Podwójne badania

Identyczne bliźniaki są naturalnymi klonami. Ponieważ są nosicielami tych samych genów, mogą być wykorzystane do zbadania, w jakim stopniu dziedziczność przyczynia się do rozwoju poszczególnych ludzi. Badania z bliźniakami były dość interesujące. Jeśli sporządzimy listę charakterystycznych cech, okaże się, że różnią się one znacznie pod względem tego, ile zawdzięczają dziedziczności. Na przykład:

• Grupy krwi: całkowicie dziedziczone. Kolor oczu: prawie w całości dziedziczone.
• Waga, wysokość: częściowo dziedziczona, częściowo środowiskowa. Inteligencja: bardziej dziedziczna niż nie, jeśli jako miara stosowane są testy IQ.
• Którym językiem mówisz: całkowicie ekologicznym.

Sposób w jaki prowadzone są badania jest taki:

• Weźcie grupę identycznych bliźniaków i grupę bliźniaków braterskich oraz grupę rodzeństwa z populacji.
• Zmierzyć je pod kątem różnych cech.
• Wykonaj analizę statystyczną (np. analizę wariancji), która powie Ci, w jakim stopniu dana cecha jest dziedziczona. Cechy, które są częściowo dziedziczone, będą znacznie bardziej podobne u identycznych bliźniaków.

Takie badania można prowadzić dalej, porównując identyczne bliźniaki wychowane razem z identycznymi bliźniakami wychowanymi w różnych okolicznościach. Daje to odpowiedź na pytanie, jak bardzo okoliczności mogą zmienić wyniki genetycznie identycznych osób.

Osobą, która jako pierwsza podjęła studia bliźniacze, był Francis Galton, przyrodni kuzyn Darwina, który był założycielem statystyki. Jego metoda polegała na prześledzeniu bliźniaków przez ich historię życia, dokonując wielu rodzajów pomiarów. Niestety, choć wiedział o bliźniakach mono i dizygotycznych, nie doceniał prawdziwej różnicy genetycznej. Bliźniaki współczesnego typu pojawiły się dopiero w latach dwudziestych XX wieku.

Ten rodzaj badań sprawdza się dobrze, gdy cechy można łatwo zmierzyć. Sprawdza się to mniej dobrze, gdy sam pomiar jest kontrowersyjny. Tak było w przypadku pomiaru I.Q., gdzie metoda pomiaru nie była dobrze uzgodniona między badaczami.

Szacunki dotyczące dziedziczności IQ

Badania wykazały, że dziedziczność IQ wynosi od 0,7 do 0,8 u dorosłych i 0,45 w dzieciństwie w Stanach Zjednoczonych. Rozsądne może wydawać się oczekiwanie, że wpływy genetyczne na cechy takie jak IQ powinny stać się mniej istotne w miarę zdobywania doświadczeń z wiekiem. Dobrze udokumentowane jest jednak, że jest odwrotnie. Miary dziedziczności w niemowlęctwie są tak niskie jak 0,2, około 0,4 w średnim dzieciństwie i aż 0,8 w dorosłym życiu. Codzienne doświadczenia sugerują, że w miarę jak ludzie się starzeją, poznają się lepiej. Wybierają, jeśli mogą, miejsca pracy i zajęcia, które w pełni wykorzystują ich możliwości. Efektem tego byłoby pokazanie bliższego powiązania ich genetyki z ich środowiskiem.

Przegląd Genetyki Zachowania z 1994 roku, oparty na badaniach bliźniaczych identycznego/braterskiego, wykazał, że dziedziczność wynosi aż 0,80 w ogólnej zdolności poznawczej, ale różni się także w zależności od cechy, przy czym 0,60 dla testów werbalnych, 0,50 dla testów przestrzennych i testów szybkości przetwarzania i tylko 0,40 dla testów pamięci.

W 2006 roku The New York Times Magazine stwierdził, że w większości badań stwierdzono trzy czwarte dziedziczności (0,75). Analiza raportów w "Current Directions in Psychological Science" z 2004 roku dała ogólny szacunek około 0,85 dla 18-latków i starszych.

Badania nad agresją

Agresja to zachowanie, w którym jeden celowo szkodzi drugiemu człowiekowi. Przez lata trwała debata na temat przyczyn lub przyczyn agresji wśród ludzi. Niektóre teorie twierdzą, że agresja jest wrodzona, podczas gdy inne twierdzą, że jest to zachowanie wyuczone.

• Podejście poznawcze twierdzi, że agresja jest zapracowana. Głównym argumentem tej teorii jest to, że ludzie uczą się być agresywni. Jednak Albert Bandura twierdził, że agresja jest naśladowana, a nie uczy się jej poprzez uwarunkowania. Poza imitacją, uczenie się poprzez obserwację jest innym sposobem, w jaki ludzie uczą się być agresywni. Na przykład, oglądanie agresywnych aktów, szczególnie w filmach lub grach wideo, zmniejsza prawdopodobieństwo, że ktoś zachowa się agresywnie. Dzieje się tak najczęściej wśród dzieci, gdy są one narażone na działanie agresywnych środowisk. Dzieci w takiej sytuacji zazwyczaj dorastają, wiedząc, że zachowanie agresywne jest dopuszczalne. Badania wielokrotnie wykazały, że dzieci narażone na przemoc w rodzinie w miarę dorastania są bardziej narażone na akty agresji lub zwracają się do agresywnych dorosłych w przyszłości.
• Podejście psychoanalityczne postrzega agresję jako wrodzoną. Teoria agresji Zygmunta Freuda opisuje zachowania agresywne jako wrodzony popęd lub instynkt, na który nie mają wpływu sytuacje ani natura. Jest więc nieuchronną częścią ludzkiego życia.