Lee Kuan Yew

Rodzina

Lee mówi w swojej autobiografii, że jest czwartym pokoleniem chińskiego Singapurczyka: jego pradziadek Hakka, Lee Bok Boon (ur. 1846), wyemigrował z okręgu Dapu w prowincji Guangdong do Osiedli Cieśninowych w 1862 roku.

Lee Kuan Yew urodził się przy 92 Kampong Java Road w Singapurze. Był najstarszym dzieckiem Lee Chin Koona i Chua Jima Neo. Jako dziecko był pod silnym wpływem kultury brytyjskiej, częściowo dzięki wpływom dziadka Lee Hoon Leonga, który dał swoim synom wykształcenie angielskie.

Lee i jego żona Kwa Geok Choo pobrali się 30 września 1950 roku. Mają dwóch synów (Lee Hsien Loong i Lee Hsien Yang) i jedną córkę (Lee Wei Ling).

Wielu członków rodziny Lee zajmuje ważne stanowiska w społeczeństwie Singapuru, a jego dzieci zajmują wysokie stanowiska rządowe lub związane z rządem. Jego starszy syn, Lee Hsien Loong, były generał brygady, jest premierem od 2004 roku. Jest również wiceprzewodniczącym rządu Singapore Investment Corporation (GIC), którego przewodniczącym jest sam Lee. Młodszy syn Lee, Lee Hsien Yang, jest również byłym generałem brygady i byłym prezydentem i dyrektorem generalnym SingTel, panazjatyckiego giganta telekomunikacyjnego i największej spółki o kapitalizacji rynkowej w Singapurze (notowanej na giełdzie w Singapurze, SGX). Pięćdziesiąt sześć procent udziałów w SingTel należy do Temasek Holdings, znanej rządowej spółki holdingowej posiadającej pakiety kontrolne w wielu bardzo dużych spółkach powiązanych z rządem, takich jak Singapore Airlines i DBS Bank. Do 2009 roku Temasek Holdings był prowadzony przez Dyrektora Wykonawczego i C.E.O. Ho Ching, żonę Lee Hsien Loong. Córka Lee, Lee Wei Ling, prowadzi National Neuroscience Institute. Żona Lee, Kwa Geok Choo, była kiedyś partnerem znanej firmy prawniczej Lee & Lee.

Wczesne życie

Lee studiował w Telok Kurau Primary School, Raffles Institution (gdzie był członkiem 01 Raffles Scout Group) oraz Raffles College (obecnie National University of Singapore). Został powstrzymany przed pójściem na uniwersytet przez II wojnę światową i okupację japońską w Singapurze w latach 1942-1945. W czasie okupacji prowadził z powodzeniem działalność na czarnym rynku, sprzedając klej na bazie tapioki o nazwie Stikfas. Dzięki temu, że od 1942 roku pobierał lekcje chińskiego i japońskiego, w latach 1943-1944 był w stanie znaleźć pracę przy przepisywaniu alianckich raportów drucianych dla Japończyków, a także był redaktorem anglojęzycznym w japońskim Hodobu (報道部 - wydział informacji lub propagandy).

Jego starszy syn Lee Hsien Loong jest premierem Singapuru od 2004 roku.

Kariera polityczna

Decyzje i polityka

Lee miał trzy główne problemy - bezpieczeństwo narodowe, gospodarkę i kwestie społeczne - w czasie swojej administracji po uzyskaniu niepodległości.

Bezpieczeństwo narodowe

Wrażliwość Singapuru była głęboko odczuwalna, z zagrożeniami pochodzącymi z wielu źródeł, w tym od komunistów, Indonezji (z jej postawą konfrontacyjną) i ekstremistów UMNO, którzy chcieli zmusić Singapur z powrotem do Malezji. Gdy Singapur został przyjęty do ONZ, Lee szybko zwrócił się o międzynarodowe uznanie niepodległości Singapuru. Deklarował politykę neutralności i niejednolitości, na wzór szwajcarski. Jednocześnie poprosił Goh Keng Swee o utworzenie Sił Zbrojnych Singapuru (SAF) i poprosił inne kraje o pomoc w zakresie doradztwa, szkolenia i udogodnień.

Polityka rządu

Jak wiele krajów, Singapur nie był odporny na korupcję polityczną. Lee wprowadził przepisy dające Biuru Śledczemu ds. Praktyk Korupcyjnych (CPIB) większe uprawnienia w zakresie dokonywania aresztowań, przeszukań, powoływania świadków oraz prowadzenia dochodzeń w sprawie kont bankowych i zwrotów podatku dochodowego osób podejrzanych i ich rodzin.

Lee uważał, że ministrowie powinni być dobrze opłacani, aby utrzymać czysty i uczciwy rząd. W 1994 r. zaproponował powiązanie wynagrodzeń ministrów, sędziów i najwyższych urzędników służby cywilnej z wynagrodzeniami najlepszych specjalistów w sektorze prywatnym, argumentując, że pomoże to w rekrutacji i zatrzymaniu talentów do służby w sektorze publicznym.

Pod koniec lat 60-tych, obawiając się, że rosnąca populacja Singapuru może przeciążyć rozwijającą się gospodarkę, Lee rozpoczął energiczną kampanię "Stop-at-Two" planowania rodziny. Pary zostały wezwane do poddania się sterylizacji po drugim dziecku. Trzecie lub czwarte dziecko otrzymało niższy priorytet w edukacji, a takie rodziny otrzymywały mniejsze rabaty ekonomiczne.

W 1983 roku Lee zainicjował "Wielką Debatę Małżeńską", kiedy to zachęcił Singapurczyków do wybierania wysoko wykształconych kobiet na żony. Obawiał się, że duża liczba absolwentek jest niezamężna. Niektóre grupy ludności, w tym absolwentki, były zdenerwowane jego poglądami. Niemniej jednak utworzono agencję zapałczaną Social Development Unit (SDU) w celu promowania socjalizacji wśród absolwentów płci męskiej i żeńskiej. Lee wprowadził również zachęty, takie jak ulgi podatkowe, edukacja i priorytety mieszkaniowe dla matek absolwentów, które miały trójkę lub czwórkę dzieci, w ramach odwrócenia zbyt udanej kampanii "Stop-at-Two" planowania rodziny w latach 60. i 70. Pod koniec lat 90. wskaźnik urodzeń spadł tak nisko, że następca Lee, Goh Chok Tong, rozszerzył te zachęty na wszystkie zamężne kobiety i dał jeszcze więcej zachęt, takich jak system "premii za dziecko".

W 2011 roku przeszedł na emeryturę z polityki. Goh Chok Tong również był na emeryturze, ale przebywa w Marine Parade GRC.

Śmierć

W dniu 5 lutego 2015 r. Lee został hospitalizowany z "ciężkim zapaleniem płuc" i założono mu respirator na oddziale intensywnej terapii Szpitala Ogólnego w Singapurze, chociaż jego stan został zgłoszony jako "stabilny". W aktualizacji z 26 lutego stwierdzono, że Lee ponownie otrzymywał antybiotyki, będąc w trakcie sedacji i nadal poddawany wentylacji mechanicznej. 23 marca 2015 roku premier Singapuru Lee Hsien Loong ogłosił śmierć Lee Kuan Yew w wieku 91 lat. Jego pogrzeb stanowy odbył się w University Cultural Centre, National University of Singapore o 14:00 czasu lokalnego 29 marca 2015 roku.

Nagrody

• Lee otrzymał szereg odznaczeń państwowych, w tym Order Towarzyszy Honorowych (1970), Kawalerski Krzyż Wielki Orderu św. Michała i św. Jerzego (1972), Wolność Miasta Londynu (1982), Order Korony Johore Pierwszej Klasy (1984), Order Wielkiego Przywódcy (1988) i Order Wschodzącego Słońca (1967).
• Lee otrzymał Nagrodę Nobla Ig w 1994 roku.
• W 2002 r. Lee został formalnie przyjęty do Fellowship of Imperial College London w uznaniu za jego promocję międzynarodowego handlu i przemysłu oraz rozwój nauki i inicjatyw studiów inżynierskich w Wielkiej Brytanii.
• W 2006 roku firma Lee otrzymała nagrodę Woodrow Wilson Award for Public Service przyznawaną przez Woodrow Wilson International Center for Scholars.
• W 2007 roku Lee otrzymał tytuł doktora honoris causa prawa na Australijskim Uniwersytecie Narodowym w Canberze, aczkolwiek w ramach protestu studentów i pracowników.
• W październiku 2009 roku, podczas uroczystej kolacji z okazji 25-lecia firmy, która odbyła się w Waszyngtonie, Lee otrzymał pierwszą nagrodę za całokształt twórczości przyznawaną przez U.S.A. Business Council. W swoim hołdzie, były sekretarz stanu USA i laureat Pokojowej Nagrody Nobla w 1973 r., dr Henry Kissinger powiedział:

"Stał się najważniejszą postacią dla nas wszystkich. Od nikogo nie nauczyłem się tak wiele, jak od pana Lee Kuan Yew. Uczynił się on nieodzownym przyjacielem Stanów Zjednoczonych, nie przede wszystkim dzięki władzy, którą reprezentował, ale dzięki jakości swojego myślenia.

Spotkanie z prezydentem Stanów Zjednoczonych w Gabinecie Owalnym Białego Domu dzień później, prezydent Barack Obama przedstawił go jako..:

"...jedna z legendarnych postaci Azji w XX i XXI wieku. To ktoś, kto przyczynił się do wywołania azjatyckiego cudu gospodarczego."

• 15 listopada 2009 roku Lee został odznaczony rosyjskim Orderem Przyjaźni przez prezydenta Dmitrija Miedwiediewa na linii frontu APEC Singapur 2009.

Controversies

Devan Nair

Devan Nair, trzeci prezydent Singapuru, który mieszkał na wygnaniu w Kanadzie, zauważył w wywiadzie dla Toronto The Globe and Mail z 1999 roku, że technika Lee polegająca na pozwaniu swoich przeciwników o bankructwo lub zapomnienie była uchyleniem praw politycznych. Zauważył również, że Lee jest "coraz bardziej samowystarczalnym człowiekiem", otoczonym "manekinami domów towarowych". W odpowiedzi na te uwagi, Lee pozwał Devana Naira w kanadyjskim sądzie i Nair pozwał kontrprocesję. Następnie Lee wniósł wniosek o wyrzucenie kontrpozwu Nair'a z sądu. Lee argumentował, że powództwo wzajemne Nair nie ujawniło żadnej racjonalnej podstawy powództwa i stanowiło podżegający atak na integralność rządu Singapuru. Jednak Sąd Najwyższy w Ontario odmówił wyrzucenia powództwa wzajemnego Nair, uznając, że Lee nadużył procesu sądowego i dlatego Nair ma uzasadnione podstawy do działania.

Islam

W 2011 roku WikiLeaks opublikowała kable dyplomatyczne, przypisując Lee kontrowersyjne komentarze na temat islamu. WikiLeaks zacytowała Lee jako opisującego islam jako "jadowitą religię". Później Lee zaprzeczył komentarzom.

Incydent nastąpił po gorącym incydencie na piętach kontrowersyjnego wydania książki Lee Kuan Yew: Hard Truths to Keep Singapore Going. W książce Lee twierdził, że singapurscy muzułmanie napotykają na trudności w integracji ze względu na swoją religię i wzywał ich, by "byli mniej surowi w przestrzeganiu islamu". Powiedział:

"Muszę mówić szczerze, aby być wartościowym, ale nie chcę obrażać społeczności muzułmańskiej".

Myślę, że postępowaliśmy bardzo ładnie, dopóki nie nadszedł przypływ islamu, a jeśli poprosił mnie pan o moje spostrzeżenia, inne społeczności mają łatwiejszą integrację - przyjaciele, małżeństwa i tak dalej, Indianie z Chińczykami, Chińczycy z Hindusami - niż muzułmanie. To jest wynik fali państw arabskich.

Powiedziałbym dzisiaj, że możemy zintegrować wszystkie religie i rasy z wyjątkiem islamu.

Myślę, że muzułmanie społecznie nie sprawiają żadnych kłopotów, ale są odrębni i oddzieleni...

Ale teraz, chodzisz do szkół z Malajem i Chińczykami, jest segment halal i non-hal i tak też, uniwersytety. A oni zazwyczaj siedzą osobno, żeby nie być skażonym. Wszystko, co staje się podziałem społecznym...

Bądź mniej surowy wobec islamu i powiedz: "Dobrze, zjem z tobą".

Według byłego premiera Goh Chok Tonga, singapurscy muzułmanie dostosowali swoje praktyki religijne do wyjątkowych okoliczności w Singapurze.

Polityka integracji etnicznej została również wdrożona w celu uniknięcia tworzenia się gett etnicznych w mieszkaniach HDB w Singapurze. W każdym okręgu musieli mieszkać mieszkańcy wszystkich grup etnicznych zgodnie z proporcjami narodowościowymi.

Orzeczenie o zniesławieniu

W dniu 24 września 2008 r. Sąd Najwyższy Singapuru, w skróconym orzeczeniu Justice Woo Bih Li, orzekł, że magazyn Far Eastern Economic Review (FEER) (Hugo Restall, redaktor) zniesławił Lee i jego syna, premiera Lee Hsien Loonga. Sąd odnalazł artykuł z 2006 r. "Singapurski męczennik" ("Singapore's Martyr"): Chee Soon Juan" oznaczał, że Lee Kuan Yew "prowadził i nadal prowadzi Singapur w taki sam skorumpowany sposób, jak T. T. Durai prowadził National Kidney Foundation (NKF), a on używał działań oszczerczych, aby stłumić tych, którzy chcieliby zakwestionować jego korupcję". Sąd skazał FEER, należącą do Dow Jones & Company (z kolei należącą do Rupert Murdoch's News Corp), na zapłatę odszkodowania skarżącym. FEER odwołał się, ale przegrał sprawę, gdy w październiku 2009 roku Sąd Apelacyjny orzekł, że Dalekowschodni Przegląd Gospodarczy oczernił założyciela kraju Lee Kuan Yew i jego syna premiera Lee Hsien Loonga.

Źródła wtórne

• Barr, Michael D. 2000. Lee Kuan Yew: The Beliefs Behind the Man. Washington D.C.: Georgetown University Press.
• Gordon, Uri. 2000. Machiavelli's Tiger: Lee Kwan Yew i autorytarny reżim Singapuru
• Josey, Alex. 1980. Lee Kuan Yew - The Crucial Years. Singapur i Kuala Lumpur: Times Books International.
• Król, Rodney. 2008. Singapurski cud, mit i rzeczywistość. Wydanie drugie, Insight Press.
• Kwang, Han Fook, Warren Fernandez i Sumiko Tan. 1998. Lee Kuan Yew: The Man and His Ideas. Singapur: Singapore Press Holdings.
• McCarthy, Terry (23 sierpnia 1999). "Lee Kuan Yew". Czas Azja. Hongkong.
• Minchin, James. 1986. No Man is an Island. A Study of Singapore's Lee Kuan Yew. Sydney: Allen & Unwin.