Pistolet skałkowy

Historia

Pierwsza forma krzesiwa pojawiła się w 1570 roku i była nazywana snaphaunce. Około 1630 roku Francuz Marin le Bourgeoys stworzył pierwszy "prawdziwy" zamek krzesiwowy, zwany również "zamkiem francuskim". Bourgeoys był w służbie króla Francji Ludwika XIII, dla którego stworzył mechanizm zamkowy. Zamek francuski uprościł konstrukcję Snaphaunce'a, tworząc jednoczęściowy frizzen w kształcie litery "L". Jest to styl spotykany obecnie na większości krzemiennych zamków.

Podobnie jak wcześniejsze konstrukcje, takie jak zamek zapałczany, projekt flintlock był używany do gładkolufowej broni długiej lub muszkietów. Wkrótce jednak zaczęto go stosować w strzelbach i pistoletach. Oficerowie na żaglowcach i oficerowie wojskowi używali również pistoletów flintlock.

Słynne krzesiwa

Broń długa

• Popularnie nazywany "Brown Bess", Brytyjski Land Pattern Musket - był produkowany w latach 1725-1838, Land Pattern i jego wersje były gładkolufowymi muszkietami kalibru .75. Stanowiły one standardową broń dla wszystkich sił lądowych w Imperium Brytyjskim. Po 1838 roku zostały zastąpione przez gładkolufowe muszkiety z kapiszonami perkusyjnymi. Ich skuteczny zasięg wynosił około 100 jardów (91 m), ale w większości sytuacji bojowych odległość między siłami wynosiła tylko około 50 jardów (46 m). Nawet na tym dystansie działo nie było szczególnie celne. Taktyka Brytyjczyków polegała na prowadzeniu ognia w salwach, po których następował atak na bagnety.

• Karabin Pensylwania, po początku lat 80-tych XIX wieku nazywany "karabinem Kentucky" - Karabin Pensylwania rozwinął się z wcześniejszych i znacznie cięższych karabinów Jaeger, które zostały przywiezione do kolonii amerykańskich przez niemieckich rusznikarzy. Podczas amerykańskiej wojny rewolucyjnej kompanie strzelców pensylwańskich powodowały zakłócenia za liniami brytyjskimi. Znajdując się poza zasięgiem brytyjskich muszkietów Brown Bess, milicjanci i snajperzy z gwintowanymi karabinami Pensylwanii mogli z dużej odległości celować do pojedynczych żołnierzy i oficerów.

• Springfield Model 1795 Musket - wzorowany na francuskim muszkiecie Charleville, był pierwszym amerykańskim muszkietem flintlock produkowanym w Springfield Armory. Zaprojektowany przez Eli Whitneya był pierwszą bronią, w której zastosowano wymienne części. Wyprodukowany również w Harpers Ferry Armory, około 10 000 sztuk zostało dostarczonych armii amerykańskiej do użytku w wojnie 1812 roku.

• Fusil de chasse (francuski, oznaczający "broń myśliwską") - do połowy XVIII wieku lekki muszkiet flintlokowy noszony przez oficera nazywany był fusil (skrót od włoskiego fucile oznaczającego krzemień). Zarówno Francuzi jak i Brytyjczycy mieli wersje fusila oficerskiego. Od tej nazwy pochodzi określenie fusilier. Brytyjscy oficerowie piechoty byli początkowo uzbrojeni w sponton, ale później broń kijowa została zastąpiona przez fusil oficerski. Bardzo podobną, ale tańszą wersją był "fusil de traite" (pistolet handlowy). Fusil oficerski jest wyposażony w temblak, a lufa jest krótsza od niego o 100 mm (4 cale), co umożliwia zamocowanie bagnetu. Fusil oficerski był znacznie lepiej wykonany. Przy kalibrze 20 gauge (kaliber 62) fusil był również uważany za broń do fowlingu (wczesny poprzednik strzelby). Niektórzy amerykańscy oficerowie w czasie wojny rewolucyjnej również nosili fusil.

Pistolety

• Pistolet Kentucky - Wprowadzony na przełomie XVII i XVIII wieku pozostał w zasadzie niezmieniony. Jest to broń nieco kłopotliwa w ładowaniu dla niedoświadczonych użytkowników. Kentucky miał tendencję do zawieszania ognia (zwanego również misfire). Krzemień uderza we frizzen i zapala proch w panewce, ale czasami spala się powoli jak lont. Kiedy tak się dzieje, bardzo ważne jest, aby trzymać go wycelowanego w cel, aż do wystrzału. Pistolet był zazwyczaj kalibru .50 i miał ośmiokątną lufę. Rdzeń był zazwyczaj z klonu i zwykle miał drewnianą szczerbinę z mosiężną końcówką.

• Pistolety pojedynkowe - Choć nie jest to konkretny pistolet, był to rodzaj broni flintowej. Pistolety pojedynkowe były wykonywane w parach i zazwyczaj znajdowały się w futerale. Często były to ozdobne i bardzo dekorowane pistolety przeznaczone do użycia w pojedynku. Do XIX wieku większość z nich była jednostrzałowymi pistoletami flintlock. Podobnie jak w przypadku innych pistoletów flintlock, istnieje zauważalne opóźnienie pomiędzy naciśnięciem spustu a wystrzałem.