Sezon huraganów na Atlantyku

Burze

Tropikalny sztorm Alberto

Burza tropikalna (SSHS)
Czas trwania pomocy	10 czerwca - 14 czerwca
Intensywność szczytowa	70 mph (110 km/h) (1-min) 995 mbar (hPa)

W dniu 10 czerwca obszar burz stał się pierwszą w tym roku depresją tropikalną. Burza zbliżyła się do Florydy, a 11 czerwca rano depresja przekształciła się w burzę tropikalną. W Zatoce Meksykańskiej ciepłe wody pomogły burzy urosnąć w siłę, ale osłabła ona nieco nad chłodniejszymi wodami w pobliżu wybrzeża Stanów Zjednoczonych.

Alberto przekroczył wybrzeże około 50 mil na południowy wschód od Tallahassee na Florydzie 13 czerwca. Części miejscowości Cedar Key i Crystal River zostały zalane przez wysokie fale morskie związane z Alberto. Ponieważ Alberto był dużych rozmiarów, potrzebował dużo czasu, aby osłabić się nad Georgią, Karoliną Południową i Karoliną Północną. Alberto przesunął się na północny wschód, zmieniając się z cyklonu tropikalnego w cyklon pozatropikalny. Jako burza pozatropikalna, Alberto szybko stał się silniejszy u wybrzeży Nowej Anglii. Szkody w Stanach Zjednoczonych wyniosły około 565 000 dolarów.

Nienazwana burza tropikalna

Burza tropikalna (SSHS)
Czas trwania pomocy	17 lipca - 18 lipca
Intensywność szczytowa	50 mph (85 km/h) (1-min) 998 mbar (hPa)

W lipcu u wybrzeży Stanów Zjednoczonych uformowała się jedna burza tropikalna. Nie został on wówczas zidentyfikowany jako sztorm, dlatego też nie posiadał nazwy. Został on zidentyfikowany jako burza tropikalna, kiedy dokonano dokładnego przeglądu pod koniec 2006 roku. Gdyby został zidentyfikowany w tamtym czasie, zostałby nazwany Beryl.

Burza tropikalna Beryl

Burza tropikalna (SSHS)
Czas trwania pomocy	18 lipca - 21 lipca
Intensywność szczytowa	60 mph (95 km/h) (1-min) 1000 mbar (hPa)

W połowie lipca u wybrzeży Stanów Zjednoczonych utworzyła się seria obszarów niskiego ciśnienia. Najbardziej wysunięty na południe niż powoli przesuwał się na południe, stając się bardziej zorganizowany kilkaset mil na wschód od wybrzeża Karoliny Północnej. Rankiem 18 lipca obszar niskiego ciśnienia stał się drugą depresją tropikalną w tym sezonie, ponad miesiąc po powstaniu sztormu tropikalnego Alberto. Tego samego popołudnia depresja przekształciła się w burzę tropikalną Beryl.

Beryl kontynuował ruch w kierunku północnym, aż 20 lipca skręcił na północny wschód. Beryl przemieszczał się równolegle do wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych i przeszedł nad wyspą Nantucket, po czym 21 lipca stał się wyżem ekstraterropikalnym na południowy zachód od Nowej Szkocji.

Tropikalny sztorm Chris

Burza tropikalna (SSHS)
Czas trwania pomocy	31 lipca - 5 sierpnia
Intensywność szczytowa	65 mph (100 km/h) (1 min) 1001 mbar (hPa)

Około 26 lipca u wybrzeży Afryki utworzyła się duża i dobrze zorganizowana fala tropikalna, która powoli przemieszczała się na zachód. Z powodu złych warunków środowiskowych fala powoli się rozwijała i 31 lipca, około 160 mil (257 km) na wschód od Antigui, przekształciła się w depresję tropikalną. Depresja wkrótce umocniła się i sześć godzin później została nazwana Tropikalnym Sztormem Chris. Prognostycy z Narodowego Centrum Huraganów odrzucili niektóre modele komputerowe, które szybko rozproszyły Chrisa, ponieważ nie miały one pojęcia o sile burzy. Tropikalny sztorm Chris przemieszczał się w kierunku północno-zachodnim i powoli wzmacniał się, osiągając swoją największą siłę 2 sierpnia przy wietrze 65 mil na godzinę (105 km/h), kiedy to znajdował się na północny wschód od Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych. Przewidywano, że sztorm będzie się dalej wzmacniał i stanie się huraganem, gdy będzie przemieszczał się w kierunku Bahamów, a tym samym w kierunku Zatoki Meksykańskiej. Jednak Chris zaczął odczuwać silny wiatr boczny i stał się zdezorganizowany. 4 sierpnia sztorm osłabł do poziomu depresji tropikalnej i rozproszył się, zbliżając się do wybrzeża Kuby.

W odpowiedzi na przewidywaną drogę huraganu do Zatoki Meksykańskiej, a także w obawie przed nim, ceny ropy naftowej wzrosły na New York Mercantile Exchange w oddziałach w Londynie. W handlu elektronicznym na New York Mercantile Exchange 2 sierpnia znacznie wzrosły ceny gazu ziemnego. Jako przyczynę takiego ruchu cen podaje się oczekiwanie na zagrożenie dostaw ze strony potencjalnego huraganu Chris w połączeniu z wysokim popytem podczas trwającej fali upałów. Ponadto, liczne platformy wiertnicze zostały zamknięte i porzucone w odpowiedzi na burzę, w obawie przed huraganem Katrina rok wcześniej. 2 sierpnia około 600 turystów ewakuowało się z portorykańskich wysp Vieques i Culebra, gdyż wydano ostrzeżenia przed burzą tropikalną. Linie wycieczkowe takie jak Royal Caribbean zmieniły trasy swoich statków, aby ominąć burzę. W Puerto Rico ulewa spowodowała wylanie się rzeki Fajardo z brzegów. Wylewające się wody spowodowały tymczasowe zamknięcie autostrady w północno-wschodniej części wyspy. Na Hispanioli, wyspach Turks i Caicos, Bahamach i wschodniej Kubie opady deszczu sięgały do 50 mm (2 cale), a w niektórych rejonach górskich do 100 mm (4 cale).

Tropikalny sztorm Debby

Burza tropikalna (SSHS)
Czas trwania pomocy	21 sierpnia - 26 sierpnia
Intensywność szczytowa	50 mph (85 km/h) (1-min) 999 mbar (hPa)

Układ tropikalny u wybrzeży Afryki, który Narodowy Ośrodek Huraganów monitorował przez kilka dni, 21 sierpnia został podniesiony do rangi depresji tropikalnej i oznaczony jako Tropical Depression Four. W związku z tym natychmiast wydano ostrzeżenie przed burzą tropikalną dla Wysp Zielonego Przylądka, ponieważ układ ten groził przejściem nad południową częścią archipelagu lub w jego pobliżu. Układ nie zdołał jednak umocnić się w burzę tropikalną przed przejściem nad łańcuchem wysp, w związku z czym ostrzeżenie zostało anulowane następnego dnia rano.

22 sierpnia depresja została przekształcona w burzę tropikalną i otrzymała nazwę Debby. Chociaż spodziewano się, że Debby przekształci się w huragan, 26 sierpnia osłabła i stała się depresją tropikalną. Dalej kierowała się na północ i 27 sierpnia straciła cechy tropikalne.

Huragan Ernesto

Huragan kategorii 1 (SSHS)
Czas trwania pomocy	24 sierpnia - 1 września
Intensywność szczytowa	75 mph (120 km/h) (1-min) 985 mbar (hPa)

O godz. 15.15 czasu wschodniego (1915 UTC) 24 sierpnia lot zwiadowczy ustalił, że fala tropikalna przechodząca przez Wyspy Zawietrzne rozwinęła zamkniętą cyrkulację tropikalną i rozpoczęto wydawanie komunikatów o piątej depresji tropikalnej. Przed godziną 17.00 EDT (2100 UTC) 25 sierpnia drugi lot stwierdził utrzymywanie się wiatru o sile burzy tropikalnej, a układ nazwano Ernesto. Ernesto stał się huraganem rankiem 27 sierpnia na południe od Haiti, po czym po południu został zdegradowany do burzy tropikalnej. Burza spowodowała 2 ofiary śmiertelne na Haiti z powodu opadów deszczu.

Ernesto znalazł się na lądzie w pobliżu Zatoki Guantanamo, na Kubie, wczesnym rankiem 28 sierpnia. W pewnym momencie przewidywano, że huragan stanie się dużym huraganem w Zatoce Meksykańskiej i zagrozi części Wybrzeża Zatoki Perskiej, co było bardzo prawdopodobne w świetle rocznej rocznicy lądowania huraganu Katrina. Jednak Ernesto przesunął się znacznie dalej na wschód niż przewidywano i 29 sierpnia wylądował jako burza tropikalna na południowym krańcu Florydy. Dwie osoby zginęły na Florydzie w wypadkach drogowych przypisywanych warunkom pogodowym, ponieważ cyklon powoli przesuwał się na północ przez południową połowę półwyspu. Ernesto wzmocnił się do postaci burzy tropikalnej, kiedy oderwał się od lądu w pobliżu przylądka Canaveral, a jego siła była niewiele mniejsza od siły huraganu, kiedy 31 sierpnia ponownie znalazł się na lądzie w Karolinie Północnej.

Szkody w Wirginii wyniosły 104 mln USD (2006 USD)

Huragan Florence

Huragan kategorii 1 (SSHS)
Czas trwania pomocy	3 września - 12 września
Intensywność szczytowa	90 mph (150 km/h) (1-min) 974 mbar (hPa)

Tropikalna Depresja Szósta uformowała się z obszaru niskiego ciśnienia w połowie drogi między Afryką a Małymi Antylami w dniu 3 września. Początkowe umacnianie się depresji było powolne z powodu ścinających warunków wiatrowych. Pomimo umiarkowanego lub silnego uskoku wiatru, depresja wzmocniła się na tyle, że rano 5 września stała się burzą tropikalną Florence. Po przekształceniu się w burzę tropikalną pole wiatru Florence zaczęło się znacznie rozszerzać; w pewnym momencie wiatr o sile burzy tropikalnej rozciągał się na odległość do 405 mil od centrum. Ze swoją nieuporządkowaną strukturą i wieloma ośrodkami cyrkulacji Florence pozostała słabą burzą tropikalną przez kilka dni, nawet po tym, jak warunki zewnętrzne zaczęły sprzyjać jej wzmocnieniu. Około wieczora 8 września Florence ustabilizowała się w jednym centrum i ponownie zaczęła się umacniać - "nauka zwyciężyła", jak zauważył jeden z prognostyków. Rankiem 10 września Florence osiągnęła siłę huraganu. Na Bermudach, Wyspach Zawietrznych, Wyspach Dziewiczych i Hispanioli odnotowano duże fale, falowanie i podmuchy. Florence wkrótce osiągnęła szczyt jako huragan kategorii 1 bardzo blisko Bermudów, a 12 września, jeszcze jako huragan, stała się zjawiskiem pozazwrotnikowym.

Huragan Gordon

Huragan kategorii 3 (SSHS)
Czas trwania pomocy	11 września - 20 września
Intensywność szczytowa	120 mph (195 km/h) (1-min) 955 mbar (hPa)

W miarę jak huragan Florence przemieszczał się w kierunku północno-zachodnim, obszar niskiego ciśnienia z rozproszonymi burzami powoli stawał się bardziej zorganizowany na północny wschód od Małych Antyli. Wieczorem 10 września rozwinął on zamkniętą cyrkulację i został nazwany Siedem Depresją Tropikalną. Wciąż się umacniała, a 11 września otrzymała nazwę Tropikalny Sztorm Gordon, a 12 września - Huragan Gordon. Wieczorem 13 września Gordon osiągnął status kategorii 2, a jeszcze tej samej nocy został podniesiony do kategorii 3, stając się pierwszym poważnym huraganem sezonu.

Około 16 września prawie zamarzł na jakiś czas w środkowym Atlantyku, około 1000 mil na wschód od Bermudów, i stał się słabym huraganem. Później jednak przyspieszył na wschód i wzmocnił się do kategorii 2. W dniu 19 września wydano ostrzeżenia przed huraganem dla Azorów, ponieważ przewidywana ścieżka przechodziła przez środek tego archipelagu. 20 września, po przejściu przez wody Azorów, huragan stał się pozazwrotnikowy, ale jego pozostałości ominęły północno-zachodnią Hiszpanię, a następnie 21 września szybko przemieszczały się na północ w kierunku Irlandii i zachodniej części Wielkiej Brytanii. Do rana 22 września został wchłonięty przez duży niż atlantycki na zachód od Irlandii.

Huragan Helene

Huragan kategorii 3 (SSHS)
Czas trwania pomocy	12 września - 24 września
Intensywność szczytowa	120 mph (195 km/h) (1-min) 955 mbar (hPa)

10 września u zachodnich wybrzeży Afryki zaczął przemieszczać się obszar burz. Szybko stał się silniejszy i przekształcił się w Ósmą Depresję Tropikalną. W dalszym ciągu organizując się, 13 września osiągnęła siłę burzy tropikalnej, 16 września stała się huraganem, a 17 września dużym huraganem (kategoria 3 lub wyższa w skali huraganów Saffira-Simpsona). Helene przemieszczała się generalnie w kierunku zachodnio-północno-zachodnim, po czym zaczęła skręcać na północny wschód. Silne prądy morskie od Helene uderzyły w Bermudy. Huragan przekształcił się w burzępozazwrotnikową 24 września i wkrótce potem wygasł.

Huragan Isaac

Huragan kategorii 1 (SSHS)
Czas trwania pomocy	27 września - 2 października
Intensywność szczytowa	85 mph (140 km/h) (1-min) 985 mbar (hPa)

Obszar niskiego ciśnienia na środkowym Atlantyku przez kilka dni generował aktywne burze, które ostatecznie 27 września przekształciły się w Dziewiątą Depresję Tropikalną, a 28 września w burzę tropikalną. W tym czasie znajdowała się ona około 810 mil (1,304 km) na wschód-południowy wschód od Bermudów. W dniu 30 września przekształciła się w huragan i przeszła około 280 mil (451 km) na wschód od Bermudów, po czym skierowała się na północ w kierunku Nowej Fundlandii. Ponieważ wciąż był silną burzą tropikalną w pobliżu Półwyspu Avalon, 2 października wydano ostrzeżenia przed burzą tropikalną ze względu na możliwość wystąpienia silnych wiatrów. Isaac przeszedł 45 kilometrów (28 mil) na południowy wschód od przylądka Race późnym popołudniem. Kanadyjskie Centrum Huraganów donosi, że gdyby Isaac podążał zaledwie 50 do 100 km (30 do 60 mil) dalej na północ, obszar St. John's doświadczyłby znacznie silniejszego wiatru niż ten, który w szczytowym momencie osiągnął prędkość 54 kilometrów na godzinę (34 mph).

Przy najbliższym podejściu do Półwyspu Avalon, Isaac był nadal tropikalny, miał maksymalny utrzymujący się wiatr o prędkości 50 węzłów (58 mph) i minimalne ciśnienie centralne 993 mbar. Najsilniejsze wiatry na lądzie w Nowej Fundlandii odnotowano w Cape Race, gdzie odnotowano maksymalny poryw wiatru do 96 kilometrów na godzinę (60 mph) przy utrzymującym się wietrze 74 kilometrów na godzinę (46 mph). Na przylądku Pine odnotowano maksymalny wiatr o prędkości 76 kilometrów na godzinę (47 mph). Jednak z powodu niewielkich rozmiarów Isaaca i jego szybkiej prędkości, wiatr był słabszy na większości Półwyspu Avalon.

Opady deszczu z powodu Isaaca nie przekroczyły 25 milimetrów w większości obszarów z powodu jego prędkości i zmniejszającej się ilości wilgoci. Największe opady deszczu odnotowano w Cape Race (26 milimetrów), Cape Pine (19 milimetrów), a St. John's (mniej niż 10 milimetrów).

Ocena skumulowanej energii cyklonu (ACE)

ACE (104kt²) - Burza: Source
1	24.3	Helene		6	2.76	Alberto
2	22.2	Gordon		7	2.31	Debby
3	9.60	Florence		8	2.30	Beryl
4	6.46	Isaac		9	2.17	Chris
5	5.72	Ernesto		10	0.645	Nienazwany
Ogółem: 78,5

Tabela po prawej stronie pokazuje ACE dla każdego huraganu w sezonie. ACE jest, ogólnie rzecz biorąc, miarą mocy huraganu pomnożoną przez czas jego istnienia, więc huragany, które trwają długo, jak również szczególnie silne huragany, mają wysokie ACE. ACE jest obliczane tylko dla pełnych ostrzeżeń dotyczących układów tropikalnych o sile 35 węzłów (39 mph/63 km/h) lub burzy tropikalnej.

Łączny wskaźnik ACE dla tego sezonu był w dolnej części oficjalnej klasyfikacji "bliskiej normie". Liczba burz tropikalnych i huraganów była bliska średniej długoterminowej.

Nazwy sztormów z 2006 r.

Nazwy te będą używane dla sztormów, które uformują się na Północnym Atlantyku w 2006 roku. Nazwy nie wycofane z tej listy będą ponownie użyte w sezonie 2012. Lista jest taka sama jak w sezonie 2000 z wyjątkiem Kirka, który zastąpił Keitha.

Podczas gdy wcześniej informowano, że zostanie wybrana nowa lista rezerwowa (po tym jak po raz pierwszy użyto jej w 2005 roku), Narodowe Centrum Huraganów w swojej pierwszej prognozie pogody tropikalnej na ten sezon poinformowało, że ponownie użyje nazw z alfabetu greckiego, gdyby główna lista się wyczerpała. Ponownie zaczęłoby się od Alfy.

Alberto Beryl Chris Debby Ernesto Florence Gordon

Helene Isaac Joyce (niewykorzystana) Kirk (niewykorzystany) Leslie (niewykorzystana) Michał (niewykorzystany) Nadine (niewykorzystana)

Oskar (nieużywany) Patty (nieużywana) Rafael (niewykorzystany) Sandy (nieużywany) Tony (niewykorzystany) Valerie (niewykorzystana) William (niewykorzystany)

Emerytura

Żadne nazwy nie zostały wycofane, co zostało ogłoszone przez Światową Organizację Meteorologiczną wiosną 2007 roku. Nazwy te zostaną ponownie użyte w sezonie huraganów atlantyckich w 2012 roku.

Powiązane strony

• Lista sezonów huraganów atlantyckich