Pseudophryne corroboree

Habitat

Południowa żaba korroborowa żyje na niewielkim obszarze w Parku Narodowym Kościuszki. Żyje ona zazwyczaj w lasach śnieżnej gumy i na bagnach Sphagnum. Miejsca te są bardzo zimne, ponieważ żaba kumkająca żyje tylko na terenach położonych wyżej niż 1000 m n.p.m. Żaby korroborowe rozmnażają się w małych stawach i mokradłach w miesiącach letnich.

Opis fizyczny

Południowa żaba korroborowa ma bardzo charakterystyczny wzór czarnego koloru z jaskrawożółtymi paskami. Są one bardzo małe, tylko około 25 mm (1 in) długości, gdy w pełni rozwinięte. Samica żaby jest zwykle większa niż samiec i może być tak duża jak 30 mm (1 in) Głównie jedzą robaki, takie jak mrówki, chrząszcze i roztocza. Mają bardzo różny cykl rozrodczy od większości innych żab. Większość żab rozmnaża się na wiosnę, ale te żaby rozmnażają się tylko latem w styczniu i lutym. Używają mokrych obszarów do kopania małych dziur do ich godów i gniazdowania. Składają od 16 do 40 jaj. Jaja wykluwają się 4-6 miesięcy później, kiedy poziom wody podnosi się i zalewa gniazda. Żaby żyją jako kijanki przez kolejne 6-8 miesięcy. Na początku lata, w grudniu, zmieniają się w żaby. Stają się aktywne seksualnie po kolejnych dwóch latach. Nie wiadomo, czy żaby przeżyją drugi sezon rozrodczy.

Toksyczność

Żaby korroborowe są pierwszymi odkrytymi kręgowcami, które są w stanie wytworzyć swój własny trujący alkaloid, pseudofrynaminę. Większość innych żab pozyskuje go z pożywienia. Alkaloid jest wydzielany ze skóry jako obrona przed drapieżnikami, a być może także przed infekcjami skóry przez mikroby.

Zachowanie

Południowa żaba korroborowa jest najbardziej zagrożoną żabą w Australii. Naukowcy nie odkryli przyczyny spadku liczebności żab. Istnieje szereg problemów, które wpływają na obszar, na którym żyją. Zwiększony dostęp ludzi z pojazdami z napędem na cztery koła i rozwój ośrodków narciarskich niszczą ich siedliska. Globalne ocieplenie jest również dużym problemem dla nich, ponieważ są one przyzwyczajone do zimna. Globalne ocieplenie może skrócić czas rozmnażania żab w zimie, a także zniszczyć ich śnieżne siedliska. Dziury w warstwie ozonowej mogą być również problemem, ponieważ kiedy są dziury w ozonie, oznacza to, że więcej promieni słonecznych trafia na ziemię, a więc jest mniej śniegu. Choroby wywoływane przez grzyby mogą zabić wiele żab. Erozja i zanieczyszczenie dróg wodnych, w których się rozmnażają, może zabić jaja żab. Są one również dotknięte przez dzikie świnie, które niszczą tereny podmokłe.

Służby NSW National Parks and Wildlife Service hodują teraz żaby w laboratoriach, a następnie wypuszczają je na wolność, gdy są już w pełni dorosłe. Po pożarach buszu w lecie 2002 i 2003 roku wszystkie jaja zostały zebrane i zabrane do Melbourne Zoo w celu wyklucia.