Klasyczne Ateny

Wojny

Wojna perska

Kiedy król Persji Xerxes walczył z Grekami z Azji Mniejszej, Ateny pomogły Grekom z Azji Mniejszej. Z czasem Persowie zaatakowali Grecję i rozpoczęły się wojny grecko-perskie.

Na równinie Maratonu, wielu Persów z łukami i strzałami walczyło z Grekami. Mimo że Persów było znacznie więcej niż Greków, Grecy wygrali, ponieważ mieli włócznie i miecze z metalu.

Themistokles, generał Aten, ostrzegał Ateńczyków, że Persowie wrócą, więc powinni powiększyć swoją flotę. Lud to zrobił, a Sparta zaoferowała pomoc. W 480 r. p.n.e. Persowie przybyli i zaatakowali Greków, zarówno na lądzie, jak i na morzu. Persowie wygrali bitwę pod Thermopylae, ale bitwa dała Grekom czas na przygotowanie się.

Chociaż miasto Ateny spłonęło, większość ludzi dla bezpieczeństwa uciekła na pobliskie wyspy. Themistokles kazał Grekom przygotować się do kolejnego ataku. Tym razem kazał im opuścić swoje statki w Zatoce Salamis. Kiedy Persowie przybyli, byli zaskoczeni i zdezorientowani przez port, który był tak pełen statków, że nie mogli w nim podróżować. W tej bitwie o Salamis kilkaset greckich statków zniszczyło wiele, wiele perskich statków. Kserksesi odeszli.

W następnym roku 32.000 greckich chmieli i 50.000 innych żołnierzy wygrało Bitwę pod Płaskowyżem. Persowie nie zaatakowali ponownie Grecji.

Wojna peloponeska

Mimo że Sparta i Ateny pomagały sobie nawzajem w walce, były bardzo różne kulturowo. W latach 431-404 p.n.e., te dwa miasta-państwa walczyły w konflikcie zwanym wojnąpeloponeską od nazwy dolnej części półwyspu. Sparta otrzymała pomoc od innych państw. Wiele osób zginęło w oblężeniu Aten z powodu straszliwej choroby, w tym Perykles.

W 405 r. Spartanie zniszczyli w walce marynarkę wojenną Aten. Ateny poddały się Sparcie w następnym roku.

Przez 30 lat Sparta rządziła, ale wiele osób nie lubiło spartańskiego rządu, a Teba, inne miasto-państwo, pomogła Atenom pokonać Spartę. Przez dziewięć lat Teba była najpotężniejszym państwem.

Grecja była jednak znacznie słabsza z powodu wojen w jej kraju. Filip z Macedonii zaczął się przenosić na terytorium Grecji. Chociaż Demostenowie ostrzegali Ateny przed niebezpieczeństwem, Ateńczyków to nie obchodziło. W Chaeronea, Filip z Macedonii kontrolował Grecję.

Kiedy Filip zmarł, jego syn, Aleksander Wielki, mimo że miał zaledwie 20 lat, wyjechał, by zawładnąć światem. Wygrał Azję Mniejszą, Persję, Egpyt i niewielką część Indii, ale zmarł na chorobę, gdy miał 32 lata.

Styl życia

Ludzie w Atenach jedli po prostu, zwykle ciasta jęczmienne, cebulę, ryby i owoce. Na ubrania mężczyźni nosili krótkie kawałki materiału (tuniki), fartuchy i sandały do pracy. Kobieta nosiła chiton, który był długim, luźnym suknem przymocowanym do ramienia. Ubranie luźne było jak bluzka z powodu liny noszonej wokół talii. Sandały były wykonywane poprzez nałożenie stopy na kawałek skóry, podczas gdy szewc robił przykrycie dla stopy.

Dzieci lubiły mieć króliki domowe i grać w piłkę. Dla zabawy ścigały się też na małych rydwanach ciągniętych przez psy. Były uczone przez niewolników, uczyły się poezji, muzyki i tańca. Ważne było też ćwiczenie.

Kiedy młody mężczyzna skończył 18 lat, rozpoczął dwuletnie szkolenie wojskowe. Po tym czasie mógł dołączyć do męskich klas, gdzie wykonywano rzucanie oszczepem. Dla ochrony w zapasach, wiązał skórzane paski wokół nadgarstków. Obcinał też włosy. Nauczyciele z wielu krajów uczyli młodych mężczyzn.

Greccy choplici walczyli blisko siebie w formacji falanowej. Ich włócznie były bardzo długie.

Kobiety w klasycznych Atenach

Kobiety w starożytnych i klasycznych Atenach były traktowane z niewielkim szacunkiem. Nie mogły zostać obywatelkami Aten. Oznacza to, że nie mogły głosować i nie miały bezpośredniego wpływu na to, co działo się w Atenach. Nie mogły kandydować w wyborach.

Dziewczyny nie mogłyby być obywatelami. Opuściły swój dom w wieku 14 lat, aby się pobrać, czasami z mężczyzną, który był znacznie starszy od niej (około 30 lat). Jej małżeństwo aranżowałby jej ojciec. W większości przypadków ojciec wybierał bogatego męża dla swojej córki. Dziewczynka i jej matka nie miały wpływu na to, za kogo wyszła za mąż, wybór padł całkowicie na ojca.

Skontrastuj to ze Spartą. Spartańskie kobiety cieszyły się statusem, władzą i szacunkiem, który był nieznany w pozostałej części klasycznego świata. Chociaż spartańskie kobiety były wykluczone z życia wojskowego i politycznego, cieszyły się znacznym statusem matek spartańskich wojowników. Jako mężczyźni zaangażowani w działalność wojskową, kobiety brały na siebie odpowiedzialność za prowadzenie posiadłości.

W IV wieku p.n.e. spartańskie kobiety posiadały od 35% do 40% wszystkich spartańskich gruntów i nieruchomości. W okresie hellenistycznym, jednymi z najbogatszych Spartan były kobiety. Kontrolowały one zarówno własne nieruchomości, jak i własności męskich krewnych, którzy wyjechali z wojska. Spartanki rzadko wychodziły za mąż przed 20 rokiem życia i w przeciwieństwie do ateńskich kobiet, które nosiły ciężkie, skryte ubrania i rzadko widywano je na zewnątrz domu, spartańskie kobiety nosiły krótkie sukienki i chodziły tam, gdzie im się podobało. Zarówno dziewczynki, jak i chłopcy otrzymali wykształcenie. Zarówno młode kobiety, jak i młodzi mężczyźni mogli uczestniczyć w Gymnopaedii ("Festiwal Nagich Młodzieży").