Wilson–Gorman Tariff Act
Taryfa Wilsona-Gormana z 1894 r. (zwana również Ustawą o podatku dochodowym z 1894 r.) była projektem ustawy uchwalonym przez Kongres, który obniżał taryfy na niektóre przywozy do Stanów Zjednoczonych. W wersji ostatecznej obniżono nieco cła, ale dodano szereg innych przepisów. Jednym z nich był 2% federalny podatek dochodowy. Inne pozycje, takie jak węgiel, tarcica i wełna, zostały dodane do listy towarów bezcłowych, natomiast cukier został usunięty z listy towarów bezcłowych (gdzie został umieszczony w wyniku Taryfy McKinley z 1890 r.). Od czasu, gdy Ameryka stała się krajem, toczyły się dyskusje na temat taryf celnych. W miarę jak USA stawały się coraz bardziej uprzemysłowione, debaty stały się coraz bardziej ożywione. Ustawa ta była wysiłkiem Demokratów, aby pomóc krajowi wyjść z paniki z 1893 r., poważnej depresji gospodarczej. Starano się to osiągnąć poprzez obniżenie taryf celnych i zrekompensowanie utraty dochodów federalnym podatkiem dochodowym. Wierzono, że gdyby Stany Zjednoczone obniżyły taryfy celne, inne kraje również by to zrobiły. Wierzyli również, że mogą przeforsować bezpośredni podatek dochodowy od osób fizycznych. Ustawa nie osiągnęła żadnego ze swoich celów. Rok później została ona uchylona decyzją Sądu Najwyższego Pollock przeciwko Farmers' Loan & Trust Co jako niezgodna z konstytucją. Pośrednio, taryfa ta przyczyniła się do wojny hiszpańsko-amerykańskiej.
Przyjęcie tej ustawy było postrzegane jako zwycięstwo biznesu cukrowniczego i porażka prezydenta Grovera Clevelanda (pokazanego tutaj jako niewolnik w łańcuchach).
Tło
W ostatnich dniach administracji BenjaminaHarrisona wiele wydarzeń zaszkodziło gospodarce. Jeden z głównych pracodawców, Reading Railroad, został postawiony w stan upadłości. Doprowadziło to do niefortunnego łańcucha zdarzeń. Setki banków i firm, które zależały od Reading i innych kolei, zostały zmuszone do zamknięcia. Dramatycznie spadł rynek akcji w USA. Obawiając się, że sytuacja może się jeszcze pogorszyć, europejscy inwestorzy wyciągnęli swoje fundusze z USA. Mimo to, depresja rozprzestrzeniła się na Europę. W międzyczasie na południu i zachodzie Stanów Zjednoczonych nastąpiła depresja rolnicza, która znacznie pogorszyła sytuację gospodarczą. Kiedy prezydent Grover Cleveland objął urząd, ponad 4 miliony ludzi straciło już pracę. Ale Cleveland uważał, że nie powinien nic robić - sytuacja sama się naprawi.
Demokraci w Kongresie od dawna chcieli obniżyć taryfy. Ustawa podatkowa Wilsona-Gormana wzywała do wprowadzenia 2% podatku dochodowego od wszelkich "zysków, zysków i dochodów" przekraczających 4.000 dolarów przez okres pięciu lat. Podatek dochodowy miał zrekompensować dochody, które zostałyby utracone w wyniku obniżenia taryfy.
Podatek dochodowy
Był to pierwszy podatek dochodowy od czasów wojny domowej. W przeciwieństwie do podatku wojennego, w Kongresie istniała presja na bezpośredni podatek dochodowy. W latach 1874-1893 Demokraci w Kongresie wprowadzili prawie 70 projektów ustaw o podatku dochodowym. Generowanie dochodów nie było głównym celem bezpośredniego podatku dochodowego. Główną kwestią była uczciwość. Większość dochodów federalnych pochodziła z ceł, które wszyscy Amerykanie musieli płacić, gdy kupowali importowane produkty. Ale gigantyczne firmy, takie jak koleje, producenci stali, firmy cukrownicze, osiągały duże zyski, które nie były opodatkowane. Papiery wartościowe, obligacje i oszczędności również nie były opodatkowane. Tak więc podatek dochodowy był sprawiedliwym lekarstwem na tę sytuację.
Ci, którzy sprzeciwiali się podatkowi dochodowemu, w większości mieszkający w dużych miastach wschodnich, nazywali go "ustawodawstwem klasowym" (czyli ukierunkowanym na ich klasę). Wielu uważało, że jest to podatek od bogatych, ponieważ 90% Amerykanów nie musiało go płacić. Inni uważali, że federalny podatek dochodowy odbierze pieniądze rządom stanowym.
Wyniki
Taryfa Wilsona-Gormana pogorszyła sytuację gospodarczą. Doprowadziła do tego, że tańsze towary były importowane z innych krajów, które konkurowały z produktami amerykańskimi. Zaszkodziło to zyskom amerykańskich przedsiębiorstw. Jednocześnie firmy amerykańskie nie znalazły wielu rynków zagranicznych dla swoich towarów. Ustawa taryfowa zaszkodziła również kubańskiej gospodarce. Doprowadziła ona do wzrostu gniewu Kubańczyków na kolonialną Hiszpanię. Był to czynnik, który przyczynił się do wybuchu wojny hiszpańsko-amerykańskiej w 1898 roku.
Ale część podatku dochodowego Wilsona-Gormana, która była jego zgubą. Istniał silny opór ze strony zamożnych obywateli i wysoko zarabiających firm, które były celem podatku dochodowego. Gdy gospodarka pogarszać się the Los Angeles Times zauważać, "The Demokrata być za podatek dochodowy dla the powód że Demokrata, jako reguła, mieć żadny dochód podatek".
Rok później ustawa została uchylona decyzją 5-4 w Pollicku. Decyzja ta z kolei została później uchylona przez przyjęcie szesnastej poprawki do konstytucji Stanów Zjednoczonych.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest Taryfa Wilsona-Gormana z 1894 roku?
O: Taryfa Wilsona-Gormana z 1894 r. (zwana również ustawą o podatku dochodowym z 1894 r.) to ustawa przyjęta przez Kongres, która obniżyła cła na niektóre towary importowane do Stanów Zjednoczonych.
P: Jakie inne postanowienia znalazły się w ostatecznej wersji?
O: W wersji ostatecznej obniżono nieco cła, ale dodano szereg innych przepisów. Jednym z nich był 2% federalny podatek dochodowy. Do listy towarów bezcłowych dodano takie towary, jak węgiel, tarcica i wełna, natomiast z listy towarów bezcłowych usunięto cukier, który został na niej umieszczony w wyniku wprowadzenia Taryfy McKinleya z 1890 roku.
P: Od jak dawna toczą się debaty na temat taryf celnych?
O: Debaty na temat taryf celnych trwają od czasu, gdy Ameryka stała się państwem. W miarę jak USA stawały się coraz bardziej uprzemysłowione, debaty stawały się coraz bardziej gorące.
P: Co Demokraci mieli nadzieję osiągnąć dzięki tej ustawie?
O: Demokraci mieli nadzieję na wyjście z depresji gospodarczej spowodowanej Paniką 1893 roku poprzez obniżenie taryf celnych i zrekompensowanie utraconych dochodów poprzez federalny podatek dochodowy. Wierzyli również, że jeżeli obniżą cła, inne kraje pójdą za ich przykładem i będą mogli przeforsować bezpośredni podatek od dochodów osobistych.
P: Czy ta ustawa osiągnęła swoje cele?
O: Nie, ta ustawa nie osiągnęła żadnego ze swoich celów i rok później została uchylona przez Sąd Najwyższy decyzją Pollock v. Farmers' Loan & Trust Co jako niekonstytucyjna.
P: Czy istniała pośrednia przyczyna wojny hiszpańsko-amerykańskiej związana z tą taryfą?
O: Tak, pośrednio ta taryfa była postrzegana jako przyczynek do wojny hiszpańsko-amerykańskiej z powodu nieosiągnięcia jej celów.
