiwowego
Nasadki perkusyjne
Żołnierz strzelający z nowoczesnego moździerza 60 mm
Moździerze
W nowoczesnych moździerzach stosuje się pocisk z ładunkiem miotającym i spłonką przymocowaną u podstawy. W przeciwieństwie do starszych moździerzy ładowanych przez kaganek, które były ładowane w taki sam sposób jak armaty, nowoczesny moździerz odpalany jest przez spuszczenie łuski w dół lufy. Umieszczony u dołu sworzeń odpala spłonkę, która następnie zapala główny ładunek miotający. Zarówno nowoczesny moździerz jak i starszy moździerz były używane do prowadzenia ognia pod wysokim kątem. Ponieważ jednak moździerz nie jest ładowany w oddzielnych etapach, jego definicja jako ładowacza kagańcowego jest kwestią sporną. Jednak w najprostszym ujęciu ładuje się go od końca lufy.
Armata
Prymitywne armaty kagańcowe istniały w Chinach od około XII wieku, być może wcześniej. Jedną z pierwszych broni używanych w Europie była bombarda. Były to ładownice śrutowe z lufami o różnych średnicach, które wystrzeliwały wszystko, od małego kamienia do 20-calowej (510 mm) kuli z żelaza. W XVI wieku armaty ładowane przez kaganiec zaczęły zastępować bombardy. Po około 1570 roku odlewnictwo w Europie uległo znacznej poprawie. Na początku 1500 roku francuskie armaty były używane do rozbijania mas ludzkich podczas kampanii we Włoszech. Niemcy mieli jednych z najlepszych strzelców w Europie i opracowali armaty, które mogły trafiać w cele oddalone nawet o 1.500 jardów (1.400 m). Następnie Szwedzi pod wodzą Gustawa Adolfa opracowali lekkie działa, które można było łatwo przemieszczać po polu bitwy. Używał on odlewanej 4-funtówki, która ważyła około 1,8 kg i mogła być ciągnięta przez dwa konie.
W 1742 r. Anglik Benjamin Robins napisał Nowe zasady artylerii, w których dodał naukę do dziedziny balistyki. Opracował on karronady, które były krótkimi, lekkimi, ładowanymi odtylcowo działami gładkolufowymi, które mogły być używane na pokładach statków. Podczas amerykańskiej wojny rewolucyjnej Brytyjczycy mieli wiele różnych armat, a także moździerze. Wiele z amerykańskich broni to zdobyte brytyjskie armaty.
W 1853 roku Francja wprowadziła Canon-obusier de 12, 12-funtówkę zdolną do wystrzeliwania zarówno śrutu, jak i pocisków, zwaną również "Napoleonem". Armia amerykańska zaadoptowała 12-funtówkę Napoleona w 1857 roku jako Model 1857 12-Pounder Napoleon Field Gun. Stał się on najpopularniejszym działem polowym po obu stronach podczas amerykańskiej wojny secesyjnej. Po wojnie secesyjnej zostały one ostatecznie zastąpione przez armaty ładowane odtylcowo.
16-funtowa karonada z ok. 1800 r.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest kusznik?
O: Muzzleloader to broń palna, w której pocisk i zazwyczaj ładunek miotający są ładowane z lufy broni.
P: Czym różni się muzzleloader od nowoczesnej broni palnej?
O: Muzzleloader różni się od bardziej popularnych współczesnych modeli broni palnej ładowanej odtylcowo.
P: Kogo można uznać za strzelca wyborowego?
O: Termin "muzzleloader" może również odnosić się do strzelców wyborowych, którzy strzelają z broni ładowanej odtylcowo.
P: Jakie są rodzaje broni ładowanej odprzodowo?
O: Termin ten obejmuje broń gwintowaną i gładkolufową.
P: Jakie są mechanizmy odpalania współczesnych kbk?
O: Współczesna broń palna ładowana odprzodowo posiada różne mechanizmy odpalania, w tym sidelock, flintlock i perkusyjne modele karabinu Pennsylvania.
P: Jakich rodzajów broni palnej można używać do przeładowywania kagańca?
O: Przeładowywanie kagańcem może dotyczyć wszystkiego, od armat po pistolety.
P: Do czego najczęściej odnosi się ładowanie odtylcowe we współczesnym użyciu?
O: We współczesnym użyciu termin "ładowanie kagańcowe" najczęściej odnosi się do broni czarnoprochowej, która wymaga użycia luźnego materiału miotającego i pocisku, a także oddzielnej metody zapłonu lub zalewania.
