Erwin Rommel
Lis pustynny może również odnosić się do lisa Fenneca
Marszałek polowy Erwin Johannes Eugen Rommel, "Lis Pustynny" (15 listopada 1891 - 14 października 1944 r.), był oficerem armii niemieckiej w I i II wojnie światowej.
W czasie II wojny światowej dowodził niemiecką armią w Afryce Północnej w długiej walce z 8. brytyjską armią. Został ostatecznie pokonany pod El Alamein. Później w czasie wojny dowodził siłami niemieckimi broniącymi francuskiego wybrzeża przed inwazją aliantów w Normandii.
Rommel był dobrze lubiany przez niemiecką opinię publiczną i szanowany przez aliantów. Uważano go za rycerskiego i humanitarnego, gdy inni niemieccy przywódcy nie byli. Jego słynny Afrikakorps nie był oskarżony o żadne zbrodnie wojenne. Żołnierze schwytani przez jego armię byli dobrze traktowani, a rozkazy zabijania schwytanych żydowskich żołnierzy i cywilów były ignorowane.
Rommel wiedział o planie zabójstwa Hitlera w 1944 roku przez starszych oficerów. Kiedy zawiódł, wszyscy zainteresowani byli torturowani i straceni. Hitler zaproponował mu wybór między samobójstwem a sądem wojennym, a on popełnił samobójstwo. Jego śmierć ogłoszono jako śmierć bohatera w walce.
Wczesne życie i kariera
Rommel urodził się w Heidenheim w Niemczech, 45 kilometrów (28 mil) od Ulm, w Królestwie Wirtembergii, które było wówczas częścią Cesarstwa Niemieckiego, 15 listopada 1891 roku. Został ochrzczony 17 listopada 1891 roku. Jego ojciec, Erwin Rommel (1860-1913) był nauczycielem matematyki, a później dyrektorem szkoły średniej w Aalen. Jego matką była Helene von Lutz, córka urzędnika samorządowego. Rommel był drugim z czwórki dzieci: Karlem, Gerhardem i Heleną. Rommel napisał, że jego "wczesne lata minęły bardzo szczęśliwie"[].
W wieku 14 lat Rommel wraz z przyjacielem zbudował pełnowymiarowy szybowiec, który był w stanie latać na krótkich dystansach. Młody Erwin myślał o byciu inżynierem i wykazał się talentem do pracy technicznej, jednak ze względu na ojca, młody Rommel wstąpił w 1910 r. do miejscowego 124 Pułku Piechoty Wirtemberskiej jako podchorąży podchorążych i wkrótce potem został wysłany do Szkoły Podchorążych w Gdańsku. Ukończył ją 15 listopada 1911 r., a w styczniu 1912 r. został porucznikiem.
W szkole kadetów Erwin Rommel na początku 1911 r. poznał swoją przyszłą żonę, 17-letnią Łucję Marię Mollin (zwaną też Łucją) (ur. 6 czerwca 1894 r. w Gdańsku; zm. 26 września 1971 r. w Stuttgarcie). Pobrali się 27 listopada 1916 r. w Gdańsku, a 24 grudnia 1928 r. mieli syna, Manfreda, który później został burmistrzem Stuttgartu. Manfred zmarł w 2013 roku. Po spotkaniu z Lucie niektórzy historycy uważają, że Rommel miał także romans z kobietą o imieniu Walburga Stemmer w 1913 r. i mieli córkę o imieniu Gertrud.
I wojna światowa
W I wojnie światowej Rommel walczył we Francji, a także w Rumunii i we Włoszech, najpierw jako członek 6. Wirtemberskiego Pułku Piechoty, a następnie w Wirtemberskim Batalionie Górskim Alpenkorps. W czasie służby w tej jednostce zyskał reputację szybkiego podejmowania decyzji taktycznych i wykorzystywania dezorientacji wroga. Został trzykrotnie ranny i odznaczony Żelaznym Krzyżem; I i II klasa.
Rommel otrzymał również najwyższy pruski medal, Pour le Mérite, po walkach w górach zachodniej Słowenii, w bitwach na froncie Isonzo-Soca. Nagroda została przyznana w wyniku bitwy pod Longarone i zdobycia Góry Matajur w Słowenii oraz jej obrońców, liczących 150 włoskich oficerów, 9000 mężczyzn i 81 sztuk artylerii. Jego batalion używał gazu podczas bitew pod Izonosem, a także odegrał kluczową rolę w zwycięstwie mocarstw centralnych nad armią włoską w bitwie pod Caporetto. Podczas walk pod Isonzo Rommel został wzięty do niewoli przez Włochów. Uciekł, a ponieważ mówił po włosku, w ciągu dwóch tygodni wrócił na linie niemieckie. Później, kiedy wojska niemieckie i włoskie zostały sprzymierzone podczas II wojny światowej, Rommel zdał sobie sprawę, że ich brak sukcesu w walce wynikał ze złego przywództwa i wyposażenia, które po naprawieniu, łatwo zrównało je z siłami niemieckimi.
II wojna światowa
Polska 1939
Rommel był dowódcą Führerbegleithauptquartier (kwatery głównej eskorty Führera) podczas kampanii w Polsce, często poruszając się blisko frontu w pociągu Führersonderzug, widząc większość Hitlera. Po klęsce Polski Rommel powrócił do Berlina, aby zorganizować paradę zwycięstwa Führera, biorąc udział w niej jako członek otoczenia Hitlera. Podczas polskiej kampanii, Rommel został poproszony o pomoc dla jednego z krewnych swojej żony, polskiego księdza, który został aresztowany. Kiedy Rommel zwrócił się do Gestapo z prośbą o informacje, gestapo nie znalazło żadnej informacji o jego istnieniu.
Francja 1940
Rommel poprosił Hitlera o dowodzenie dywizją pancerną. 6 lutego 1940 r., trzy miesiące przed inwazją na Francję, Rommel otrzymał dowództwo 7 Dywizji Pancernej, za "Fall Gelb" ("Case Yellow"), inwazję na Francję i Niskie Kraje. Niektórzy inni oficerowie nie zgodzili się z jego awansem. Pierwotna prośba Rommla o objęcie dowództwa została odrzucona przez Szefa Sztabu Armii, który przytoczył jego brak wcześniejszego doświadczenia w pracy z jednostkami pancernymi, a jego bogate wcześniejsze doświadczenie w jednostce alpejskiej uczyniło go bardziej odpowiednim kandydatem do objęcia dowództwa nad dywizją górską, która ostatnio musiała objąć stanowisko dowódcy. Rommel podkreślał jednak wykorzystanie mobilnej piechoty i dostrzegał wielką przydatność sił pancernych w kampanii polskiej. Z wielkim entuzjazmem rozpoczął naukę i rozwijanie technik prowadzenia wojny pancernej. Decyzja o przekazaniu mu dowództwa nad dywizją pancerną okazała się znakomita. W maju 1940 r. jego 7 Dywizja Pancerna zyskała sławę "Dywizji Widmowej", ponieważ jej szybkie postępy i szybkie ataki często posuwały ją tak daleko, że często była pozbawiona łączności z resztą armii niemieckiej.
Afryka Północna 1941-1943
Nagrodą dla Rommla za jego sukces był awans i mianowanie na dowódcę 5. Dywizji Lekkiej (później zreorganizowanej i ponownie wyznaczonej 21. Dywizji Pancernej) oraz 15. Dywizji Pancernej, które jako Niemieckie Afrikakorpy (słuchajcie ) zostały wysłane do Libii na początku 1941 r. w ramach operacji Sonnenblume, aby pomóc wojskom włoskim, które poniosły ciężką klęskę z siłami Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w operacji Compass. To właśnie w Afryce Rommel osiągnął swoją największą sławę jako dowódca.
Erwin Rommel
Postawa
Rommel był dobrze znany nie tylko Niemcom, ale także jego wrogom. Opowieści o jego rycerstwie i umiejętnościach taktycznych przyniosły mu szacunek wielu przeciwników, m.in. Claude'a Auchinlecka, Winstona Churchilla, George'a S. Pattona, Hugh Dowdinga i Bernarda Montgomery'ego (który nazwał psa jego imieniem). Rommel był również pełen szacunku dla swoich wrogów. Hitler uważał Rommla za jednego ze swoich ulubionych generałów.
Afrika Korps nigdy nie został oskarżony o żadne zbrodnie wojenne, a sam Rommel określił walki w Afryce Północnej jako Krieg ohne Hass - wojna bez nienawiści. Istnieje na to wiele przykładów, jak na przykład jego odmowa wykonania rozkazu Hitlera o rozstrzelaniu żydowskich jeńców. Za czasów Rommla we Francji, Hitler kazał mu deportować Żydów do Francji; Rommel tego nie zrobił. Kilkakrotnie pisał listy protestujące przeciwko traktowaniu Żydów. Kiedy brytyjski major Geoffrey Keyes został zabity podczas nieudanego nalotu komandosów na Rommla za liniami niemieckimi, Rommel wydał mu rozkaz pochowania go z pełnymi wojskowymi honorami. Ponadto, podczas budowy Muru Atlantyckiego, Rommel nakazał, aby francuscy robotnicy nie byli wykorzystywani jako niewolnicy, lecz aby płacono im za ich pracę.
Grób Rommla
Śmierć
Rommel nie był jednym z tych, którzy planowali zamach na życie Hitlera. Właściwie to nie był zwolennikiem zamachu na Hitlera. Rommel uważał, że próba zamachu może wywołać wojnę domową w Niemczech i Austrii, a Hitler stałby się męczennikiem dla trwałej sprawy. Zamiast tego Rommel nalegał na aresztowanie Hitlera i postawienie go przed sądem za swoje zbrodnie. Później jednak Rommel zdecydował się poprzeć tę akcję.
Po nieudanym zamachu bombowym 20 lipca 1944 r. wielu spiskowców zostało aresztowanych. Rommel był zaniepokojony tą sytuacją. Nie minęło wiele czasu, zanim jego udział wyszedł na jaw.
W czasie tortur gestapo jeden z nich ujawnił nazwiska kilku wyższych oficerów armii, z którymi konsultowano się wcześniej. Rommel był jednym z nich.
Jeszcze bardziej cholernie, Carl Goerdeler, główny cywilny przywódca ruchu oporu, napisał w kilku listach i innych dokumentach, że Rommel jest potencjalnym zwolennikiem i akceptowalnym przywódcą wojskowym, który może być postawiony na stanowisku odpowiedzialnym za ich zamach stanu, jeśli ten się powiedzie. Urzędnicy partii nazistowskiej we Francji poinformowali, że Rommel szeroko i pogardliwie krytykował nazistowską niekompetencję i zbrodnie. To przypieczętowało jego los.
Premiera filmu "Pustynny lis" (The Desert Fox): Historia Rommla (1951) pomogła mu zyskać reputację jednego z najbardziej znanych i cenionych przywódców w armii niemieckiej.
Maska śmierci Erwina Rommla
Pomnik w miejscu samobójstwa Erwina Rommla poza Herrlingen, Badenia-Wirtembergia, Niemcy (na zachód od Ulm).
Pytania i odpowiedzi
P: Kim był Erwin Johannes Eugen Rommel?
O: Erwin Johannes Eugen Rommel był feldmarszałkiem w armii niemieckiej, który służył w I i II wojnie światowej. Najbardziej znany jest jako "Lis Pustyni", ponieważ dowodził siłami niemieckimi podczas kampanii północnoafrykańskiej (1940-1943).
P: Kiedy i gdzie się urodził?
A: Erwin Johannes Eugen Rommel urodził się 15 listopada 1891 roku w Heidenheim Wrttemberg.
P: Ile miał lat, gdy zmarł?
A: Erwin Johannes Eugen Rommel zmarł w wieku 52 lat, w 1944 roku.
P: Czym dowodził podczas II wojny światowej?
A: Podczas II wojny światowej Erwin Johannes Eugen Rommel dowodził armią niemiecką w Afryce Północnej podczas kampanii północnoafrykańskiej (1940-1943), a następnie dowodził siłami niemieckimi broniącymi się przed inwazją aliantów w Normandii (1944).
P: Jak żołnierze byli traktowani przez jego armię?
O: Żołnierze schwytani przez jego armię byli dobrze traktowani, a rozkazy zabicia schwytanych żydowskich żołnierzy i cywilów były ignorowane.
P: Jaki plan znał Rommel, który dotyczył wyższych oficerów?
A: W 1944 roku Rommel wiedział o planie wyższych oficerów, aby zamordować Hitlera.
P: Jak zareagował Hitler, gdy ten plan się nie powiódł?
O: Gdy ten plan się nie powiódł, wszyscy zainteresowani byli torturowani i straceni. Hitler zaproponował mu wybór: samobójstwo lub sąd wojenny, a on popełnił samobójstwo.
