Teatr Maryjski
Teatr Maryjski jest słynnym teatrem operowym i baletowym w Sankt Petersburgu w Rosji. Został otwarty w 1860 roku i szybko stał się najważniejszym teatrem operowym i baletowym w Rosji. Wiele wielkich oper i baletów XIX wieku zostało wystawionych po raz pierwszy, w tym największe dzieła sceniczne Czajkowskiego, Mussorgskiego i Rimskiego-Korsakowa.
Teatr Maryjski jest siedzibą Baletu Maryjskiego, Opery Maryjskiej i Orkiestry Maryjskiej. Od 1988 roku dyrektorem naczelnym jest dyrygent Valery Gergiev.
Teatr Maryjski w 1890 roku
Teatr Maryjski, Sankt Petersburg, Rosja
Nazwa teatru
Teatr nosi imię cesarzowej Marii Aleksandrowny, żony cara Aleksandra II. W głównym holu wejściowym znajduje się popiersie cesarzowej. Nazwa teatru zmieniała się kilkakrotnie w ciągu jego historii, ze względu na różne partie polityczne, które były u władzy.
| Ze strony | Do | Rosyjski | English |
| 1860 | 1920 | Императорский Мариинский театр | Cesarski Teatr Maryjski |
| 1920 | 1924 | Государственный академический театр оперы и балета | Państwowy Akademicki Teatr Opery i Baletu |
| 1924 | 1935 | Ленинградский государственный академический театр оперы и балета | Państwowy Akademicki Teatr Opery i Baletu w Leningradzie |
| 1935 | 1992 | Государственный академический театр оперы и балета имени С.М. Кирова | Państwowy Akademicki Teatr Opery i Baletu im. |
| 1992 | Obecny | Государственный aкадемический Мариинский театр | Państwowy Akademicki Teatr Maryjski |
Budynek teatru jest powszechnie nazywany Teatrem Maryjskim. Używające go zespoły zachowały słynną nazwę Kirowa, którą otrzymał w okresie radzieckim na cześć zamordowanego przywódcy Leningradzkiej Partii Komunistycznej, Siergieja Kirowa (1886-1934).
Pochodzenie
Pierwszymi zespołami baletowymi, które wystąpiły w Petersburgu byli włoscy baletnicy na początku XVIII wieku. Katarzyna Wielka chciała, aby zbudowano teatr rosyjski. Został on zbudowany w 1783 roku. Nazwano go Cesarskim Teatrem Bolszoj Kamieński ("Kamieński" to rosyjskie słowo oznaczające "kamień". Użyto go, aby odróżnić budynek od drewnianego teatru, który był używany). Budynek, który widzimy dzisiaj, pochodzi z 1860 roku. Otwarto go przedstawieniem opery Glinki "Życie za cara". Nazywano go Teatrem Maryjskim, od imienia cesarzowej Marii Aleksandrowny. Wielki choreograf Marius Petipa dał pierwsze przedstawienia wielu słynnych baletów, takich jak Śpiąca królewna Czajkowskiego w 1890 roku, Dziadek do orzechów w 1892 roku, Raymonda Aleksandra Głazunowa w 1898 roku i unowocześniona wersja Jeziora łabędziego Czajkowskiego (z Lew Iwanowem) w 1895 roku.
Kiedy w 1886 roku teatr stał się główną siedzibą Cesarskiego Baletu i Opery, został ulepszony. Wystawiono tu wiele oper, w tym pierwsze przedstawienia "Borysa Godunowa" Musorgskiego, "Złotego kogucika" Rimskiego-Korsakowa, "Damy pikowej" i "Iolanthe" Czajkowskiego, "Romea i Julii" i "Kopciuszka" Prokofiewa, a także "Spartakusa" Chaczaturiana.
W imperialnym i radzieckim teatrze pracowało wielu znakomitych impresariów, dyrygentów i muzyków. Waganowa Akademia Baletu Rosyjskiego, szkoła baletowa Teatru Maryjskiego, dała początek karierze Mathilde Kschessinskaya, Olga Preobrajenskaya, Anna Pavlova, Tamara Karsavina, Vaslav Nijinsky, Marina Semenova, George Balanchine, Galina Ulanova, Rudolf Nureyev, Natalia Makarova, Mikhail Baryshnikov, Irina Kolpakova, Galina Mezentseva, Altynai Asylmuratova, a w nowszych czasach słynne tancerki, takie jak Ulyana Lopatkina, Diana Vishneva i Svetlana Zakharova.
Teatr Maryjski dzisiaj
Yuri Temirkanov był głównym dyrygentem od 1976 do 1988 roku. Dyrygował wieloma współczesnymi i klasycznymi operami. Od 1988 roku Valery Gergiev przyniósł teatrowi jeszcze większą sławę. Obecnie teatr ma powiązania z wieloma wielkimi scenami operowymi świata, w tym Royal Opera House, Covent Garden, Metropolitan Opera, Opéra Bastille, La Scala, La Fenice, Tel Aviv Opera, Washington National Opera i San Francisco Opera. Obecnie Opera Company regularnie odbywa tournée do większości z tych miast.
