Smilodon
Smilodon był rodzajem kota szablozębnego. Istniały trzy gatunki. Smilodon gracilis (lub S. fragilis) był przodkiem, mniejszym gatunkiem (2,5 do 0,5 miliona lat temu).
Smilodon populator (1 mya do 10 kya) był dużym, ciężkim gatunkiem z wschodniej części Ameryki Południowej. Miał 1,2 m wysokości przy ramieniu i średnio 2,1 m (83 cale) długości. Szacuje się, że ważył od 220 do 400 kg, co czyni go jednym z najcięższych znanych kotowatych. Jego górne kły osiągały 28 cm (11 cali) i wystawały do 17 cm (6,7 cala) z górnej szczęki.
Smilodon fatalis (lub S. californicus; 1,6 mya do 10 000 lat temu) był słynnym kotem znanym z wyrobiska smoły Rancho La Brea w Los Angeles. Smoła, przypominająca nieco asfalt, dostarczyła około miliona kości ssaków z późnego plejstocenu, z czego 162 000 kości pochodzi od Smilodona, reprezentującego być może 1200 osobników. Kot był mniej więcej wielkości samicy lwa, ale ważył więcej, być może 200 kg. Miał około 1 metra wysokości w ramionach.
Zęby i szczęki
Smilodon jest najbardziej znany ze swych stosunkowo długich kłów, które są najdłuższe wśród kotów szablastozębnych, osiągając u największego gatunku Smilodon populator długość ok. 28 cm (11 cali). Te u S. fatalis osiągnęły swój pełny rozmiar w ciągu 18 miesięcy, przy tempie wzrostu 7 mm/miesiąc. Te kły były smukłe i miały drobne ząbkowania. Były delikatne i nie mogły wgryźć się w kość. Dlatego koty nie używały swoich długich zębów do chwytania zdobyczy. Tylko wtedy, gdy ich ofiara była poskromiona, używały swoich zębów.
Czaszka Smilodona pokazuje szeroki otwór
Metoda ataku
Przednie kończyny tych kotów były dłuższe i silniejsze niż współczesnych kotów, a od tego, i od zębów, ich metoda ataku musiała być inna. Można się domyślać, że były to drapieżniki z zasadzki, które chwytały się za szyję ofiary i podcinały jej gardło. Kontrastuje to z metodą współczesnego lwa, który powala ofiarę ciężarem liczebnym i zaciska szczęki na jej nosie i pysku. Ofiara umiera w wyniku uduszenia.
Szpara Smilodona mogła osiągnąć prawie 120 stopni, podczas gdy u współczesnego lwa sięga 65 stopni. To sprawia, że szpara była na tyle szeroka, że Smilodon mógł podrzynać gardła swoim ofiarom bez zamykania szczęk w miejscu ugryzienia.
Nisza Smilodona była bliższa niszy lamparta, który również jest drapieżnikiem z zasadzki. Oba potrzebują osłony, by zbliżyć się do ofiary. Smilodon miał stosunkowo krótkie nogi i krótki, zakrzywiony ogon. Jego przednie nogi były szczególnie silne. Jego ciało było przystosowane do rzucania się na ofiarę, ale nie był on zbyt szybkim biegaczem.
Fauna i flora w środowisku Smilodona
Podczas ostatniej epoki lodowcowej w miejscu La Brea znajdowało się wiele możliwych gatunków ofiar: mamuty, żubry, konie, wielbłądy, leniwce, pronghorn, tapiry, jelenie, łosie i inne. Większość z nich wyginęła 5 do 10 000 lat temu. Za główne przyczyny uznano presję poważnej zmiany klimatu i polowania człowieka.
W tym czasie było więcej pokrywy roślinnej. W okolicy rosły jałowce, dęby, ambrozje, cedry, sekwoje, sagowce, jawory, osty i orzechy włoskie. Smilodon przetrwał tak długo, jak długo jego ofiary miały roślinność.
Smilodon fatalis pokazany w skali, aby pokazać jego budowę
Pytania i odpowiedzi
P: Czym jest Smilodon?
O: Smilodon był rodzajem kota szablastozębnego.
P: Ile było gatunków Smilodona?
O: Istniały trzy gatunki Smilodon.
P: Jaki był przodek gatunku Smilodon?
O: Pierwotnym, mniejszym gatunkiem Smilodon był Smilodon gracilis (lub S. fragilis).
P: Jak duży był Smilodon populator?
O: Smilodon populator miał 1,2 m wysokości w barku, średnio 2,1 m (83 cale) długości i szacowaną wagę od 220 do 400 kg.
P: Jak wyglądały górne kły Smilodon populator?
O: Górne kły Smilodon populator osiągały 28 cm (11 cali) i wystawały do 17 cm (6,7 cala) z górnej szczęki.
P: Z czego znany jest Smilodon fatalis?
O: Smilodon fatalis to słynny kot znany z wyrobisk smoły Rancho La Brea w Los Angeles.
P: Jak duży był Smilodon fatalis?
O: Smilodon fatalis był wielkości samicy lwa, ważył około 200 kg i miał około 1 metra wysokości w ramionach.
