Muhammad Ali Jinnah

Wczesne życie

Muhammad Ali Jinnah urodził się 25 grudnia 1876 roku w Karaczi w rodzinie Isma'ilizmu Poonja Jinnah. Jinnah. Urodził się w Jhirk, mieście Sindh. Jego ojciec nazywał się Jinnah Poonja (1857- 1901), a matka Mithibai. Jinnah był najstarszym z siedmiorga dzieci Jinnah Poonja i Mithibai. Jego rodzina wyemigrowała do Sindh z obszaru Kathiawar w Gujarat w Indiach.

Jinnah urodził się jako Mahomedali Jinnahbhai. Później zmienił je na znacznie prostsze "Muhammad Ali Jinnah" lub M.A. W domu jego rodzina rozmawiała w języku Gujarati, a dzieci zaczęły również mówić w języku kutchi i angielskim. Z wyjątkiem Fatimy, niewiele wiadomo o jego rodzeństwie.

Wczesne lata pracy

W 1891 roku (w wieku piętnastu lat) Jinnah wyjechał do Londynu i przez kilka lat pracował w pewnej firmie. Mniej więcej w tym czasie zmarła jego matka.

W 1894 roku Jinnah zrezygnował z pracy, by studiować prawo. Zapisał się na kurs w Lincoln's Inn i ukończył go w 1896 roku. Będąc jeszcze w Londynie, zaczął również uczestniczyć w życiu politycznym. Bardzo podziwiał indyjskich przywódców politycznych Dadabhai Naoroji i Sir Pherozeshah Mehta. Stopniowo Jinnah rozwijał swój własny światopogląd polityczny. On myśleć na the linia że India musieć konstytucyjny samorząd.

Mniej więcej w tym czasie jego ojciec stracił swój biznes. To postawiło Jinnaha w bardzo trudnej sytuacji. W międzyczasie zaczął praktykować jako prawnik w Bombaju. Zbudował też dom w dzielnicy Malabar Hill w Bombaju. Dom ten znany jest obecnie jako Jinnah House.

Został odnoszącym sukcesy prawnikiem. W 1908 roku reprezentował Bala Gangadhara Tilaka, słynnego przywódcę Indyjskiego Kongresu Narodowego. Tilak był oskarżony o podburzanie przeciwko brytyjskiej władzy. Jinnah dobrze przedstawił sprawę, ale Tilak trafił do więzienia, po czym stracił nadzieję.

Początki działalności politycznej

Jinnah rozpoczął swoją działalność polityczną już w 1906 roku, kiedy wstąpił do Indyjskiego Kongresu Narodowego. Kongres był największą organizacją polityczną w Indiach. Wielu członków i przywódców Indyjskiego Kongresu Narodowego opowiadało się za ograniczonym samorządem dla Indii. Jinnah również był tego samego zdania. W tym czasie jego wzorem do naśladowania był Gopal Krishna Gokhale.

W dniu 25 stycznia 1910 r. Jinnah został członkiem siedemdziesięciodwuosobowej Cesarskiej Rady Legislacyjnej. Był on aktywnym członkiem Rady. Jak wielu innych przywódców Indii, Jinnah również wspierał Wielką Brytanię podczas I wojny światowej.

Na początku Jinnah unikał przyłączenia się do All India Muslim League, innej organizacji politycznej w Indiach. Muzułmanie utworzyli Ligę w 1906 roku. W 1913 r. Jinnah został członkiem Ligi Muzułmańskiej. W 1934 roku został przewodniczącym Ligi Muzułmańskiej. Pomógł w zawarciu porozumienia między Kongresem a Ligą Muzułmańską (Pakt z Lucknow w 1916 roku). The porozumienie próbować jednolity front the Brytyjczyk dla India samorządowy dominium status w the Brytyjski Imperium. To być podobny the dominium status che Kanada, Nowa Zelandia i Australia miewać przy ten czas.

W 1918 r. Jinnah ożenił się ponownie. Jego drugą żoną była Rattanbai Petit. Była od niego młodsza o dwadzieścia cztery lata. Była córką osobistego przyjaciela Jinnaha, Sir Dinshawa Petita, który należał do zoroastryjskiej społeczności Parsi. Wielu parsów i muzułmanów nie lubiło małżeństw między osobami dwóch religii. Małżeństwo zamieszkało w Bombaju (obecnie Mumbai) i często podróżowało do Europy. W 1919 r. jego żona urodziła córkę, która otrzymała imię Dina.

Do 1918 roku Mohandas Gandhi stał się jednym z przywódców Partii Kongresowej. Gandhi przyjął linię protestu bez użycia przemocy w celu uzyskania samorządności dla Indii. Jinnah przyjął inną linię. On chcieć konstytucyjny walka the samorząd dla India. Jinnah sprzeciwiał się również poparciu Gandhiego dla ruchu Khilafat. Stopniowo powstawało między nimi wiele różnic. W 1920 r. Jinnah opuścił partię Kongresu. Został przewodniczącym Ligi Muzułmańskiej. W tym czasie Jinnah przedstawił program, który miał zmniejszyć różnice między Partią Kongresową a Ligą Muzułmańską. Program ten miał czternaście punktów działania. Dlatego też stał się on popularnie znany jako Czternaście Punktów Jinnaha. Ale Partia Kongresowa nie zaakceptowała ich.

W tych latach ucierpiało życie osobiste Jinnaha. Jego koncentracja na polityce doprowadziła do napięć w małżeństwie Jinnaha. Para oddzieliła się w 1927 roku, a po ciężkiej chorobie zmarł Rattanbai.

Mniej więcej w tym czasie odbyła się konferencja przywódców Indii z rządem Wielkiej Brytanii. Odbyła się ona w Londynie i znana jest jako Konferencja Okrągłego Stołu. Jinnah skrytykował politykę Gandhiego. Konferencja zakończyła się fiaskiem. Jinnah nie był również zadowolony z Ligi Muzułmańskiej. Postanowił zrezygnować z polityki. Ponownie zaczął pracować jako prawnik w Anglii. Przez te wszystkie lata jego siostra Fatima Jinnah zajmowała się sprawami Jinnaha, zarówno w domu jak i poza nim. Stała się również jego bliskim doradcą. Pomagała mu w wychowaniu córki Jinnaha, Diny Wadii. Córka wyszła za mąż za Neville'a Wadię, Parasia, który przeszedł na chrześcijaństwo. Jinnahowi nie podobało się to małżeństwo, ale nadal korespondował z córką.

przywódca Ligi Muzułmańskiej

Wielu muzułmańskich przywódców Indii jak Aga Khan III, Coudhary Rahmat Ali i Sir Muhammad Iqbal zażądało od Jinnah powrotu do Indii.

Przywódcy Ligi Muzułmańskiej chcieli, aby objął on kierownictwo Ligi Muzułmańskiej. Jinnah zgodził się na powrót do Indii. W 1934 roku opuścił Londyn i wrócił do Indii, aby ponownie zreorganizować Ligę Muzułmańską. Ale nie mógł ożywić rangi partii aż do wyborów w 1937 roku, ponieważ Liga Muzułmańska zdobyła tylko kilka mandatów. Jednak w tym czasie Lidze pomógł potężny premier Pendżabu, Sir Sikandar Hayat Khan. W październiku 1937 roku zgodził się on, by Liga Muzułmańska Jinnaha dołączyła do jego silnego rządu. Nazywało się to paktem Jinnah-Sikandar.

Jego różnica z Partią Kongresową nadal stawała się coraz większa. W 1930, niektóre Muzułmański lider jak Allama Iqbal argumentować dla oddzielny kraj dla Muzułmański ludzie India. W końcu doszedł do wniosku, że hindusi i muzułmanie nie mogą żyć w jednym kraju. Jinnah również zaczął mieć pomysł na oddzielne państwo dla muzułmanów w Indiach. Jinnah i Liga Muzułmańska rozpoczęli pracę, aby uzyskać takie oddzielne państwo. Stworzyli w tym celu plan w 1940 roku nazwany Pakistan Resolution. To nowe państwo miało nosić nazwę Pakistan.

W 1941 r. Jinnah założył gazetę o nazwie Dawn. Gazeta ta publikowała poglądy i myśl polityczną Ligi Muzułmańskiej. Podczas II wojny światowej Jinnah wspierał Brytyjczyków i sprzeciwiał się ruchowi Quit India partii Kongresu. W 1944 roku Gandhi przeprowadził 14 rund rozmów z Jinnahem, ale nie udało im się dojść do żadnego porozumienia. W tym czasie Liga Muzułmańska utworzyła już rządy w niektórych prowincjach, a także weszła do rządu centralnego.

Założyciel Pakistanu

Po II wojnie światowej Wielka Brytania rozpoczęła działania zmierzające do nadania Indiom niepodległości. 16 maja 1946 roku Brytyjczycy ogłosili plan zjednoczonych Indii. Miesiąc później, 16 czerwca 1946 roku, Brytyjczycy ogłosili kolejny plan podziału brytyjskiego Raju na dwa państwa, jedno dla hindusów i jedno dla muzułmanów.

Partia Kongresowa akceptować plan the 16 Maj 1946. Liga Muzułmańska pod przywództwem Jinnaha zaakceptowała oba plany. Ale 16 sierpnia 1946 r. Jinnah ogłosił także Akcję Bezpośrednią, mającą na celu uzyskanie niepodległości przez Pakistan, odrębne państwo muzułmanów z byłego brytyjskiego Raju. Po kilku rundach dyskusji, Brytyjski Raj został podzielony (w sierpniu 1947) na dwa kraje, Indie i Pakistan. W 1971 r. Bangladesz uzyskał niepodległość od Pakistanu.

Gubernator Generalny

Brytyjski Raj Indii został podzielony na dwa kraje, mianowicie Indie i Pakistan. Jinnah został pierwszym gubernatorem generalnym Pakistanu, a jego siostra Fatimah Jinnah została "Matką Narodu". Został również przewodniczącym pakistańskiego zgromadzenia konstytucyjnego. W przemówieniu do zgromadzenia konstytucyjnego 11 sierpnia 1947 r. Jinnah opowiedział o przyszłości Pakistanu jako państwa świeckiego. Powiedział to w następujących słowach:

Możecie należeć do dowolnej religii, kasty czy wyznania - to nie ma nic wspólnego z interesami państwa. W odpowiednim czasie hinduiści przestaną być hinduistami, a muzułmanie muzułmanami, nie w sensie religijnym, ponieważ jest to osobista wiara każdego człowieka, ale w sensie politycznym, jako obywatele państwa.

Jinnah również przejął bezpośrednie kierownictwo nad rządem. Po podziale doszło do aktów przemocy na dużą skalę między muzułmanami a hinduistami. Taka przemoc była bardzo poważna w Pendżabie i Bengalu. Jinnah objechał te tereny z hinduskimi przywódcami z Indii, aby uspokoić ludność. Wiele osób zginęło w wyniku przemocy. Szacuje się, że zginęło od dwustu tysięcy do ponad miliona osób. Jinnah był osobiście bardzo smutny z powodu tych wszystkich wydarzeń.

Wkrótce po uzyskaniu niepodległości przez Indie i Pakistan, w Kaszmirze wybuchł konflikt zbrojny. Król Kaszmiru zgodził się, by stał się on częścią Indii. ale większości muzułmanów z Kaszmiru to się nie spodobało. Zaczęli walczyć w Kaszmirze. Indie musiały wysłać swoje wojska do Kaszmiru, który stał się częścią Indii. Indie podniosły tę kwestię do ONZ. Organizacja Narodów Zjednoczonych nakazała zakończenie konfliktu i przeprowadzenie plebiscytu. Problem ten nadal ma zły wpływ na stosunki indyjsko-pakistańskie.

Rola Jinnaha w tworzeniu Pakistanu jako nowego narodu była bardzo ważna. To uczyniło go bardzo popularnym wśród mieszkańców Pakistanu. W Pakistanie Wschodnim (obecnie Bangladesz) ludzie sprzeciwiali się poglądowi Jinnaha, że język urdu powinien być jedynym językiem narodowym.

Flaga gubernatora generalnego Pakistanu

Wczesne życie

Muhammad Ali Jinnah urodził się 25 grudnia 1876 roku w Karaczi w rodzinie Isma'ilizmu Poonja Jinnah. Jinnah. Urodził się w Jhirk, mieście Sindh. Jego ojciec nazywał się Jinnah Poonja (1857- 1901), a matka Mithibai. Jinnah był najstarszym z siedmiorga dzieci Jinnah Poonja i Mithibai. Jego rodzina wyemigrowała do Sindh z obszaru Kathiawar w Gujarat w Indiach.

Jinnah urodził się jako Mahomedali Jinnahbhai. Później zmienił je na znacznie prostsze "Muhammad Ali Jinnah" lub M.A. W domu jego rodzina rozmawiała w języku Gujarati, a dzieci zaczęły również mówić w języku kutchi i angielskim. Z wyjątkiem Fatimy, niewiele wiadomo o jego rodzeństwie.

Wczesne lata pracy

W 1891 roku (w wieku piętnastu lat) Jinnah wyjechał do Londynu i przez kilka lat pracował w pewnej firmie. Mniej więcej w tym czasie zmarła jego matka.

W 1894 roku Jinnah zrezygnował z pracy, by studiować prawo. Zapisał się na kurs w Lincoln's Inn i ukończył go w 1896 roku. Będąc jeszcze w Londynie, zaczął również uczestniczyć w życiu politycznym. Bardzo podziwiał indyjskich przywódców politycznych Dadabhai Naoroji i Sir Pherozeshah Mehta. Stopniowo Jinnah rozwijał swój własny światopogląd polityczny. On myśleć na the linia że India musieć konstytucyjny samorząd.

Mniej więcej w tym czasie jego ojciec stracił swój biznes. To postawiło Jinnaha w bardzo trudnej sytuacji. W międzyczasie zaczął praktykować jako prawnik w Bombaju. Zbudował też dom w dzielnicy Malabar Hill w Bombaju. Dom ten jest obecnie znany jako Jinnah House.

Został odnoszącym sukcesy prawnikiem. W 1908 roku reprezentował Bala Gangadhara Tilaka, słynnego przywódcę Indyjskiego Kongresu Narodowego. Tilak był oskarżony o podburzanie przeciwko brytyjskiej władzy. Jinnah dobrze przedstawił sprawę, ale Tilak trafił do więzienia, po czym stracił nadzieję.

Początki działalności politycznej

Jinnah rozpoczął swoją działalność polityczną już w 1906 roku, kiedy wstąpił do Indyjskiego Kongresu Narodowego. Kongres był największą organizacją polityczną w Indiach. Wielu członków i przywódców Indyjskiego Kongresu Narodowego opowiadało się za ograniczonym samorządem dla Indii. Jinnah również był tego samego zdania. W tym czasie jego wzorem do naśladowania był Gopal Krishna Gokhale.

W dniu 25 stycznia 1910 r. Jinnah został członkiem siedemdziesięciodwuosobowej Cesarskiej Rady Legislacyjnej. Był on aktywnym członkiem Rady. Jak wielu innych przywódców Indii, Jinnah również wspierał Wielką Brytanię podczas I wojny światowej.

Na początku Jinnah unikał przyłączenia się do All India Muslim League, innej organizacji politycznej w Indiach. Muzułmanie utworzyli Ligę w 1906 roku. W 1913 r. Jinnah został członkiem Ligi Muzułmańskiej. W 1934 roku został przewodniczącym Ligi Muzułmańskiej. Pomógł w zawarciu porozumienia między Kongresem a Ligą Muzułmańską (Pakt z Lucknow w 1916 roku). The porozumienie próbować jednolity front the Brytyjczyk dla India samorządowy dominium status w the Brytyjski Imperium. To być podobny the dominium status che Kanada, Nowa Zelandia i Australia miewać przy ten czas.

W 1918 r. Jinnah ożenił się ponownie. Jego drugą żoną była Rattanbai Petit. Była od niego młodsza o dwadzieścia cztery lata. Była córką osobistego przyjaciela Jinnaha, Sir Dinshaw Petit była Parsi, ale Rattanbai przyjęła islam przed ślubem z Jinnahem i zmieniła imię na Maryam. Małżeństwo zamieszkało w Bombaju (obecnie Mumbai) i często podróżowało do Europy. W 1919 r. jego żona urodziła córkę, której nadano imię Dina.

Do 1918 roku Mohandas Gandhi stał się jednym z przywódców Partii Kongresowej. Gandhi przyjął linię protestu bez użycia przemocy w celu uzyskania samorządności dla Indii. Jinnah przyjął inną linię. On chcieć konstytucyjny walka the samorząd dla India. Jinnah sprzeciwiał się również poparciu Gandhiego dla ruchu Khilafat. Stopniowo powstawało między nimi wiele różnic. W 1920 r. Jinnah opuścił partię Kongresu. Został przewodniczącym Ligi Muzułmańskiej. W tym czasie Jinnah przedstawił program, który miał zmniejszyć różnice między Partią Kongresową a Ligą Muzułmańską. Program ten miał czternaście punktów działania. Dlatego też stał się on popularnie znany jako Czternaście Punktów Jinnaha. Ale Partia Kongresowa nie zaakceptowała ich.

W tych latach ucierpiało życie osobiste Jinnaha. Jego koncentracja na polityce doprowadziła do napięć w małżeństwie Jinnaha. Para oddzieliła się w 1927 roku, a po ciężkiej chorobie zmarł Rattanbai.

Mniej więcej w tym czasie odbyła się konferencja przywódców Indii z rządem Wielkiej Brytanii. Odbyła się ona w Londynie i znana jest jako Konferencja Okrągłego Stołu. Jinnah skrytykował politykę Gandhiego. Konferencja zakończyła się fiaskiem. Jinnah nie był również zadowolony z Ligi Muzułmańskiej. Postanowił zrezygnować z polityki. Ponownie zaczął pracować jako prawnik w Anglii. Przez te wszystkie lata jego siostra Fatima Jinnah zajmowała się sprawami Jinnaha, zarówno w domu jak i poza nim. Stała się również jego bliskim doradcą. Pomagała mu w wychowaniu córki Jinnaha, Diny Wadii. Córka wyszła za mąż za Neville'a Wadię, Parasia, który przeszedł na chrześcijaństwo. Jinnah nie lubił tego małżeństwa.

przywódca Ligi Muzułmańskiej

Wielu muzułmańskich przywódców Indii jak Aga Khan III, CoudharyRahmat Ali i Sir Muhammad Iqbal zażądało od Jinnah powrotu do Indii.

Przywódcy Ligi Muzułmańskiej chcieli, aby objął on kierownictwo Ligi Muzułmańskiej. Jinnah zgodził się na powrót do Indii. W 1934 roku opuścił Londyn i wrócił do Indii, aby ponownie zreorganizować Ligę Muzułmańską. Ale nie mógł ożywić rangi partii aż do wyborów w 1937 roku, ponieważ Liga Muzułmańska zdobyła tylko kilka mandatów. Jednak w tym czasie Lidze pomógł potężny premier Pendżabu, Sir Sikandar Hayat Khan. W październiku 1937 roku zgodził się on, by Liga Muzułmańska Jinnaha dołączyła do jego silnego rządu. Nazywało się to paktem Jinnah-Sikandar.

Jego różnica z Partią Kongresową nadal stawała się coraz większa. W 1930, niektóre Muzułmański lider jak Allama Iqbal argumentować dla oddzielny kraj dla Muzułmański ludzie India. W końcu doszedł do wniosku, że hindusi i muzułmanie nie mogą żyć w jednym kraju. Jinnah również zaczął mieć pomysł na oddzielne państwo dla muzułmanów w Indiach. Jinnah i Liga Muzułmańska rozpoczęli pracę, aby uzyskać takie oddzielne państwo. Stworzyli w tym celu plan w 1940 roku nazwany Pakistan Resolution. To nowe państwo miało nosić nazwę Pakistan.

W 1941 r. Jinnah założył gazetę o nazwie Dawn. Gazeta ta publikowała poglądy i myśl polityczną Ligi Muzułmańskiej. Podczas II wojny światowej Jinnah wspierał Brytyjczyków i sprzeciwiał się ruchowi Quit India partii Kongresu. W 1944 roku Gandhi przeprowadził 14 rund rozmów z Jinnahem, ale nie udało im się dojść do żadnego porozumienia. W tym czasie Liga Muzułmańska utworzyła już rządy w niektórych prowincjach, a także weszła do rządu centralnego.

Założyciel Pakistanu

Po II wojnie światowej Wielka Brytania rozpoczęła działania zmierzające do nadania Indiom niepodległości. 16 maja 1946 roku Brytyjczycy ogłosili plan zjednoczonych Indii. Miesiąc później, 16 czerwca 1946 roku, Brytyjczycy ogłosili kolejny plan podziału brytyjskiego Raju na dwa państwa, jedno dla hindusów i jedno dla muzułmanów.

Partia Kongresowa akceptować plan the 16 Maj 1946. Liga Muzułmańska pod przywództwem Jinnaha zaakceptowała oba plany. Ale 16 sierpnia 1946 r. Jinnah ogłosił także Akcję Bezpośrednią, mającą na celu uzyskanie niepodległości przez Pakistan, odrębne państwo muzułmanów z byłego brytyjskiego Raju. Po kilku rundach dyskusji, Brytyjski Raj został podzielony (w sierpniu 1947) na dwa kraje, Indie i Pakistan. W 1971 r. Bangladesz uzyskał niepodległość od Pakistanu.

Gubernator Generalny

Brytyjski Raj Indii został podzielony na dwa kraje, mianowicie Indie i Pakistan. Jinnah został pierwszym gubernatorem generalnym Pakistanu, a jego siostra Fatimah Jinnah została "Matką Narodu". Został również przewodniczącym pakistańskiego zgromadzenia konstytucyjnego. W przemówieniu do zgromadzenia konstytucyjnego 11 sierpnia 1947 r. Jinnah opowiedział o przyszłości Pakistanu jako państwa świeckiego. Powiedział to w następujących słowach:

Możecie należeć do dowolnej religii, kasty czy wyznania - to nie ma nic wspólnego z interesami państwa. W odpowiednim czasie hinduiści przestaną być hinduistami, a muzułmanie muzułmanami, nie w sensie religijnym, ponieważ jest to osobista wiara każdego człowieka, ale w sensie politycznym, jako obywatele państwa.

Jinnah również przejął bezpośrednie kierownictwo nad rządem. Po podziale doszło do przemocy na dużą skalę między muzułmanami a hindusami. Taka przemoc była bardzo poważna w Pendżabie i Bengalu. Jinnah objechał te tereny z hinduskimi przywódcami z Indii, aby uspokoić ludność. Wiele osób zginęło w wyniku przemocy. Szacuje się, że zginęło od dwustu tysięcy do ponad miliona osób. Jinnah był osobiście bardzo smutny z powodu tych wszystkich wydarzeń.

Wkrótce po uzyskaniu niepodległości przez Indie i Pakistan, w Kaszmirze wybuchł konflikt zbrojny. Król Kaszmiru zgodził się, by stał się on częścią Indii. ale większości muzułmanów z Kaszmiru to się nie spodobało. Zaczęli walczyć w Kaszmirze. Indie musiały wysłać swoje wojska do Kaszmiru, który stał się częścią Indii. Indie podniosły tę kwestię do ONZ. Organizacja Narodów Zjednoczonych nakazała zakończenie konfliktu i przeprowadzenie plebiscytu. Problem ten nadal ma zły wpływ na stosunki indyjsko-pakistańskie.

Rola Jinnaha w tworzeniu Pakistanu jako nowego narodu była bardzo ważna. To uczyniło go bardzo popularnym wśród mieszkańców Pakistanu. W Pakistanie Wschodnim (obecnie Bangladesz) ludzie sprzeciwiali się poglądowi Jinnaha, że język urdu powinien być jedynym językiem narodowym.

Flaga gubernatora generalnego Pakistanu

Śmierć

Muhammad Ali od początku lat 40. chorował na gruźlicę. Wiedziała o tym tylko jego siostra i bardzo niewiele innych osób z bliskiego otoczenia rodziny. Po podziale Indii i utworzeniu Pakistanu został gubernatorem generalnym Pakistanu. Miał coraz więcej pracy, ale jego zdrowie pogarszało się. Aby odzyskać zdrowie, spędził wiele miesięcy w swoim oficjalnym domu wypoczynkowym. Dom wypoczynkowy znajdował się w miejscu o nazwie Ziarat. Jinnah nie mógł odzyskać zdrowia. Zmarł 11 września 1948 roku na gruźlicę.

Śmierć

Muhammad Ali od początku lat 40. chorował na gruźlicę. Wiedziała o tym tylko jego siostra i bardzo niewiele innych osób z bliskiego otoczenia rodziny. Po podziale Indii i utworzeniu Pakistanu został gubernatorem generalnym Pakistanu. Miał coraz więcej pracy, ale jego zdrowie pogarszało się. Aby odzyskać zdrowie, spędził wiele miesięcy w swoim oficjalnym domu wypoczynkowym. Dom wypoczynkowy znajdował się w miejscu o nazwie Ziarat. Jinnah nie mógł odzyskać zdrowia. Zmarł 11 września 1948 roku na gruźlicę.

Współczesne poglądy na temat Jinnaha

W ostatnich latach niektórzy uczeni przedstawili nowe poglądy na temat działań Jinnaha. Jinnah wykazywał zainteresowanie przyłączeniem do Pakistanu niektórych z książęcych stanów, w których większość stanowią hinduiści. Uczeni ci twierdzą, że pogląd ten był sprzeczny z deklarowanym przez Jinnaha poglądem, że hinduiści i muzułmanie nie mogą żyć razem.

Niektórzy historycy, jak H M Seervai i Ayesha Jalal twierdzą, że Jinnah chciał zjednoczonej Azji Południowej. Domagał się oddzielnego państwa dla muzułmanów, ponieważ przywódcy Kongresu nie byli skłonni dzielić się władzą z Ligą Muzułmańską.

Ostatnio indyjscy przywódcy należący do Bhartiya Janta Party, tacy jak Lal Krishna Advani i Jaswant Singh, wychwalali Jinnaha. Jaswant Singh został wydalony z partii, ponieważ pochwalił Jinnaha w swojej książce "Jinnah - Indie, podział i niepodległość".

Współczesne poglądy na temat Jinnaha

W ostatnich latach niektórzy uczeni przedstawili nowe poglądy na temat działań Jinnaha. Jinnah wykazywał zainteresowanie przyłączeniem do Pakistanu niektórych z książęcych stanów, w których większość stanowią hinduiści. Uczeni ci twierdzą, że pogląd ten był sprzeczny z deklarowanym przez Jinnaha poglądem, że hinduiści i muzułmanie nie mogą żyć razem.

Niektórzy historycy, jak H M Seervai i Ayesha Jalal twierdzą, że Jinnah chciał zjednoczonej Azji Południowej. Domagał się oddzielnego państwa dla muzułmanów, ponieważ przywódcy Kongresu nie byli skłonni dzielić się władzą z Ligą Muzułmańską.

Ostatnio indyjscy przywódcy należący do Bhartiya Janta Party, tacy jak Lal Krishna Advani i Jaswant Singh, wychwalali Jinnaha. Jaswant Singh został wydalony z partii, ponieważ pochwalił Jinnaha w swojej książce "Jinnah - Indie, podział i niepodległość".

Upamiętnienie

Narody i ludzie zrobili wiele rzeczy dla uczczenia pamięci Jinnaha. W Pakistanie nazywa się go Quaid-e-Azam. Jego zdjęcia widnieją na wielu pakistańskich banknotach i monetach. Międzynarodowe lotnisko w Karaczi nosi jego imię. W 1998 roku nowy uniwersytet w Karaczi został nazwany Uniwersytetem Mohammada Ali Jinnaha.Inny uniwersytet w Islamabadzie nosi nazwę Quad-e-Azam university

Wiele innych miejsc i instytucji nosi jego imię w Pakistanie i w innych krajach. Na przykład w Turcji jego imieniem nazwana jest bardzo duża ulica. W Iranie jedna z autostrad w stolicy kraju, Teheranie, nosi jego imię, a w Bombaju Jinnah Hall, sala publiczna, nosi jego imię.

O życiu i działalności Jinnaha opowiada wiele książek, filmów i programów telewizyjnych, w tym biograficzny film Jinnah.

Upamiętnienie

Narody i ludzie zrobili wiele rzeczy dla uczczenia pamięci Jinnaha. W Pakistanie nazywa się go Quaid-e-Azam. Jego zdjęcia widnieją na wielu pakistańskich banknotach i monetach. Międzynarodowe lotnisko w Karaczi nosi jego imię. W 1998 roku nowy uniwersytet w Karaczi został nazwany Uniwersytetem Mohammada Ali Jinnaha.Inny uniwersytet w Islamabadzie nosi nazwę Quad-e-Azam university

Wiele innych miejsc i instytucji nosi jego imię w Pakistanie i w innych krajach. Na przykład w Turcji jego imieniem nazwana jest bardzo duża ulica. W Iranie jedna z autostrad w stolicy kraju, Teheranie, nosi jego imię, a w Bombaju Jinnah Hall, sala publiczna, nosi jego imię.

O życiu i działalności Jinnaha opowiada wiele książek, filmów i programów telewizyjnych, w tym biograficzny film Jinnah.

Słynne cytaty

• "Z wiarą, dyscypliną i bezinteresownym oddaniem się obowiązkom, nie ma nic wartościowego, czego nie można by osiągnąć".
• "Pomyśl 100 razy, zanim podejmiesz decyzję, Ale kiedy ta decyzja zostanie podjęta, stań przy niej jako jeden człowiek".
• "Porażka to słowo mi nieznane".
• "Żaden naród nie może wznieść się na wyżyny chwały, jeśli wasze kobiety nie będą z wami ramię w ramię".
• "Oczekuj najlepszego, przygotuj się na najgorsze".
• "Żadna walka nie może się powieść bez udziału kobiet ramię w ramię z mężczyznami".
• "Musicie stać na straży rozwoju i utrzymania islamskiej demokracji, islamskiej sprawiedliwości społecznej i równości męskości na waszej własnej ojczystej ziemi".
• "Islam oczekuje, że każdy muzułmanin wykona ten obowiązek, a jeśli uświadomimy sobie naszą odpowiedzialność czas nadejdzie wkrótce, kiedy usprawiedliwimy się, że jesteśmy godni chwalebnej przeszłości".
• "To, że wolność nigdy nie może być osiągnięta przez naród bez cierpienia i poświęcenia, zostało obficie potwierdzone przez ostatnie tragiczne wydarzenia na tym subkontynencie".
• "Jesteśmy ofiarami złych obyczajów. Jest zbrodnią przeciwko ludzkości, że nasze kobiety są zamykane w czterech ścianach domów jako więźniarki. Nie ma nigdzie sankcji za godne pożałowania warunki, w jakich muszą żyć nasze kobiety".
• "Pakistan oznacza nie tylko wolność i niepodległość, ale Ideologię Muzułmańską, która musi być zachowana, która musi przyjść do nas jako cenny dar i skarb i którą, mamy nadzieję, inni będą się z nami dzielić".

Słynne cytaty

• "Z wiarą, dyscypliną i bezinteresownym oddaniem się obowiązkom, nie ma nic wartościowego, czego nie można by osiągnąć".
• "Pomyśl 100 razy, zanim podejmiesz decyzję, Ale kiedy ta decyzja zostanie podjęta, stań przy niej jako jeden człowiek".
• "Porażka to słowo mi nieznane".
• "Żaden naród nie może wznieść się na wyżyny chwały, jeśli wasze kobiety nie będą z wami ramię w ramię".
• "Oczekuj najlepszego, przygotuj się na najgorsze".
• "Żadna walka nie może się powieść bez udziału kobiet ramię w ramię z mężczyznami".
• "Musicie stać na straży rozwoju i utrzymania islamskiej demokracji, islamskiej sprawiedliwości społecznej i równości męskości na waszej własnej ojczystej ziemi".
• "Islam oczekuje, że każdy muzułmanin wykona ten obowiązek, a jeśli uświadomimy sobie naszą odpowiedzialność czas nadejdzie wkrótce, kiedy usprawiedliwimy się, że jesteśmy godni chwalebnej przeszłości".
• "To, że wolność nigdy nie może być osiągnięta przez naród bez cierpienia i poświęcenia, zostało obficie potwierdzone przez ostatnie tragiczne wydarzenia na tym subkontynencie".
• "Jesteśmy ofiarami złych obyczajów. Jest zbrodnią przeciwko ludzkości, że nasze kobiety są zamykane w czterech ścianach domów jako więźniarki. Nie ma nigdzie sankcji za godne pożałowania warunki, w jakich muszą żyć nasze kobiety".
• "Pakistan oznacza nie tylko wolność i niepodległość, ale Ideologię Muzułmańską, która musi być zachowana, która musi przyjść do nas jako cenny dar i skarb i którą, mamy nadzieję, inni będą się z nami dzielić".