Dialekty zachodniodolnoniemieckie
Plattdüütsch jest językiem germańskim. Znany jest w języku angielskim jako Low Saxon lub Low German, lub jak w języku niemieckim, Plattdeutsch.
Plattdüütsch jest używany przez wielu ludzi w północnych Niemczech. Rozciągał się on od Prus Wschodnich i północnej Polski, przez północne Niemcy, Holandię, Belgię aż po Dunkierkę we Francji. Szczególnie od czasów II wojny światowej w Holandii używa się nazwy "Low Saxon" zamiast "Low German", a użycie języka zmniejszyło się tak, że jest on obecnie chroniony tylko w Niemczech i Holandii.
Szacuje się, że jest ich od 3 do 10 milionów. Większość z nich posiada bierną znajomość języka; może być około 3 milionów osób, które posługują się nim na poziomie dobrym lub bardzo dobrym (lub są native speakerami).
Niski saksoński i jego dialekty
Znak drogowy w północnych Niemczech, niemiecka nazwa to Elmlichheim, a dolnosaksońska Emelkap. Elmlichheim znajduje się na granicy z Holandią, po stronie niemieckiej.
Status urzędowy
Europejska KartaJęzykówRegionalnych lub Mniejszościowych oficjalnie uznaje i chroni język Plattdütsch jako język regionalny w Niemczech i Holandii. W Niemczech język ten jest chroniony w krajach związkowych Brema, Hamburg, Meklemburgia-Pomorze Przednie, Dolna Saksonia i Szlezwik-Holsztyn zgodnie z postanowieniami części III Karty, a w Brandenburgii, Nadrenii Północnej-Westfalii i Saksonii-Anhalt zgodnie z postanowieniami części III Karty. W Niderlandach objęta jest ochroną części II.
Niektórzy twierdzą, że Plattdütsch nie jest tak naprawdę językiem. Ale Karta Europejska nie odnosi się do dialektów, tylko do języków, a więc rząd niemiecki musi uważać, że język ten nie jest tylko dialektem języka niemieckiego.
Poza północną Europą
Kilka grup ludzi poza Europą posługuje się językiem niskoniemieckim.
Wspólnoty mennonickie używają swojego Plautdietsch wszędzie gdzie mieszkają, szczególnie w Rosji, na Ukrainie, w Azji Środkowej, Niemczech, Afryce Południowej, Malezji, Indonezji, Australii i obu Amerykach (np. kolonie mennonickie w Paragwaju, Ameryka Południowa, czy Chihuahua, Meksyk, używają języka nisko-niemieckiego jako "języka urzędowego" wspólnoty, oprócz oficjalnego języka kraju, hiszpańskiego).
Niektóre społeczności na środkowym zachodzie Stanów Zjednoczonych mają swoje własne dialekty, które rozwinęły się z dialektów Szlezwiku-Holsztyna i Dolnej Saksonii w XIX wieku. Nikt nie wie, ile osób posługuje się językiem dolnoniemieckim w Stanach Zjednoczonych, a język ten mógł zaniknąć w połowie XX wieku. Liczne społeczności niemiecko-amerykańskie uległy dalszej asymilacji (wymieszaniu) z anglojęzycznymi Stanami Zjednoczonymi i utraciły wiele ze swoich tradycji, w tym używanie języka dolnoniemieckiego i innych niemieckich dialektów/języków.
