Ruch Pakistański
Ruch Pakistański (zwany również Teherik-e-Pakistan, Urdu: تحریکِ پاکستان) był ruchem politycznym, który działał w pierwszej połowie XX wieku. W tym czasie Indie Brytyjskie należały do Wielkiej Brytanii. W Indiach Brytyjskich większość ludzi była hinduistami lub muzułmanami. Ludzie, którzy tworzyli ten ruch obawiali się, że stracą swoją wolność, gdy Anglicy wyjadą. Chcieli więc stworzyć odrębne państwo. Walka ta została zorganizowana przez partię All India Muslim League i doprowadziła do podziału Imperium Brytyjskiego w Indiach. Na czele ruchu stanął Quaid-e-Azam Muhammad Ali Jinnah. Innymi ważnymi przywódcami byli Nawab Muhammad Ismail Khan, Raja Amir Ahmed Khan z Mahmudabadu, Sir Sikandar Hayat Khan, Nawabzada Liaquat Ali Khan, Fatimah Jinnah, Amjadi Bano Begum, Sir Abdullah Haroon, Khawaja Nazimuddin, Huseyn Shaheed Suhrawardy, Sardar Shaukat Hayat Khan, Chaudhry Khaliquzzaman, A.K. Fazlul Huq, Aurangzeb Khan, Qazi Muhammad Isa i Abdur Rab Nishtar.
Historia ruchu
Pierwszą osobą, która wpadła na pomysł odrębnego państwa, nie był Allama Iqbal, jak się powszechnie uważa. Teorię tę przekazał dopiero w swoim przemówieniu w 1930 roku. Była to przeważająca idea, która wywodziła się ze Zjednoczonych Prowincji Indii. Ludzie tacy jak Sir Syed Ahmed Khan i inni znacznie wcześniej myśleli o odrębnym stanie w tym kraju. Od 1901 r. wielu innych uczonych muzułmańskich również proponowało ideę odrębnego państwa muzułmańskiego na subkontynencie. Choudhary Rahmat Ali zaproponował później nazwę Pakistan w swojej Deklaracji Pakistańskiej w 1933 roku. Ludzie tacy jak Muhammad Ali Jinnah podtrzymywali swoją wiarę w jedność religijną. Walki religijne między hinduistami a muzułmanami dały ruchowi silniejsze poparcie.
W 1940 r., podczas spotkania w Lahore, Liga Muzułmańska przyjęła rezolucję z Lahore (znaną również jako rezolucja pakistańska), która wzywała do utworzenia niezależnego państwa pakistańskiego. Wkrótce po II wojnie światowej Wielka Brytania przekonała się, że nie będzie w stanie utrzymać swoich kolonii w Azji Południowej, ponieważ Imperium Brytyjskie bardzo ucierpiało w wyniku wojny. Do 1947 r. Brytyjskie Indie zostały podzielone na dwa kraje, większość muzułmańską Pakistan i większość hinduską Indie. Później, w 1971 r., Bangladesz odłączył się od Pakistanu.
Komitet Roboczy Ligi Muzułmańskiej na sesji w Lahore
Oś czasowa
|
|
Powiązane strony
Pytania i odpowiedzi
P: Czym był Ruch Pakistański?
O: Ruch Pakistański (zwany również Tehrik-e-Pakistan, Urdu: تحریکِ پاکستان) był ruchem politycznym, który działał w pierwszej połowie XX wieku. Jego celem było stworzenie osobnego państwa dla muzułmanów w Indiach Brytyjskich, którzy obawiali się, że stracą wolność po odejściu Anglików.
P: Kto stał na czele tego ruchu?
A: Na czele ruchu stał Quaid-e-Azam Muhammad Ali Jinnah, a wśród innych ważnych przywódców byli Nawab Muhammad Ismail Khan, Radża Amir Ahmed Khan z Mahmudabadu, Sir Sikandar Hayat Khan, Nawabzada Liaquat Ali Khan, Fatimah Jinnah, Amjadi Bano Begum, Sir Abdullah Haroon, Khawaja Nazimuddin, Huseyn Shaheed Suhrawardy, Sardar Shaukat Hayat Khan, Chaudhry Khaliquzzaman, A. K. Fazlul Huq. K. Fazlul Huq , Aurangzeb Khan , Qazi Muhammad Isa i Abdur Rab Nishtar .
P: Dlaczego ludzie chcieli stworzyć oddzielne państwo?
O: Ludzie chcieli stworzyć oddzielne państwo, ponieważ obawiali się, że stracą wolność, gdy Anglicy opuszczą Indie Brytyjskie, które w tym czasie zamieszkiwała głównie ludność hinduska i muzułmańska.
P: Jaka partia zorganizowała tę walkę?
A: Walkę zorganizowała partia All India Muslim League.
P: Co wynikło z tego ruchu?
A: Ruch ten doprowadził do podziału Imperium Brytyjskiego w Indiach.
P: Kim byli inni ważni przywódcy zaangażowani w ten ruch oprócz Quaid-e-Azam Muhammad Ali Jinnah?
A: Innymi ważnymi przywódcami zaangażowanymi w ten ruch oprócz Quaid-e-Azam Muhammad Ali Jinnah byli Nawab Muhammad Ismail Khan, Radża Amir Ahmed Khan z Mahmudabad, Sir Sikandar Hayat Khan, Nawabzada Liaquat Ali Khan , Fatimah Jinnah , Amjadi Bano Begum , Sir Abdullah Haroon , Khawaja Nazimuddin , Huseyn Shaheed Suhrawardy , Sardar Shaukat Hayat Khan , Chaudhry Khaliquzzaman , A. K. Fazlul Huq , Aurangzeb Khan , Qazi Muhammad Isa i Abdur Rab Nishtar .
