Dietyloamid kwasu lizergowego

Historia

LSD nie występuje w przyrodzie, więc musi być syntetyzowane chemicznie. Został wynaleziony w 1938 roku przez szwajcarskiego chemika, Alberta Hofmanna, w laboratoriach Sandoz w Szwajcarii. Hofmann próbował wyprodukować nowy środek pobudzający krążenie i oddychanie ("analeptyk"). Wyprodukował LSD ze względu na jego podobieństwo do dietyloamidu kwasu nikotynowego, znanego środka pobudzającego układ oddechowy.

Pewnego dnia w 1943 r. Hofmann przypadkowo zjadł niewielką ilość LSD i wracając do domu zauważył dziwne wzory świetlne na niebie. Wierzył, że to, czego doświadczył, było efektem działania narkotyku. Następnie spróbował większej ilości. Skończyło się na znacznie silniejszej reakcji na narkotyk, niż się spodziewał. Hofmann leżał na kanapie, bojąc się, że doprowadził się do obłędu na całe życie. Kiedy przyszedł sąsiad, który znalazł go w tarapatach i został, aby zaopiekować się Hofmannem, ten zdołał się uspokoić, a nawet powiedział, że zaczął cieszyć się grą kolorowych kształtów i wzorów, które pojawiały się za jego zamkniętymi oczami. Następnego dnia Hofmann obudził się odświeżony i z jasnym umysłem, choć nieco zmęczony fizycznie. Zauważył również, że jego śniadanie smakowało niezwykle pysznie tego ranka.

Sandoz zaczął oferować LSD do lekarzy i terapeutów. Sandoz widział to jako pomoc dla lekarzy i terapeutów, aby mogli uzyskać szansę na wgląd w to, jak ktoś, kto był chory psychicznie może zobaczyć świat. Dziś wiadomo, że skutki LSD są bardzo różne od tych z urojeniami chorób psychicznych, takich jak schizofrenia. Dla ich pacjentów była to szansa na odkrycie ukrytych uczuć i myśli, z którymi można było sobie poradzić w terapii. LSD okazał się obiecujący w leczeniu problemów, takich jak alkoholizm. Niektórzy alkoholicy, którzy próbowali narkotyków stwierdził, że ich potrzeba picia alkoholu zmniejszyła się lub odszedł. Lepiej rozumieli, dlaczego nadużywali alkoholu. W przeciwieństwie do innych leków, pragnienie alkoholu nie zostało zastąpione przez głód LSD. Badanie wykazało 50% wskaźnik sukcesu, w porównaniu do 10% dla metod "zimnego indyka", który jest, gdy osoba nagle przestaje pić alkohol całkowicie.

W Stanach Zjednoczonych Centralna Agencja Wywiadowcza testowała ten lek na osobach z różnych powodów. Nazwa jednego z tych projektów testowych brzmiała MK-ULTRA. Badani nie wiedzieli, że podano im narkotyk. Używano go w przesłuchaniach, aby sprawdzić, czy zmusi ludzi do mówienia prawdy lub przypomnienia sobie rzeczy, o których zapomnieli. Używano go również do przekonania ludzi, że popadają w obłęd, lub że wydarzyły się rzeczy, które w rzeczywistości nie miały miejsca, takie jak inwazja z kosmosu, lub komunistyczne przejęcie kraju, lub że ich ciała zostały w jakiś sposób przekształcone. CIA rzekomo uważała, że ważne jest, aby dowiedzieć się, jak zwykli obywatele mogliby reagować na takie rzeczy, gdyby się wydarzyły. Narkotyk czasami czynił te scenariusze bardziej wiarygodnymi. Efekty tych eksperymentów były często szkodliwe dla badanych, nawet po latach, z powodu silnego niepokoju lub strachu spowodowanego, gdy ktoś nieświadomie bierze narkotyk taki jak LSD.

LSD po raz pierwszy stało się popularne w latach sześćdziesiątych. Profesor psychologii z Harvardu, Timothy Leary, zaczął wtedy zachęcać ludzi do spróbowania narkotyku. Studenci college'u chętnie brali udział w eksperymentach z LSD. Eksperymenty te były wykonywane przez psychologów i innych specjalistów. Leary i dwaj ludzie, z którymi pracował, Richard Alpert i Ralph Metzner, uważali, że transformujące efekty narkotyku mogą być rodzajem "odrodzenia" użytkowników, w taki sam sposób, jak wiele religii oferuje im. Napisali oni książkę "The Psychedelic Experience", która opierała się na Tybetańskiej Księdze Umarłych. Leary ostatecznie stał się dobrze znany w ruchu hipisowskim lat 60-tych ze swojego sloganu o LSD: "Turn on, tune in, drop out". Hippisi byli ruchem kontrkulturowym. Wiele znanych zespołów rockowych, w tym The Beatles i the Grateful Dead, stało się znanych z używania LSD, a nawet nowy rodzaj muzyki rockowej, zwany "acid rock", urodził się z mody.

LSD szybko stało się popularnym narkotykiem poza środowiskiem medycznym. Wiele osób zaczęło używać lub dawać LSD dorywczo. "Kwasowe imprezy" i "kwasowe testy" stały się towarzyską modą. Narkotyk był czasem podsuwany osobom nieświadomie, często poprzez "doprawiony" poncz lub napoje. Pojawiły się pewne problemy, ponieważ niektórzy przypadkowi użytkownicy zaczęli doświadczać efektów ubocznych, takich jak "flashbacki" i objawy psychotyczne, choć oba te zjawiska są rzadkie. Czasami pojawiały się oznaki depresji i niestabilności. Ze względu na rozprzestrzenianie się stosowania LSD poza środowiskiem medycznym, rząd Stanów Zjednoczonych zakazał LSD (uczynił go niezgodnym z prawem do produkcji, posiadania lub używania) w 1967 roku. Inne kraje wkrótce podążyły za nim.

Niebezpieczeństwa związane z używaniem LSD

Najczęstszym niebezpieczeństwem związanym z zażywaniem LSD jest złe doświadczenie, które nazywa się "bad trip". Podczas złej podróży, ludzie mogą czuć się bardzo przestraszony i zmartwiony, a oni mogą mieć bardzo smutne myśli. Zła podróż może prowadzić do trwałych złych wspomnień, a nawet szkód psychicznych. Użytkownicy, którzy wymykają się spod kontroli lub próbują wyrządzić sobie krzywdę, powinni zostać wezwani po pomoc medyczną.

Wiele nielegalnych narkotyków, takich jak heroina i kokaina, jest bardzo uzależniających. Oznacza to, że osoby, które zaczynają brać narkotyk, będą chciały dalej go brać, nawet jeśli szkodzi to ich zdrowiu fizycznemu i psychicznemu. LSD nie jest uzależniające ani dla ciała, ani dla umysłu. ^[]

Innym niebezpieczeństwem związanym z używaniem LSD jest to, że czyni osobę upośledzoną (odurzoną). Kiedy ludzie są upośledzeni, mogą mieć wypadki lub robić rzeczy, których normalnie by nie robili. W niektórych rzadkich przypadkach, ludzie biorący LSD rozwijają psychozę.

Częste lub regularne używanie LSD może powodować retrospekcje. W retrospekcji osoba czuje, że narkotyk zaczyna działać na nią ponownie, nawet jeśli nie wzięła dawki tego dnia. Może to być wywołane przez stres. Należy pamiętać, że ponad 75% użytkowników LSD twierdzi, że nigdy nie miało "flashbacków".

Mówi się, że niektórzy ludzie, którzy używają LSD może skończyć się z uszkodzeniem ich chromosomów, ale to mit oparty na jednym złym raporcie, który został obalony wkrótce po jego opublikowaniu.

Stan prawny

LSD jest nielegalne w Stanach Zjednoczonych, Australii, Nowej Zelandii, Wielkiej Brytanii i większości Europy. Niektóre kraje egzekwują prawo przeciwko LSD bardzo surowo. Inne kraje nie egzekwują tego prawa zbyt mocno. LSD jest produkowane nielegalnie od lat 60-tych.

Trivia

• Artysta pod wpływem LSD
• Prawie kompletna lista terminów slangu LSD określona przez politykę narkotykową Białego Domu