Pollock v. Farmers' Loan & Trust Co
Sprawa Pollock przeciwko Farmers' Loan & Trust Company, 157 U.S. 429 (1895), była przełomową decyzją Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych. W decyzji 5-4 Sąd orzekł, że federalna ustawa o podatku dochodowym z 1894 roku była niezgodna z konstytucją. Decyzja Pollocka została obalona przez uchwalenie Szesnastej Poprawki doKonstytucji Stanów Zjednoczonych.
Tło
Artykuł I, Sekcja 2 Konstytucji Stanów Zjednoczonych wymagał, by podatki bezpośrednie były rozdzielane między stany według liczby ludności. Podział według liczby ludności okazał się prawie niemożliwym, nierównym i niesprawiedliwym wymogiem przy pobieraniu podatków, ponieważ stany miały różną liczbę ludności. Podatek dochodowy jest podatkiem bezpośrednim. Tak więc rząd federalny oparł się na taryfach i innych źródłach dochodów.
Podczas wojny secesyjnej, w celu sfinansowania wojny, rząd federalny uchwalił ustawę o podatku dochodowym. W 1862 roku Abraham Lincoln podpisał ustawę, która przewidywała 3% podatek od dochodów pomiędzy 600 a 5000 dolarów, 7,5% od dochodów pomiędzy 5000 a 10 000 dolarów oraz 10% od dochodów powyżej 10 000 dolarów. Ustawa ta została uznana za niekonstytucyjną w 1872 roku, kiedy to została uchylona.
W 1894 roku Kongres stworzył podatek dochodowy od osób fizycznych jako część ustawy taryfowej Wilsona-Gormana. Prezydent Grover Cleveland był niezadowolony z ustawy, ale pozwolił jej przejść bez swojego podpisu. Wszystkie dochody powyżej $4,000 podlegały 2% podatkowi. Był to pierwszy w czasie pokoju federalny podatek dochodowy w Stanach Zjednoczonych. Został on od razu zakwestionowany na podstawie tego, że Konstytucja wymaga, aby podatki bezpośrednie były nakładane proporcjonalnie do liczby ludności każdego stanu (tzw. apportionment). Rząd USA nakładał podatki już wcześniej, ale były to podatki pośrednie (takie jak od whisky, powozów i innych towarów).
Fakty
Ustawa taryfowa Gormana z 1894 roku przewidywała 2% podatek od wszelkich "zysków, zysków i dochodów" powyżej 4000 dolarów przez okres pięciu lat. Udziałowcy Farmers' Loan & Trust Co. z siedzibą w Nowym Jorku mieli zapłacić wymagany podatek. Dodatkowo mieli oni dostarczyć listę nazwisk akcjonariuszy do Biura Podatków Wewnętrznych (Bureau of Internal Revenue).
Akcjonariusz, Charles Pollock, który mieszkał w Massachusetts i posiadał dziesięć akcji, pozwał firmę. Nie chciał, aby zapłaciła ona podatek. Przegrał swoją sprawę w sądach niższej instancji i odwołał się do Sądu Najwyższego, który zgodził się ją rozpatrzyć. Sąd Najwyższy orzekł na korzyść Pollicka, uznając ustawę taryfową (sekcje od 27 do 37) za niekonstytucyjną.
