Masakra w Marais des Cygnes

Tło

W 1854 r. uchwalenie ustawy Kansas-Nebraska zapoczątkowało politykę znaną jako suwerenność ludowa w Stanach Zjednoczonych. Pozwoliła ona osadnikom z terytorium Kansas podjąć decyzję w głosowaniu powszechnym, czy Kansas zostanie przyjęte do Stanów Zjednoczonych jako państwo niewolnicze czy wolne. Doprowadziło to do tego, że działacze z obu stron sporu próbowali zalać Kansas i wpłynąć na jego wynik. Doprowadziło to do okresu przemocy, która trwała do amerykańskiej wojny domowej.

W hrabstwie Lynn około 1856 r. zaczęły się kłopoty między osadnikami wolnorynkowymi a pro-niewolniczymi. Wtedy to duża grupa pro-niewolniczych osadników z Południa przeszła przez ten obszar niszcząc mienie i zdobywając osadników wolnocłowych. Jednym z tych, którzy uciekli mieszkańcom Południa był James Montgomery. Został on przywódcą wolnocłowych osadników na obszarze zwanym Jayhawkers. Różne spotkania między tymi dwiema grupami trwały do 1857 r., kiedy to James H, Lane zebrał grupę ludzi z wolnego stanu, aby nękać siły pro-niewolnicze w Kansas i Western Missouri. Kiedy firma Lane'a została rozwiązana, James Montgomery przejął jej obowiązki. Rozkazał przywódcom pro-niewolnictwa opuścić hrabstwo. Wielu z nich wyjechało i wróciło do Missouri. Charles A. Hamilton był tym, który opuścił Kansas, ale z gorzkimi uczuciami. Hamilton zwołał wspólne spotkanie w Papinville w Missouri, by zdobyć mężczyzn do inwazji na Kansas. Zdecydowano, że wyeliminują osadników z wolnego stanu mieszkających w hrabstwie Lynn.

Miejsce masakry w Marais des Cygnes z 1858 r., w hrabstwie Linn, Kansas

Masakra

Grupa wygnańców Hamiltona i około 17 Missourian wjechała z powrotem do Kansas. Zatrzymali się w wiejskim sklepie i z wyciągniętą bronią rozbroili klientów i związali ręce. Hamilton wziął listę z kieszeni i odczytał nazwiska. Jeden po drugim mężczyźni z listy byli zabierani ze swoich domków lub pól. Wiejski kowal stawiał opór łotrom ze strzelbą i nie został zabrany. Jedenastu, których schwytano, doprowadzono do wąwozu, który spłynął do rzeki Marais des Cygnes. Ustawiono ich w wąwozie, jakby przed plutonem egzekucyjnym. Jeden Missourian opuścił broń, mówiąc, że "nie miałby nic wspólnego z takim interesem jak ten". Wtedy Hamilton wydał rozkaz strzelania. Jedenastu mężczyzn upadło na ziemię. Potem Hamilton rozebrał się i przewrócił ciała swoim butem. Każdy, kogo znalazł żywego, strzelił sobie w głowę pistoletem. Pięciu z nich zginęło, a pięciu zostało poważnie rannych. Jeden uciekł nietknięty, udając martwego. Inni Missourianie przeszli przez kieszenie tych ludzi, którzy uważali się za zmarłych. W końcu wszyscy wyruszyli w różnych kierunkach, aby utrudnić ich tropienie.

Sarah Read, żona wielebnego Samuela Read'a, jednego z schwytanych, szybko poszła za ludźmi Hamilton'a pieszo. Znalazła ofiary i udzieliła pomocy tym, którzy jeszcze żyli. Wieść o masakrze szybko się rozeszła i wolni strzelcy pospieszyli do wioski, by pomóc rannym i pogrzebać zmarłych. Szybko Jayhawkers z Montgomery'ego zaczęli tropić gang, ale nie mogli ich znaleźć. Tymczasem Sarah Read szukała męża przez całą noc. Wyczołgał się po postrzeleniu. Odkryła go następnego ranka, wciąż żywego. Nazywany "kaznodzieją Read" przeżył masakrę.

Skutki

Okrucieństwo to spotkało się z powszechnym zainteresowaniem na Północy. Morderstwa zostały pokazane jako przykład zorganizowanej eksterminacji przez Missourian i Południowców. Szczegóły morderstw znajdowały się w każdej gazecie i były czytane w prawie każdym domu.

John Brown przyjechał do wioski pod koniec czerwca. W 1856 r. Brown poprowadził własną masakrę, masakrę Pottawatomie, na pięciu pro-niewolniczych mężczyznach i chłopcach. Zbudował dwupiętrowy dom z bali, w którym znajdowało się źródło wody. Kowal, Eli Snider, był właścicielem tej ziemi. Później sprzedał ją Charlesowi C. Hadsallowi, przyjacielowi Brown'a. Brown i jego ludzie pozostali w forcie do końca lata. Potem zostawili ją Hadsallowi, aby utrzymać ludzi.

Hamilton nigdy nie został schwytany. W czasie wojny domowej służył jako pułkownik w Konfederacyjnej Armii Północnej Wirginii... Jeden, Charles Matlock, został aresztowany za tę zbrodnię, ale potem uciekł. Tylko jeden został postawiony przed sądem. William Griffith został aresztowany w 1863 roku, osądzony za morderstwo, a 30 października 1863 roku powieszony.

Wiersz Whittiera

Poeta i abolicjonista, John Greenleaf Whittier, napisał kilka miesięcy później wiersz o masakrze i opublikował go w miesięczniku Atlantic:

RÓŻA od róż

Gdzie róża nigdy nie rosła!
Wielkie krople na trawie,
ale nie z rosy! Skażenie
w słodkim powietrzu. Dla
dzikich pszczół, by się ich pozbyć!
Plama, która nigdy nie wybieknie na
słońcu!

Wracaj, rumaku z prerii!
Słodki ptaszku, leć z powrotem!
Ruszaj się, łysy sępie!
Szary wilku, zawołaj swoją sforę! Wstrętne
ludzkie sępy... ucztowały
i uciekły.
Wilki z Granicy... wkradły
się z martwych.

Z palenisk ich kabin,
Pola ich kukurydzy,
nieogrodzone i nieuzbrojone,
Ofiary były rozdarte, Wicher
morderstwa Zwinął się
i porwał na
niskie, trzciniaste bagna, Bagno Łabędzia
.

Z próżną prośbą o łaskę Nie było krzywe
kolano;
W ustach karabinów. Prawdziwe
męskie spojrzenie.
Jak podpalony majowe słońce,
O Marais du Cygne!
Na śmierć dla silnego życia,
na czerwoną trawę dla zieleni!

W domach ich wychowania,
Jeszcze ciepłe z ich życia,
Wy tylko czekajcie na zmarłych,
Biedne dzieci i żony! Gasić
czerwony ogień kuźni, Kowal nie przyjdzie
;
Unyoke brązowe woły, Sracz
leży głupi".

Wiatr powolny z Bagna Łabędzia,
O ponury pociągu śmierci,
Z wciśniętymi wargami jak bezkrwawe usta
zabitego! Pocałuj
młode powieki, Wygładź
szare włosy;
Niech łzy gaszą przekleństwa, które płoną
przez twoje modlitwy.

Silni ludzie z prerii,
Żałobnicy i dzikusy!
Biadolić, spustoszona kobieto!
Płacz, dziecko bez ojca!
Ale ziarno Boże rodzi się z
popiołów pod spodem,
a korona jego żniwa żyje
ze śmierci.

Nie na próżno na tarczy Cień
porusza się,
by wskazać wielkie kontrasty
dobra i zła: Wolne
domy i wolne ołtarze,
Wolne prerie i powódź,
Trzciny Bagna Łabędzia,
Które są z krwi!

Na the nadproże Kansas Że
krew suszyćHenceforth
the Bad AngelShall nieszkodliwy
iść;
Odtąd the słońce zmierzch,
Niesprawdzony na jej sposób,
Wolność podążaćThe
marsz the dzień.