Taktyka szokowa
Taktyka szokowa to taka taktyka wojskowa, której celem jest przytłoczenie wroga strachem, wywołanie paniki i zamieszania. Taktyka szokowa jest tak stara jak sama wojna. Mongołowie mają reputację niepokonanych dzięki taktyce szokowej. Liczni średniowieczni rycerze zamontowani na swoich koniach wojennych przeprowadzali skoordynowane ataki szokowe w szeregach żołnierzy wroga. Robert E. Lee widział zalety ataku uderzeniowego nie tyle w zabijaniu żołnierzy wroga, ile w "wywoływaniu paniki i praktycznie niszczeniu [wrogiej] armii". Wadą ataku uderzeniowego jest to, że atakujący może ponieść ciężkie ofiary. Na przykład podczas I wojny światowej Niemcy poniosły duże straty w wyniku ataku uderzeniowego.
Atak Bayonetów może być bardzo skuteczną taktyką uderzeniową
Przykłady historyczne
Starożytne armie często pokonywały swoich wrogów poprzez psychologiczne oddziaływanie taktyki szokowej.
- Hetytowie i Starożytni Egipcjanie używali pierwszego mobilnego narzędzia do taktyki szokowej - rydwanu wojennego. Rydwany były elitarną gałęzią większości ówczesnych armii. Ale na początku okresu klasycznego nie byli już skuteczni. Armie opracowały sposoby pokonywania rydwanów w walce. Nawet niesławne rydwany kosowe używane przez Dariusza I z Persji mogły być łatwo pokonane przez piechotę. Zmieniły się w szersze rozstawienie ich falancowych formacji. Pozwoliło to żołnierzom na uniknięcie ostrzy i pozwoliło rydwanom kosowym przejść na wprost. Następnie wbiegli bezpośrednio do formacji długich szczupaków bezpośrednio za każdym falankiem, który wbijał rydwany i ich jeźdźców.
- Filip II Macedoński i jego syn Aleksander Wielki polegali na swojej elitarnej kawalerii towarzyszącej, której taktyka szokowa pomogła wygrać prawie każdą bitwę. Podczas gdy macedońskie oddziały falangi miały zaatakować wroga, kawaleria była trzymana w rezerwie. Gdy falanx przełamał linie, kawaleria pełniła rolę oddziałów uderzeniowych i rozpraszała żołnierzy wroga.
- Niemiecki Blitzkrieg (wojna błyskawicowa) II wojny światowej był taktyką szokową, która została zastosowana w bardzo skuteczny sposób przeciwko ich wrogom. Blitzkrieg skoncentrował swoje siły za pomocą broni ofensywnej, takiej jak czołgi, artyleria i samoloty, aby szybko przepchnąć linie wroga. Czołgi mogły wtedy swobodnie wywoływać szok i zamieszanie za liniami wroga. Przerwaliby linie zaopatrzenia i uniemożliwiliby zbrojeniom uszczelnienie wyłomu w swoich liniach. Następnie Niemcy osłaniają oddziały wroga i zmuszają je do poddania się (wojsko).
Perski rydwan kosowy
Niemieckie czołgi Tiger II
Powiązane strony
- Manewr boczny
- Ruch szczypiec (nazywany również podwójnym rozwojem)
- Ruch obrotowy
- Zasadzka
- Koperta
- Ruch szczypiec
- Rearguard
- Wojna o wyczerpanie
- Odwrót paszowy
- Wojna prewencyjna
- Niejasny porządek
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest taktyka uderzeniowa?
O: Taktyka szoku to taktyka wojskowa mająca na celu obezwładnienie wroga strachem, wywołanie paniki i zamieszania.
P: Od jak dawna taktyka szoku jest stosowana w działaniach wojennych?
A: Taktyka szoku jest stosowana w działaniach wojennych od tak dawna, jak długo istnieją.
P: Kim byli Mongołowie i jak stosowali taktykę uderzeniową?
O: Mongołowie to koczowniczy lud z Azji Środkowej, który zyskał reputację niezwyciężonego dzięki stosowaniu taktyki uderzeniowej. Przeprowadzali skoordynowane ataki na żołnierzy wroga dosiadających koni bojowych.
P: Jak Robert E. Lee oceniał zalety ataku uderzeniowego?
O: Robert E. Lee uważał, że zaletą ataku uderzeniowego jest nie tyle zabijanie żołnierzy wroga, co "wywołanie paniki i praktycznie zniszczenie armii [wroga]".
P: Jaka jest jedna wada ataku uderzeniowego?
O: Jedną z wad ataku uderzeniowego jest to, że atakujący może ponieść duże straty.
P: Czy może Pan podać przykład, kiedy to się stało podczas I wojny światowej?
A: Podczas I wojny światowej Niemcy ponieśli duże straty, gdy zastosowali taktykę ataku szokowego.
