Kontrola ognia przez wczesnych ludzi

Dowody

Afryka Wschodnia

Najwcześniejsze dowody na to, że ludzie używali ognia pochodzą z wielu stanowisk archeologicznych w Afryce Wschodniej, takich jak Chesowanja w pobliżu jeziora Baringo, Koobi Fora i Olorgesailie w Kenii. Dowodem w Chesowanja jest odkrycie odłamków czerwonej gliny, których wiek naukowcy szacują na 1,42 mln lat. Naukowcy ponownie podgrzali niektóre z odłamków na miejscu i odkryli, że glina musiała zostać podgrzana do 400 °C, aby stwardnieć.

W Koobi Fora, istnieją stanowiska archeologiczne z dowodami kontroli ognia przez Homo erectus 1,5 mln lat temu, z zaczerwienieniem osadów, które mogą pochodzić tylko z ogrzewania w temperaturze 200-400 ° C. W miejscu Olorgesailie w Kenii znajduje się zagłębienie przypominające palenisko. Znaleziono tam kilka bardzo drobnych węgli drzewnych, ale mogły one pochodzić z naturalnego pożaru szczotki.

W Gadeb w Etiopii, w stanowisku 8E znaleziono fragmenty tufu spawanego, które wyglądały na spalone, ale ponowne wypalenie skał mogło nastąpić z powodu wybuchających w pobliżu wulkanów. Zostały one znalezione wśród artefaktów z Acheulean wykonanych przez H. erectus.

W Middle Awash River Valley, wgłębienia w kształcie stożka z czerwonawej gliny znaleziono, które mogą być wykonane przez temperatury 200 ° C. Uważa się, że są to wypalone pniaki drzew, które mogły się zapalić z dala od miejsca zamieszkania. W "Dolinie Awash" znajdują się również wypalone kamienie, ale wulkaniczny tuf spawalniczy również występuje na tym obszarze.

Afryka Południowa

Najwcześniejsze pewne dowody ludzkiej kontroli nad ogniem znaleziono w Swartkrans w RPA. Wiele spalonych kości znaleziono wśród narzędzi Acheulean, narzędzia kostne i kości z cięcia znaków, które zostały wykonane przez hominidów. Miejsce to pokazuje również jedne z najwcześniejszych dowodów na to, że H. erectus jadł mięso. Cave of Hearths w RPA ma spalone osady datowane na 0,2 do 0,7 mya, podobnie jak wiele innych miejsc, takich jak Montagu Cave (0,058 do 0,2 mya i w Klasies River Mouth (0,12 do 0,13 mya.

Najpotężniejsze dowody pochodzą z wodospadu Kalambo w Zambii, gdzie znaleziono wiele rzeczy związanych z używaniem ognia przez ludzi, takich jak zwęglone drewno, węgiel drzewny, zaczerwienione obszary, zwęglone źdźbła traw i roślin oraz drewniane narzędzia, które mogły zostać utwardzone przez ogień. Miejsce to zostało datowane radiowęglowo na 61 000 BP i 110 000 BP poprzez racemizację aminokwasów.

Ogień był używany do ogrzewania kamieni silcrete, aby zwiększyć ich prace, zanim zostały one knapped w narzędzia przez Stillbay kultury. Ta wskazówka pokazuje to nie tylko z witryn Stillbay, które sięgają 72.000 BP, ale witryny, które mogą być tak stare, jak 164.000 BP.

Zmiany w zachowaniu

Ważna zmiana w zachowaniu ludzi nastąpiła dzięki opanowaniu przez nich ognia i światła, które z niego pochodziło. Aktywność nie była już ograniczona do godzin dziennych. Niektóre ssaki i gryzące owady unikają ognia i dymu. Ogień doprowadził również do lepszego odżywiania dzięki gotowanym proteinom.

Richard Wrangham z Uniwersytetu Harvarda twierdzi, że gotowanie pokarmów roślinnych może spowodować mózg, aby uzyskać większe, ponieważ uczynił złożone węglowodany w skrobiowych pokarmów łatwiejsze do strawienia. To pozwoliło ludziom wchłonąć więcej kalorii z pożywienia.

Zmiany w diecie

Stahl uważał, że ponieważ niektóre części roślin, takie jak surowa celuloza i skrobia, są ciężkostrawne w postaci niegotowanej, prawdopodobnie nie byłyby częścią diety hominidów, zanim ogień mógł być kontrolowany. Części te obejmują łodygi, dojrzałe liście, powiększone korzenie i bulwy. Zamiast tego, dieta składała się z części roślin, które były wykonane z prostszych cukrów i węglowodanów, takich jak nasiona, kwiaty i mięsiste owoce. Innym problemem było to, że niektóre nasiona i źródła węglowodanów są trujące. Glikozydy cyjanogenne, które znajdują się między innymi w siemieniu lnianym, manioku i manioku, stają się nietrujące dzięki gotowaniu. Zęby H. erectus i ich zużycie odzwierciedlają spożywanie pokarmów takich jak twarde mięsa i chrupiące warzywa korzeniowe.

Gotowanie mięsa, o czym świadczą spalone i sczerniałe kości ssaków, sprawia, że mięso jest łatwiejsze do spożycia. Łatwiej jest również uzyskać wartości odżywcze z białek, ponieważ samo mięso jest łatwiejsze do strawienia. Ilość energii potrzebnej do strawienia gotowanego mięsa jest mniejsza niż w przypadku mięsa surowego, a gotowanie żelatynizuje kolagen i inne tkanki łączne, a także "otwiera ciasno splecione cząsteczki węglowodanów dla łatwiejszego wchłaniania". Gotowanie zabija również pasożyty i bakterie zatruwające żywność.