Opeth

Historia

Formacja (1990-1993)

Opeth został założony w 1990 roku przez Davida Isberga. Isberg poprosił Mikaela Åkerfeldta, aby zagrał na gitarze basowej dla Opeth, nie mówiąc o tym żadnemu z pozostałych członków zespołu Opeth. Kiedy następnego dnia Åkerfeldt pojawił się, by zagrać z zespołem, członkowie zespołu odmówili wyrzucenia swojego basisty dla Åkerfeldta i wszystkich członków zespołu, oprócz Isberga i Åkerfeldta, by stworzyć nowy zespół. Wielu nowych członków zespołu dołączyło i odeszło z zespołu. Anders Nordin dołączył do Opeth by grać na perkusji, Nick Döring by grać na gitarze basowej i Andreas Dimeo by grać na gitarze elektrycznej. Döring i Dimeo opuścili zespół po jednym koncercie i zostali zastąpieni przez Kim Petterssona na gitarze elektrycznej i Johana DeFarfallę na gitarze basowej. DeFarfalla i Pettersson opuścili Opeth po dwóch kolejnych występach, a Peter Lindgren dołączył do zespołu grając na gitarze elektrycznej.

Isberg odszedł w 1992 roku i dołączył do zespołu Liars in Wait. Teraz Opeth śpiewał tylko Åkerfeldt, Nordin na gitarze basowej i Lindgren na gitarze elektrycznej. Ci trzej członkowie zaczęli pisać nowe piosenki brzmiące mniej jak typowy death metal i zaczęli używać gitar akustycznych i gitarowych harmonii, co sprawiło, że Opeth stał się bardziej progresywnym zespołem death metalowym. Johan DeFarfalla ponownie zaczął grać na gitarze basowej dla Opeth i ci czterej członkowie nagrali swój pierwszy album, Orchidea.

Orchidea, Morningrise, and My Arms, Your Hearse (1994-1998)

Po trasie koncertowej w Wielkiej Brytanii Opeth rozpoczął nagrywanie swojego drugiego albumu, Morningrise. Płyta miała tylko pięć utworów, ale trwała 66 minut. Morningrise był wielkim sukcesem, a zespół odbył tournee po Wielkiej Brytanii i Skandynawii, grając utwory z obu albumów. Zespół podpisał kontrakt z Century Media, które ponownie wydało te dwa albumy w 1997 roku. Po trasie koncertowej, Åkerfeldt i Lindgren zwolnili DeFarfallę z powodów osobistych, co sprawiło, że Nordin, który był na wakacjach w Brazylii, opuścił zespół i pozostał w Brazylii. Martin Lopez, który grał dla Amon Amarth, dołączył do Opeth w 1997 roku, a także basista Martin Mendez tuż przed nagraniem ich trzeciego albumu, My Arms, Your Hearse. Jednak Åkerfeldt musiał grać na basie w niektórych utworach z My Arms, Your Hearse. Album został wydany 18 sierpnia 1998 roku i był kolejnym wielkim sukcesem. Album w mniejszym stopniu skupiał się na gitarowych harmoniach, a bardziej na progresywnych metalowych riffach.

Still Life and Blackwater Park (1999-2001)

W 1999 roku Opeth podpisał kontrakt z brytyjską wytwórnią Peaceville Records w Europie, która była dystrybuowana przez Music For Nations. Opeth rozpoczął pracę nad kolejnym albumem, ale z powodu opóźnień, zespół mógł odbyć próby tylko dwa razy przed nagraniem płyty. Ostatecznie, Still Life ukazał się 18 października 1999 roku (dopiero w Stanach Zjednoczonych w lutym 2001 roku). Still Life był pierwszym albumem nagranym z Mendezem, a także pierwszym albumem Opeth, który miał logo zespołu na przedniej okładce. Still Life jest albumem koncepcyjnym, a Åkerfeldt wyjaśnia, że album ten jest o kimś, kto "jest jakby wygnany z rodzinnego miasta, ponieważ nie ma takiej samej wiary jak reszta jego mieszkańców. Album w zasadzie zaczyna się, gdy wraca po kilku latach, by związać się ze swoją starą "babką". Wielcy szefowie miasta wiedzą, że wrócił... Wiele złych rzeczy zaczyna się dziać."

Po kilku występach na żywo w Europie, Opeth powrócił do pracy nad kolejnym albumem, z produkcją Stevena Wilsona Porcupine Tree. Tym razem było ciężko", powiedział Åkerfeldt, "Czuję się jednak mile zaskoczony ogromnym rezultatem". To było naprawdę warte tego wysiłku." Wilson naciskał również na zespół, by użył nowych dźwięków i technik produkcji. "Steve wprowadził nas w sferę 'dziwnych' dźwięków dla gitar i głosu", powiedział Åkerfeldt. Opeth wydał swój piąty studyjny album, Blackwater Park, 21 lutego 2001 roku. Wydanie to zachęciło Opeth do udania się na pierwszą światową trasę koncertową, która zaowocowała nagłośnieniem w Europie i zagraniem w tłumie 60.000 osób na festiwalu Wacken Open Air w Niemczech w 2001 roku.

Dostawy i odszkodowania (2002-2004)

Po trasie koncertowej wspierającej Blackwater Park, Opeth wrócił do domu i zaczął pisać na następny album, ale Åkerfeldt miał problemy z wymyśleniem nowego materiału: "Chciałem napisać coś cięższego niż kiedykolwiek, ale i tak miałem te wszystkie wspaniałe, łagodne partie i aranżacje, których nie chciałem zmarnować". Jonas Renkse z Katatonii, wieloletni przyjaciel Åkerfeldta, zaproponował napisanie muzyki na dwa oddzielne albumy - jeden ciężki, drugi miękki. Podekscytowany tym pomysłem, Åkerfeldt zgodził się, nie pytając kolegów z zespołu ani wytwórni. Podczas gdy jego kolegom z zespołu podobał się pomysł nagrania dwóch oddzielnych albumów, Åkerfeldt musiał przekonać do tego wytwórnię: "Musiałem trochę skłamać... mówiąc, że możemy nagrać to nagranie bardzo szybko, nie będzie kosztowało więcej niż zwykły pojedynczy album". Przy większości napisanego materiału, zespół odbył próbę tylko raz przed wejściem do studia, ponownie z producentem Stevenem Wilsonem w Studio Fredman. Pod presją ukończenia obu albumów w tym samym czasie, Åkerfeldt powiedział, że proces nagrywania był "najtrudniejszym testem w naszej historii". Po nagraniu podstawowych utworów, zespół przeniósł produkcję do Anglii, aby zmiksować ciężki album Deliverance z Andy Sneapem w Backstage Studios. "Deliverance został tak źle nagrany, bez żadnej organizacji", stwierdził Åkerfeldt, że Sneap "został uznany za 'zbawcę' w rękawie, ponieważ z pewnością uratował znaczną część nagrania".

Deliverance ukazał się 4 listopada 2002 roku i zadebiutował pod numerem 19 na amerykańskiej liście Top Independent Albums, co było pierwszym występem zespołu w USA. Allmusic stwierdził: "Deliverance jest zupełnie bardziej subtelny niż którykolwiek z jego poprzedników, podchodząc do słuchaczy z nawiedzającymi niuansami i mistrzowską dynamiką, niż przytłaczając ich samą masą i złożonością". Opeth zagrał jeden koncert w Sztokholmie, po czym wrócił do Wielkiej Brytanii, aby zakończyć nagrywanie wokalu na drugi z dwóch albumów, Damnation, w No Man's Land Studios Steve'a Wilsona. Chociaż Åkerfeldt początkowo uważał, że zespół nie jest w stanie ukończyć obu albumów, Opeth ukończył Deliverance i Damnation w zaledwie siedem tygodni czasu studyjnego, czyli tyle samo ile wydał na sam Blackwater Park. Damnation ukazał się 14 kwietnia 2003 roku, a zespół po raz pierwszy pojawił się na US Billboardzie200 pod numerem 192. Album zdobył również szwedzką nagrodę Grammy za "Najlepszy występ Hard Rocka" w 2003 roku. Zespół rozpoczął swoją największą jak dotąd trasę koncertową, grając prawie 200 koncertów w latach 2003 i 2004. Opeth zagrał trzy specjalne koncerty w Europie, każdy z dwoma listami utworów - jeden zestaw akustyczny i jeden ciężki. Zespół nagrał swoje pierwsze DVD, Lamentations: Na żywo w Shepherd's Bush Empire 2003, w Shepherd's Bush Empire w Londynie. DVD zawierało dwugodzinny występ, w tym cały album Damnation, a także kilka utworów z Deliverance i Blackwater Park oraz jednogodzinny dokument o nagraniu Deliverance i Damnation. Płyta DVD uzyskała certyfikat Gold w Kanadzie.

Opeth miał wystąpić w Jordanii pod koniec 2003 roku bez załogi ze względu na obawę przed atakami terrorystycznymi na Bliskim Wschodzie. Kierownik trasy koncertowej Opeth'a rozdał 6,000 biletów na koncert, ale zanim zespół wyjechał do Jordanii, Lopez zadzwonił do Åkerfeldta mówiąc, że ma atak lęku i nie może wystąpić, zmuszając zespół do odwołania koncertu. Na początku 2004 roku, Lopez został odesłany do domu z Kanady po kolejnych atakach lękowych na trasie koncertowej. Opeth zdecydował, że nie odwoła reszty trasy, a technika perkusyjna Lopeza zapełniła się na dwa koncerty. Opeth poprosił perkusistę Gene'a Hoglana z Strapping Young Lad o wypełnienie listy. Lopez ostatecznie powrócił do Opeth na koncert w Seattle na ostatnim etapie trasy Deliverance and Damnation. Per Wiberg dołączył również do zespołu na keyboardzie, a po ponad roku trasy koncertowej, Opeth powrócił do domu, by w 2004 roku rozpocząć pisanie kolejnych nowych utworów.

Ghost Reveries (2005-2007)

Europejski label Opeth, Music for Nations, zamknął swoje podwoje w 2005 roku, a zespół podpisał kontrakt z Roadrunner Records. Po napisaniu materiału na swój ósmy album pod koniec 2004 roku, zespół miał trzy tygodnie prób przed wejściem do studia, po raz pierwszy od czasu wydania albumu My Arms, Your Hearse w 1998 roku. Opeth nagrywał w Fascination Street Studios w Örebro, w Szwecji, od 18 marca do 1 czerwca 2005 roku, a 30 sierpnia 2005 roku wydał album Ghost Reveries, ponownie odnosząc sukces krytyczny i komercyjny. Album zadebiutował pod numerem 64 w USA i numerem 9 w Szwecji, wyższym niż jakiekolwiek inne wydawnictwo Opeth. Keith Bergman z Blabbermouth.net dał album 10 na 10, jeden z zaledwie 17 albumów, aby osiągnąć doskonałą ocenę z serwisu.

12 maja 2006 roku Martin Lopez ogłosił, że z powodu problemów zdrowotnych oficjalnie rozstał się z Opeth i został zastąpiony przez Martina Axenrota. W 2006 roku Opeth wystąpił na głównej scenie Gigantour, obok Megadeth. Ghost Reveries ukazało się ponownie 31 października 2006 roku, z bonusową okładką "Soldier of Fortune" Deep Purple oraz płytą DVD z wykonaniem albumu. Nagranie z występu Opeth w Camden Roundhouse, w Londynie, 9 listopada 2006 roku, zostało później wydane jako podwójny album The Roundhouse Tapes. 17 maja 2007 roku Peter Lindgren oświadczył, że opuszcza Opeth po 16 latach. "To była najtrudniejsza decyzja, jaką kiedykolwiek podjąłem, ale jest to właściwa decyzja, którą powinienem podjąć w tym momencie mojego życia", powiedział Lindgren. "Czuję, że po prostu straciłem część entuzjazmu i inspiracji potrzebnej do uczestnictwa w zespole, który z kilku facetów grających muzykę, którą kochamy, wyrósł na światowy przemysł". Ex-Arch Enemy gitarzysta Fredrik Åkesson zastąpił Lindgren, jak wyjaśnił Åkerfeldt, "Fredrik był jedyną nazwą, która pojawiła się myśląc o zastąpieniu Petera. W mojej opinii jest on jednym z trzech najlepszych gitarzystów ze Szwecji. Wszyscy świetnie się dogadujemy, ponieważ znamy się może od czterech lat, a on ma już doświadczenie, aby podjąć się cyrkowego stylu życia, który prowadzimy jako członkowie Opeth".

Watershed (2008-obecnie)

W listopadzie 2007 roku, po blisko 200 występach wspierających "Ghost Reveries", Opeth wszedł do Fascination Street Studios z produkcją Åkerfeldta. Do stycznia 2008 roku Opeth nagrał 13 piosenek, w tym trzy okładki. Gotowy album, Watershed, został wydany 3 czerwca 2008 roku i zawiera siedem utworów z okładkami, które zostały dołączone do niektórych wersji jako dodatkowe utwory. Od tego czasu album zadebiutował pod numerem 23 na amerykańskim Billboardzie 200, co czyni go ich najwyższym jak dotąd albumem. Cieszył się sukcesem również w wielu innych krajach, wchodząc na listy przebojów australijskiej ARIA na siódmym miejscu, a jednocześnie debiutując na pierwszym miejscu na oficjalnej liście przebojów Finlandii. Opeth zaplanował szeroko zakrojone trasy koncertowe jako wsparcie dla Watershed, ale niektóre koncerty w Europie musiały zostać odwołane z powodu odwołania niektórych festiwali muzycznych i pojawienia się Åkerfeldta z ospą wietrzną. 25 stycznia 2009 roku Opeth zagrał swój pierwszy koncert w Indiach na festiwalu kulturalnym Saarang w IIT Madras. W dniu 06 marca 2009 roku zespół zagrał na Bliskim Wschodzie na corocznym festiwalu Dubai Desert Rock Festival w Dubaju. 26 marca 2009 roku ogłoszono, że Opeth weźmie udział w pierwszej trasie koncertowej European Progressive Nation z zespołami Dream Theater, Bigelf i Unexpect. 24 kwietnia 2009 roku Opeth był pierwszym dniem pierwszego brytyjskiego festiwalu muzyki metalowej HammerFest w ramach Metal Hammer Magazine.

Dziedzictwo

Mikael Åkerfeldt wraz z Fredrikiem Åkessonem (który współtworzył jeden utwór) rozpoczął pisanie do dziesiątej płyty studyjnej Opeth we wrześniu 2010 roku. Zespół nagrał album zatytułowany "Heritage" w dniach 31 stycznia-21 lutego 2011 r., a 14 września 2011 r. ukazał się w Japonii, po innych terminach wydania w różnych częściach świata.

Style i wpływy muzyczne

Chociaż nie był on założycielem zespołu, Mikael Åkerfeldt jest jedynym członkiem, który pojawia się na każdym wydawnictwie. Jest głównym autorem tekstów i piosenek Opeth'a i zdefiniował większość brzmienia zespołu. Åkerfeldt w młodym wieku był pod wpływem takich zespołów heavy metalowych jak Slayer, Death, Black Sabbath, Celtic Frost, King Diamond i Morbid Angel. Åkerfeldt był później pod wpływem rocka progresywnego i muzyki folkowej, które miały duży wpływ na brzmienie zespołu. Wyraźne brzmienie Opeth łączy w sobie elementy heavy metalu z akustycznymi pasażami i elementami progresywnego metalu i rocka progresywnego. Åkerfeldt wypowiedział się na temat różnorodności muzyki Opeth:

Nie widzę sensu grania w zespole i podążania tylko w jedną stronę, kiedy można zrobić wszystko. Nie byłoby możliwe, żebyśmy grali tylko death metal, to są nasze korzenie, ale jesteśmy teraz miksturą wszystkiego, a nie purystami do jakiejkolwiek formy muzyki. Nie jest to dla nas możliwe i szczerze mówiąc uważam za nudne być w zespole, który gra tylko muzykę metalową. Nie boimy się eksperymentować, ani dać się złapać z opuszczonymi spodniami, że tak powiem. To jest to, co nas trzyma.

Wcześniejsze utwory Opeth często wykorzystywały harmonie dwugitarowe, ale w późniejszych pracach zespołu zostały porzucone. "Zmęczyłem się tym, całą tą gitarową harmonią", powiedział Åkerfeldt. "Wymknęło się to spod kontroli w połowie lat 90-tych. Każdy zespół to robił." Większość utworów zespołu ma ponad 10 minut długości, co skrytykował magazyn Aaron Burgess z Alternative Press, stwierdzając, że "nie można być przypadkowym fanem Opeth'a". Wystarczy, że jako słuchacz przekroczysz epicką długość piosenek zespołu". Wokalnie, Åkerfeldt przesuwa się pomiędzy growlingowym wokalem death metalowym dla ciężkich sekcji, a czystym, czasem szeptanym wokalem nad akustycznymi pasażami. Podczas gdy death growls dominowały na wczesnych albumach, późniejsze wydawnictwa wykorzystywały bardziej czysty wokal, taki jak Damnation z 2003 roku, który miał tylko czysty śpiew. Teksty zespołu często odzwierciedlają ponure spojrzenie na życie, z takimi tematami jak nieudane związki, natura, śmierć i depresja. Niektóre z albumów zespołu mają również spójny temat lub koncepcję, jak np. Still Life i My Arms, Your Hearse. Piosenki zostały połączone w jeden ciągły utwór, a ostatnie słowo lub fraza każdej z nich stała się tytułem następnego.

Członkowie

Obecni członkowie

• Mikael Åkerfeldt: wokal główny, gitary ołowiane i rytmiczne, bas (1990-obecnie)
• Martin Mendez: bas (1997-obecnie)
• Martin "Axe" Axenrot: bębny, perkusja (2006-obecnie)
• Fredrik Åkesson: gitary rytmiczne i główne (2007-obecnie)
• Joakim Svalberg: klawisze, mellotron, wokal wspomagający (2011-obecnie)

Byli członkowie

• Nick Döring: bas (1991)
• Andreas Dimeo: gitary rytmiczne (1990)
• Kim Pettersson: gitary rytmiczne (1990)
• David Isberg: wokal główny (1990-1992)
• Mattias Ander: bas (1992)
• Stefan Guteklint: bas (1992-1993)
• Johan DeFarfalla: bas, wokal wspomagający (1990, 1994-1996)
• Anders Nordin: bębny, perkusja (1990-1997)
• Martin Lopez: bębny, perkusja (1997-2006)
• Peter Lindgren: bas na pierwszym występie na żywo, gitara główna i rytmiczna (1991-2007)
• Per Wiberg: klawiszowiec (2005-2011) członek sesji (2003-2004)

Dyskografia

Albumy studyjne

• Orchidea (1995)
• Morningrise (1996)
• My Arms, Your Hearse (1998)
• Martwa natura (1999)
• Blackwater Park (2001)
• Dostarczenie (2002)
• Szkoda (2003)
• Ghost Reveries (2005)
• Watershed (2008)
• Dziedzictwo (2011)
• Komunia święta (2014)
• Czarodziejka (2016)
• W Cauda Venenum (2019)

Albumy na żywo

• Lamentacje: Na żywo w Shepherd Bush Empire 2003 (2006)
• The Roundhouse Tapes (2007)
• The Devil's Orchard (Live At Rock Hard Festival 2009) (2011)
• Lamentations Live At Shepherd's Bush Empire (2016)
• Ogród Tytanów: Live at Red Rocks Amphitheatre (2018)

Płyty DVD

• Lamentacje: Na żywo w Shepherd's Bush (2003)
• The Roundhouse Tapes (2008)
• W koncercie na żywo w The Royal Albert Hall (2010)
• Na żywo w Enmore Theatre Sidney Australia (2011)

Wideoklipy

• "Szyba" (2003)
• "Wielka Konjuracja" (2005)
• "Bleak" (2008)
• "Porcelanowe serce" (2008)
• "Obciążenie" (2008)

Zestawy pudełkowe

• Opeth Box Set (2006)
• Lata świecowe (2008)
• Drewniana skrzynka (2009)
• Zbiórka (2014)
• Dostarczenie i potępienie (2014)