23. poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych
Dwudziesta Trzecia Poprawka (Poprawka XXIII) do Konstytucji Stanów Zjednoczonych rozszerza prawo do głosowania w wyborach prezydenckich na obywateli zamieszkałych w Dystrykcie Kolumbii poprzez przyznanie Dystryktowi elektorów w Kolegium Elektorskim, tak jakby był on stanem. Poprawka została zaproponowana przez 86 Kongres 16 czerwca 1960 roku, a ratyfikowana przez stany 29 marca 1961 roku.
Zgodnie z postanowieniami poprawki, dystryktowi przyznaje się tylu elektorów, ilu miałby, gdyby był stanem, ale nie więcej niż najmniej ludny stan (obecnie Wyoming, który ma trzech elektorów); tym samym dystrykt nie może mieć więcej niż trzech elektorów. Nawet gdyby dystrykt był stanem, jego populacja uprawniałaby go do posiadania tylko trzech elektorów. Od czasu uchwalenia tej poprawki, głosy elektorskie Dystryktu w każdych wyborach oddawane są na kandydatów Partii Demokratycznej na prezydenta i wiceprezydenta.
Tekst
Sekcja 1.
Okręg stanowiący siedzibę Rządu Stanów Zjednoczonych powołuje się w sposób określony przez Kongres:Liczba elektorów na Prezydenta i Wiceprezydenta równa jest całkowitej liczbie senatorów i reprezentantów w Kongresie, do których Dystrykt byłby uprawniony, gdyby był Stanem, ale w żadnym wypadku nie większa niż najmniej ludny Stan; będą oni stanowić uzupełnienie elektorów wyznaczonych przez Stany, ale dla celów wyboru Prezydenta i Wiceprezydenta będą uważani za elektorów wyznaczonych przez Stan; będą się oni zbierać w Dystrykcie i wykonywać takie obowiązki, jakie przewiduje dwunasty artykuł poprawki.
Sekcja 2.
Kongres będzie miał prawo egzekwować postanowienia niniejszego artykułu za pomocą odpowiednich ustaw.
Tło
Kiedy ratyfikowano Konstytucję, stolicą kraju był Nowy Jork. Jednakże Artykuł 1Sekcja 8, Klauzula 17 Konstytucji stanowi: {{quote:Kongres będzie miał prawo... sprawować wyłączną władzę ustawodawczą we wszystkich sprawach, nad takim okręgiem (nieprzekraczającym dziesięciu mil kwadratowych), który może, w wyniku cesji poszczególnych Stanów i akceptacji Kongresu, stać się siedzibą rządu Stanów Zjednoczonych...}}.
Wybór miejsca na nową stolicę był politycznym kompromisem. Alexander Hamilton, pierwszy sekretarz skarbu i bankierzy, głównie z północnego wschodu, uzyskali lokalizację Banku Stanów Zjednoczonych w Filadelfii. W zamian za to specjalny Dystrykt Kolumbii miał być zlokalizowany nad rzeką Potomac, bliżej południowych stanów i kontrolowany przez Kongres.
Waszyngton DC został założony 16 lipca 1790 roku na miejscu wybranym przez Jerzego Waszyngtona. Wyznaczył on trzech komisarzy, którzy mieli przygotować miasto do powołania nowego rządu, zaplanowanego na rok 1800. W tym czasie, od 1790 do 1800 roku, stolicą była Filadelfia.
W 1800 roku, zgodnie z planem, Dystrykt Kolumbii stał się stolicą kraju. W tym czasie populacja liczyła zaledwie około 5 000 mieszkańców. Jako dystrykt i terytorium federalne, ludność nie miała lokalnego ani stanowego rządu. Nie mogli też głosować w wyborach federalnych.
Przyjęta przez Kongres 17 czerwca 1960 r. i ratyfikowana przez stany 29 marca 1961 r., XXIII Poprawka, dla celów Kolegium Elektorskiego, traktuje Dystrykt Kolumbii tak samo, jakby był stanem. Daje to obywatelom Dystryktu prawo do głosowania w wyborach prezydenckich. Poprawka nie czyni Dystryktu stanem, daje jego mieszkańcom taką samą liczbę elektorów, jak gdyby był stanem. Ale, zgodnie z poprawką, nie więcej niż najmniejszy stan. Poprawka nie daje mieszkańcom dystryktu żadnej reprezentacji w Kongresie. Kongres nadal rządzi dystryktem.
Wpływ polityczny
Podczas gdy Dystrykt Kolumbii uważany jest za politycznie neutralny w momencie uchwalania ustawy w 1961 roku, od tego czasu nastąpił dramatyczny zwrot w kierunku Partii Demokratycznej. Afroamerykanie głosowali w większej liczbie niż w latach 40-tych i 50-tych. Według spisu powszechnego z 1970 roku, 71% Dystryktu Federalnego stanowili czarni, co stanowiło dramatyczny skok. W rezultacie, Dystrykt wysłał swoje 3 głosy elektorskie na kandydata Demokratów w każdych wyborach prezydenckich od 1964 roku. Jednakże głosy elektorskie Dystryktu nie okazały się jeszcze decydujące w wyborach prezydenckich. Najmniejszą większością głosów w Kolegium Elektorskim zdobytą przez demokratycznego prezydenta od czasu ratyfikacji Dwudziestej Trzeciej Poprawki była większość 56 głosów uzyskana przez Jimmy'ego Cartera w 1976 roku.
Pytania i odpowiedzi
P: Czym jest Dwudziesta Trzecia Poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych?
O: Dwudziesta trzecia poprawka rozszerza prawo do głosowania w wyborach prezydenckich na obywateli zamieszkujących Dystrykt Kolumbii, przyznając dystryktowi elektorów w Kolegium Elektorów, tak jakby był on stanem.
P: Kiedy zaproponowano Dwudziestą Trzecią Poprawkę?
O: Dwudziesta trzecia poprawka została zaproponowana przez 86 Kongres 16 czerwca 1960 roku.
P: Kiedy Dwudziesta Trzecia Poprawka została ratyfikowana przez stany?
O: Dwudziesta trzecia poprawka została ratyfikowana przez stany 29 marca 1961 roku.
P: Ilu elektorów przypada Dystryktowi Kolumbii zgodnie z warunkami poprawki?
O: Zgodnie z postanowieniami poprawki, Dystryktowi Kolumbii przyznaje się tylu elektorów, ilu miałby, gdyby był stanem, ale nie więcej elektorów niż najmniej zaludniony stan (obecnie Wyoming, który ma 3 elektorów).
P: Czy Dystrykt Kolumbii może mieć więcej niż trzech elektorów, nawet gdyby był stanem?
O: Nie, nawet gdyby był to stan, populacja dystryktu uprawniałaby go tylko do trzech elektorów.
P: Na kandydatów której partii politycznej na prezydenta i wiceprezydenta oddawano głosy elektorskie Dystryktu w każdych wyborach od czasu przyjęcia Dwudziestej Trzeciej Poprawki?
O: Od czasu przyjęcia tej poprawki, głosy elektorskie Dystryktu były oddawane na kandydatów Partii Demokratycznej na prezydenta i wiceprezydenta w każdych wyborach.
P: Jaki jest cel dwudziestej trzeciej poprawki?
O: Celem Dwudziestej Trzeciej Poprawki jest rozszerzenie prawa do głosowania w wyborach prezydenckich na obywateli zamieszkujących Dystrykt Kolumbii poprzez przyznanie Dystryktowi elektorów w Kolegium Elektorów, tak jakby był on stanem.
