Rhee Syng-man

Wczesne życie

Rhee urodził się w prowincji Whanghai jako syn Rhee Kyong-sun, członka arystokratycznej rodziny Yangban. Rhee pochodził od księcia Hyo-nyong, drugiego syna króla Joseon Taejonga.[1][2][3] Wkrótce stał się aktywny w walce Korei z japońską kontrolą. W 1897 r. został aresztowany za demonstracje przeciwko monarchii.

Po wyjściu na wolność w 1904 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Uzyskał kilka stopni naukowych, w tym doktorat na Uniwersytecie Princeton. Zaczął pisać swoje nazwisko na sposób zachodni, z imieniem osobistym przed nazwiskiem rodowym. Kiedy prezydent Theodore Roosevelt pomagał w negocjacjach nad traktatem z Portsmouth, Rhee poprosił go, aby w traktacie znalazł się zapis o wolności dla Korei. Tak się jednak nie stało. W 1910 r. wrócił do Korei pod panowanie japońskie. Jego działania polityczne wpędziły go w kłopoty z armią japońską, więc w 1912 r. wyjechał do Chin. W 1919 r. wszystkie główne ugrupowania niepodległościowe utworzyły w Szanghaju Tymczasowy Rząd Republiki Korei. Rhee został wybrany na prezydenta, którą to funkcję pełnił do 1925 r., kiedy to został usunięty przez Zgromadzenie Tymczasowe za nadużywanie władzy.

Prezydencja

Prezydent Korei Południowej

Pod koniec II wojny światowej Rhee wrócił do Seulu. Stało się to przed innymi przywódcami niepodległościowymi, gdyż tylko on był dobrze znany aliantom. W 1945 r. został wybrany na szefa tymczasowego (krótkoterminowego) rządu. Za niewypowiedzianą zgodą władz okupacyjnych, Rhee przeprowadził szereg akcji mających na celu "usunięcie komunizmu". Był to w rzeczywistości ukryty plan usunięcia wszelkiej możliwej opozycji wobec niego.

Rhee został wybrany na pierwszego prezydenta Korei Południowej 10 maja 1948 r. w głosowaniu parlamentarnym. Pokonał Kim Koo, ostatniego prezydenta Rządu Tymczasowego, stosunkiem głosów 180 do 16. Wszystkie partie lewicowe odmówiły wzięcia udziału w wyborach. 15 sierpnia 1948 r. formalnie przejął władzę od wojsk amerykańskich i stał się legalną władzą nad narodem koreańskim.

Jako prezydent Rhee przejął władzę dyktatorską jeszcze przed wybuchem wojny koreańskiej w 1950 roku. Pozwolił służbom bezpieczeństwa wewnętrznego (kierowanym przez jego prawą rękę, Kim Chang-ryonga) na zamykanie ludzi w więzieniach i torturowanie ich, jeśli uznano, że są komunistami lub agentami Korei Północnej. Jego rząd przeprowadził również kilka masakr, z których najsłynniejsza miała miejsce na wyspie Jeju. Miało to miejsce po powstaniu grup lewicowych. Masakry miały miejsce za rządów Rhee, ale nie było ich tak wiele i były mniej powszechne. ^[]

Wojna koreańska

Rhee zrobić niepopularny ludzie w Seul mówić ludzie w Seul zostawać w the miasto gdy the Koreański Wojna zaczynać. On już wyjechał. Jego decyzja o odcięciu mostów na rzece Han powstrzymała tysiące ludzi przed ucieczką przed komunistami. Siły ONZ i Korei Południowej walczyły i wyparły Koreańczyków z północy w kierunku rzeki Yalu. Po chiński kontratak oni ONZ i Korei Południowej zostały wypchnięte z powrotem do obecnego DMZ. Rhee stał się niepopularny w USA i ONZ za odmowę zgody na szereg planów pokojowych, które pozostawiłyby Koreę podzieloną. Chciał zostać przywódcą zjednoczonej Korei z pomocą ONZ. Próbował powstrzymać każdy plan pokojowy, który nie usuwałby całkowicie rządu północnego. Opowiadał się również za bardziej zdecydowanymi działaniami militarnymi przeciwko Chinom. Był zirytowany, ponieważ USA nie chciały zbombardować Chin.

18 stycznia 1952 r. Rhee ogłosił południowokoreańskie panowanie nad wodami wokół Półwyspu Koreańskiego. Był to pomysł taki sam jak dzisiejsze wyłączne strefy ekonomiczne. Nowa granica, którą Rhee nazwał "Linią Pokoju", obejmowała wyspę Tsushima oraz niezamieszkane wyspy Dokdo. Doprowadziło to do protestów ze strony rządu japońskiego. Twierdzili oni, że wyspy te są terytorium Japonii. Doszło do drobnych starć, ale od tego czasu wyspy znajdują się pod administracją Korei Południowej.

Przez cały okres swoich rządów Rhee podejmował dodatkowe kroki, aby utrzymać kontrolę nad rządem. W maju 1952 r. Rhee przeforsował zmiany w konstytucji, które uczyniły prezydenturę stanowiskiem wybieranym w wyborach bezpośrednich. Aby doprowadzić do uchwalenia tych zmian przez parlament, ogłosił stan wojenny. Więził członków parlamentu, o których sądził, że zagłosują przeciwko zmianom. Rhee został wkrótce wybrany zdecydowaną większością głosów. Odzyskał kontrolę nad parlamentem w wyborach w 1954 roku. Przeforsował poprawkę zwalniającą go z ośmioletniego limitu dla prezydentów.

Szanse Rhee na reelekcję podczas kampanii prezydenckiej w 1956 roku wydawały się niewielkie. Ludzie nie sądzili, że powinien on mieć prawo do trzykrotnego sprawowania urzędu prezydenta. Główny kandydat opozycji Shin Ik-hee przyciągnął podczas swojej kampanii wielkie tłumy. Nagła śmierć Shina w trakcie kampanii pozwoliła jednak Rhee na łatwe zdobycie prezydentury. Startujący w tych wyborach Cho Bong-am z Partii Postępowej został później oskarżony o szpiegostwo i stracony w 1959 roku.

Rezygnacja

W 1960 r. Rhee był już na stanowisku przez trzy kadencje. Jego kolejne zwycięstwo było pewne po tym, jak główny kandydat opozycji, Cho Byeong-ok, zmarł na krótko przed wyborami 15 marca. Rhee wygrał z 90% głosów. Prawdziwa rywalizacja toczyła się w wyścigu na wiceprezydenta. Zgodnie z ówczesnym prawem odbywał się on oddzielnie. Yi Gi-bung, który zdaniem Rhee powinien przejąć po nim władzę, został ogłoszony zwycięzcą wyborów, które według opozycji zostały sfałszowane. Wywołało to gniew wśród grup narodu koreańskiego. Kierowany przez studentów Ruch 19 Kwietnia zmusił Rhee do rezygnacji 26 kwietnia.

28 kwietnia DC-4 należący do obsługiwanego przez CIA Civil Air Transport zabrał Rhee z Korei Południowej. Miało to na celu uratowanie go przed rozwścieczonym tłumem. Kim Yong Kap, wiceminister finansów Rhee, ujawnił, że prezydent Rhee wziął dla siebie 20 milionów dolarów z rządowych pieniędzy. Rhee, jego urodzona w Austrii żona Francisca Donner i adoptowany syn żyli na wygnaniu w Honolulu na Hawajach. 19 lipca 1965 roku Rhee zmarł na udar mózgu. Jego ciało powróciło do Seulu i zostało pochowane na Cmentarzu Narodowym 27 lipca 1965 roku.

Syngman Rhee wręcza medal wiceadmirałowi Marynarki Wojennej USA Ralphowi A. Ofstie podczas wojny koreańskiej w 1952 r.

Dziedzictwo

Dziedzictwo Rhee jest przedmiotem poważnych sporów. Ogólnie rzecz biorąc, środowiska konserwatywne uważają Rhee za patriarchę narodu, podczas gdy liberałowie są wobec niego krytyczni.

Dawna rezydencja Rhee w Seulu, Ihwajang, jest obecnie wykorzystywana na muzeum pamięci prezydenta, a Woo-Nam Presidential Preservation Foundation została założona w celu uhonorowania jego spuścizny.

Książka

• 《Dogripjungsin》(독립정신)
• Japoński Inside Out》

Rhee w piosenkach i filmach

• Rhee jest wspomniany w piosence Billy'ego Joela o tematyce historycznej "We Didn't Start the Fire".

• Rhee jest wielokrotnie wspominany w filmie Roberta Altmana MASH (1970). Jest to komedia o zespole oficerów medycznych armii amerykańskiej w czasie wojny koreańskiej.
• Kiedy na sali operacyjnej podczas zabiegu gasną światła, a po chwili znów się zapalają, jeden z lekarzy mówi: "Syngman Rhee zapłacił rachunek za prąd".
• Kiedy Sokole Oko (Donald Sutherland) zabiera młodego koreańskiego chłopca z mesy i jego przyjaciela, Ho-Jon, aby uzyskać pomoc medyczną, mówi południowokoreańskim strażnikom, że "to syn Syngmana Rhee, idzie prosto do środka", więc nie musi czekać.

Powiązane strony

• Kim Gu
• Kim Kyusik
• Kim Seong-Su
• Yun Poson
• Yun Chi-Young
• Chang Myon
• Kim Won-bong
• Kim Il-Sung
• Park Hon-Yong
• Heo Jeong
• Yun Chi-Ho
• Park Chung-hee
• Philip Jaisohn