Lahaur

Pochodzenie

Według legendy miasto zostało założone tysiące lat temu przez Lavę lub Lawa, syna bóstwa Rama (bohatera Ramajany). Jego pierwotna nazwa brzmiała "Lav-garh" (Fort Lav/Lava) lub "Lavapuri" (Miejsce Lava/Lav), która później została zmieniona na "Lavhur" lub "Lahor", a następnie "Lahore".

Według historyków i archeologów, Lahore było stolicą kilku hinduskich dynastii od około 300-250 r. p.n.e. Prawdopodobnie pierwszą z tych dynastii była dynastia "Loh" (lub Lav) z plemienia Gujar. Niektórzy ludzie wierzą również, że to miasto jest tym samym, o którym wspomina Ptolemeusz w swojej Geographia.

Starożytne "otoczone murem miasto" było starym, właściwym Lahore, które później rozrastało się w różnych kierunkach. Dość dużo pracy zostało wykonane na nim przez królów Sułtanatu Delhi, a następnie Mughals. Większość nowszych obszarów i przedmieść miasta pochodzi z późniejszego Raju Brytyjskiego od 1849 do 1947 roku.

Znaczenie historyczne

Lahore jest historycznie ważnym miejscem na subkontynencie południowoazjatyckim. Słynne budynki wykonane tutaj w czasie Imperium Mughal obejmują Badshahi Meczet, Lahore Fort i Ogrody Shalimar. Była to stolica Imperium Sikhów z początku XIX wieku. Wiele starych artefaktów miasta i historycznych skarbów na przestrzeni wieków, można zobaczyć w słynnym Muzeum Lahore zbudowanym później w 19 wieku podczas rządów Brytyjskich Indii.

Lahore jest również ważne ze względu na jego rolę jako centrum Ruchu Pakistańskiego w późniejszym okresie, a słynna Rezolucja Lahore z 1940 r. została uchwalona tutaj przez Komitet Roboczy Ogólnoindyjskiej Ligi Muzułmańskiej, co ostatecznie doprowadziło do utworzenia niepodległego państwa Pakistan w 1947 r. Wydarzenie to upamiętnia budynek Minar-e-Pakistan w Parku Iqbala.

Na północ od Lahore, w pobliżu rzeki Ravi, leży stare przedmieście Shah Dara, które jest również uważane za historycznie znaczące, ponieważ znajdują się tu grobowce cesarza Mughal Jahangir i jego żony Nur Jahan. Według wczesnego angielskiego podróżnika, Thomasa Coryata, który odwiedził Lahore w jego "złotym wieku" podczas panowania Jahangira, było to prawdopodobnie najwspanialsze miasto na świecie w tym czasie, i "przekracza nawet Konstantynopol w greatnesse" (To było nawet większe niż Konstantynopol).

Nocny widok na meczet Badshahi w Lahore

Edukacja

Lahore jest najważniejszym ośrodkiem edukacyjnym Pakistanu. Stary Uniwersytet Pendżabu ma dwa kampusy w mieście. Inne stare i znane instytucje szkolnictwa wyższego to Government College University (GCU), Forman Christian College i Kinnaird College for Women. National College of Arts, wyspecjalizowany instytut sztuk pięknych, również znajduje się tutaj.

Miasto jest również domem dla najbardziej prestiżowej szkoły średniej i college'u w Pakistanie, Aitchison College Lahore. Inne instytucje to Central Model School, St Anthony's School, Beaconhouse School System, Lahore College of Arts and Sciences (LACAS) i Lahore Grammar School, a znany na całym świecie King Edward Medical University również znajduje się w Lahore.

Życie kulturalne

Lahore jest kulturalnym, literackim i artystycznym sercem Pakistanu. Ma jedne z najlepszych potraw na całym subkontynencie indyjskim na Gawalmandi Food Street, w pobliżu starego Walled City; oraz kilka godnych uwagi ośrodków kulturalnych, takich jak Alhamra Theatre, Punjab Arts Council, Lahore Museum, Shakir Ali Museum, Fakir Khana museum i Rafi Peer Theatre Group. Ogrody Lawrence'a w Lahore są kolejnym miejscem z czasów brytyjskich, które warto odwiedzić. Słynne Heera Mandi w starej dzielnicy Taxali Gate jest również częścią historycznej kultury Lahore. Anarkali Bazaar jest również doskonałym miejscem na tradycyjne zakupy.

Lahore jest również ważne w Pakistanie jako centrum tolerancji kulturowej i religijnej. W mieście nie ma wielu fanatyków religijnych czy ekstremistów, w przeciwieństwie do niektórych innych części tego kraju. Głównym powodem jest silny wpływ wielu słynnych świętych sufickich, którzy żyli tu w przeszłości. Sanktuaria (miejsca pochówku) niektórych z nich są nadal odwiedzane przez wielu ludzi. Szczególnie znane są sanktuaria Hazrat Daata Sahib i Mian Mir Sahib.

Powiązane strony

• Lista znaczących Lahorów

Dodatkowe lektury

• Griffin i Massey, Chiefs and Families of Note in the Punjab, wydanie poprawione 1910-11.
• WG Osborne, The Court and Camp of Runjeet Singh, Londyn, 1846.
• Lady Emily Eden, Up the Country, nowe wydanie, Londyn, 1983.
• Hakim Ahmad Shuja, Lahore ka Chelsea (Urdu), Lahore, 1969.
• Ian Talbot, Podzielone miasta: Lahore and Amritsar:1947-1957, Karachi, 2005 edition.
• FS Aijazuddin, Lahore: Illustrated Views of the 19th Century, Lahore, b.d.
• WJ Glover, Making Lahore Modern: Constructing and Imagining a Colonial City, Karachi, 2011.
• B. Gascoine, The Great Mughals, London, 1971.
• M. Athar Tahir, Punjab Portraits, Lahore, 1992.
• Isobel Shaw, Pakistan Handbook 1988.