Bitwa pod Saratogą

Preludium

Na początku 1777 roku generał William Howe poprosił Londyn o zatwierdzenie jego planu ataku na Filadelfię. Miałoby to zniszczyć zbuntowany rząd amerykański. W Kanadzie generał John Burgoyne przedstawił plan przejścia przez Nowy Jork i spotkania się z generałem Howe'em w Albany. To podzieliłoby kolonie. Londyn zatwierdził oba plany. Burgoyne zaczął posuwać się w dół doliny rzeki Hudson z Kanady. Podzielił swoje siły na dwie kolumny. Jedna, pod dowództwem pułkownika Barry'ego St. Legera ruszyła na wschód od jeziora Ontario w dół doliny Mohawk. Zaatakowały one Amerykanów w Forcie Stanwix. Amerykanie wysłali dwie grupy, aby odciążyć fort. Druga, pod dowództwem Benedicta Arnolda, wyparła Brytyjczyków z fortu. Kolumna St. Leger'a wycofała się z powrotem do jeziora Ontario. Burgoyne ruszył dalej na południe z własną kolumną około 7000 żołnierzy brytyjskich i heskich. Dołączyło do niego około 500 rdzennych Amerykanów, sprzymierzonych z Brytyjczykami.

Burgoyne wydał proklamację do swoich Indian, aby wyszli i uderzyli na wroga. Dodał, że nie należy zabijać kobiet i dzieci, ani nikogo, kto się im nie przeciwstawia. Ale mężczyźni, kobiety i dzieci byli zabijani. Jeden słynny incydent wstrząsnął wszystkimi kolonistami. Młoda kobieta o nazwisku Jane McCrea była zaręczona z jednym z młodych oficerów Burgoyne'a. Indianie przyprowadzający ją do Burgoyne'a walczyli o nią, zabili ją i oskalpowali. Burgoyne nie chciał ukarać Indianina, który ją zabił. To dowodziło, że nie potrafił chronić nawet przyjaznych kolonistów. Gazety w koloniach rozpowszechniły tę historię. W rezultacie wielu Amerykanów, którzy byli neutralni, wystąpiło przeciwko Brytyjczykom. Historia ta dotarła nawet do Anglii. W Izbie Gmin Edmund Burke wypowiedział się przeciwko brytyjskiej polityce wykorzystywania sprzymierzeńców z rdzennych Amerykanów.

Bitwa pod Freeman's Farm

Howe zdobył Filadelfię. Ale trwało to tak długo, że nie wysłał żadnych sił na północ, by wesprzeć Burgoyne'a. 19 września Burgoyne zaatakował Amerykanów, którzy okopali się na wzgórzach Bemis Heights w pobliżu Saratogi. Ponownie walczył z Amerykanami pod Freeman's Farm. Tym razem byli to amerykańscy strzelcy pod dowództwem Daniela Morgana. Amerykańscy strzelcy zabili wielu brytyjskich i heskich oficerów. Miało to na celu wywołanie zamieszania wśród sił brytyjskich. Burgoyne stracił około 600 ofiar. Ogłosił zwycięstwo, choć nadal był trzymany na miejscu przez Amerykanów.

Bitwa o Bemis Heights

Burgoyne próbował i nie udało mu się zaatakować Amerykanów ponownie 7 października. Jednak Amerykanie nie dali mu rady. Kontratak prowadzony przez Benedicta Arnolda zepchnął Brytyjczyków jeszcze bardziej do tyłu, aż w końcu wycofali się do Saratogi. Ta bitwa kosztowała Burgoyne'a kolejne 600 ofiar. Straty amerykańskie wyniosły mniej niż 150. Armia Burgoyne'a była teraz otoczona przez znacznie większą i rosnącą w siłę armię amerykańską. 13 października 1777 roku Burgoyne poprosił o zawieszenie broni. Horatio Gates, amerykański dowódca, poprosił o poddanie się Burgoyne'a. Ale Burgoyne grał na zwłokę i nie dał odpowiedzi. Warunki podane przez Gatesa były surowe. W końcu Gates zaproponował lepsze warunki. 17 października Burgoyne poddał się.

brytyjska kapitulacja

Burgoyne poddał całą swoją armię liczącą 5 752 ludzi. Oddał 42 armaty, 7000 muszkietów i całe swoje zaopatrzenie. Oficerowie zostali oddzieleni od swoich ludzi i umieszczeni na warunkowym zwolnieniu. W przeciwieństwie do swoich ludzi mogli zatrzymać swoje pistolety. Gates zaprosił Burgoyne'a na obiad. Obaj mężczyźni byli przyjaźnie nastawieni. Każdy z nich wznosił toasty za wodza drugiego. Brytyjscy i hescy żołnierze zostali odstawieni do Bostonu. Zgodnie z umową mieli wrócić do Anglii pod warunkiem, że nie będą więcej walczyć. Niektórzy z nich wrócili do Anglii, ale Kongres zmienił warunki. Wielu zostało wysłanych do więzień w koloniach, by przeczekać wojnę.