Mélodie
Mélodie to francuskie słowo oznaczające "melodię". Słowo to jest używane w muzyce, aby oznaczać piosenki napisane przez francuskich kompozytorów muzyki klasycznej od połowy 19 wieku do chwili obecnej. Mélodie w muzyce francuskiej jest podobna do Lied w muzyce niemieckiej. "Mélodie" to nie to samo co chanson (francuskie słowo oznaczające "pieśń"). Słowo "chanson" jest używane w odniesieniu do pieśni ludowych lub popularnych piosenek.
Historia
W Niemczech kompozytorzy muzyki klasycznej pisali wielkie pieśni od około 1800 roku, ale we Francji melodie stały się ważne około 50 lat później. Podczas gdy niektóre niemieckie Lieder były oparte na pieśniach ludowych, teksty melodii były zazwyczaj wierszami poważnych poetów.
Hector Berlioz był pierwszym kompozytorem, który nazwał niektóre ze swoich utworów melodiami. Jego Les Nuits d'Été (1841) jest jednym z najwspanialszych cykli pieśni. Charles Gounod napisał około 200 melodii. Wykorzystał w nich teksty znanych poetów, takich jak Hugo.
Gabriel Fauré napisał ponad 100 melodii, wiele z nich opartych na wierszach Verlaine'a.
Henri Duparc napisał siedemnaście melodii. To właśnie z nich jest znany.
Claude Debussy i Maurice Ravel byli bardzo znanymi kompozytorami, którzy napisali wiele muzyki, w tym melodie, które są często śpiewane dzisiaj. Melodie Ravela są niezwykłe, ponieważ często opierają się na piosenkach ludowych. Inni kompozytorzy melodii w tamtych czasach to Albert Roussel, Reynaldo Hahn i André Caplet.
Melodie komponowane są do dziś, choć być może ostatnim naprawdę popularnym ich twórcą był zmarły w 1963 roku Francis Poulenc.
Wykonywanie melodii
We francuskiej mélodie uczucia poety są często sugerowane lub podpowiadane, a nie wyrażane w sposób oczywisty. Istnieje bardzo ścisły związek między tekstem (słowami) a melodią. Aby śpiewać mélodie naprawdę dobrze, śpiewak musi bardzo dobrze znać język francuski i dużo rozumieć na temat francuskiej poezji. Zasady dotyczące śpiewania w języku francuskim mogą być dość skomplikowane. Ważne jest, aby wiedzieć, kiedy należy pozwolić, aby ostatni dźwięk w słowie przechodził w następny (elizja). Napisano na ten temat kilka książek.
Chociaż wielu słynnych śpiewaków jest znanych z wykonywania francuskiej melodii, najbardziej znanym śpiewakiem z przeszłości był Pierre Bernac. Dawał on wiele recitali pieśni z kompozytorem Francisem Poulencem, który akompaniował mu na fortepianie. Napisał książkę o tym, jak śpiewać melodie.
