Głęboka stymulacja mózgu

Aplikacje

Choroba Parkinsona

Choroba Parkinsona jest zespołem neurologicznym charakteryzującym się drżeniem, hipokinezją, sztywnością i niestabilnością postawy. DBS nie leczy choroby Parkinsona, ale może pomóc w zmniejszeniu objawów i poprawić jakość życia pacjenta. DBS jest stosowany tylko u pacjentów, u których objawy nie mogą być kontrolowane za pomocą leków.

DBS został zatwierdzony w Stanach Zjednoczonych przez Food and Drug Administration do leczenia choroby Parkinsona w 2002 roku. DBS wiąże się z ryzykiem poważnego zabiegu chirurgicznego, a częstość powikłań zależy od doświadczenia zespołu chirurgicznego. Do głównych powikłań należą krwotok (1-2%) i infekcja (3-5%).

Duża depresja

Głęboka stymulacja mózgu była stosowana u kilku pacjentów w leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych (MDD). Trudno jest znaleźć dobry cel w mózgu dla DBS, ponieważ jest niewielu pacjentów, którzy mieli DBS dla MDD.

W badaniu dotyczącym DBS w przypadku dużych zaburzeń depresyjnych i zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (OCD) wzięło udział 23 pacjentów - dziewięciu z OCD, siedmiu z MDD i jeden z obydwoma zaburzeniami. Stwierdzono, że "około połowa pacjentów wykazała dramatyczną poprawę" oraz że wystąpiło niewiele skutków ubocznych i komplikacji.

DBS w leczeniu depresji opornej na leczenie może być równie skuteczny jak leki przeciwdepresyjne, ale należy uważać na działania niepożądane i powikłania. Powszechne działania niepożądane w przypadku DBS dla MDD obejmują infekcje, ból głowy, zły nastrój i myśli samobójcze.

Zespół Tourette'a

W 1999 r. DBS został zatwierdzony do stosowania w leczeniu zespołu Tourette'a - dziedzicznego zaburzenia neurologicznego. Głęboka stymulacja mózgu jest stosowana w leczeniu pacjentów z ciężkim zespołem Tourette'a, gdy leki nie pomagają pacjentowi. Wielu pacjentów ma mniej objawów po zastosowaniu DBS. U niektórych pacjentów DBS jest zakładany tylko na jedną stronę mózgu. Może to zmniejszyć objawy, a pacjenci mogą mieć mniej skutków ubocznych, gdy stymulacja jest umieszczona tylko po jednej stronie mózgu.

Istnieją dwa miejsca w mózgu, gdzie stymulacja jest umieszczana. Stymulacja jest umieszczana albo we wzgórzu, albo w globus pallidus pars interna. Wzgórze jest bardziej powszechnym celem dla DBS, ale oba cele mogą zmniejszyć objawy. Najlepszy cel leczenia zespołu Tourette'a za pomocą DBS nie został jeszcze określony.

Inne zastosowania medyczne

choroba Alzheimera

W 2012 roku przegląd literatury wykazał pewne spowolnienie początku demencji i utraty pamięci u sześciu pacjentów z chorobą Alzheimera, u których zastosowano DBS.

Uraz/śpiączka

W sierpniu 2007 roku amerykańscy naukowcy zastosowali DBS u 38-letniego mężczyzny, który przez sześć lat pozostawał w śpiączce z powodu urazu głowy. Pacjent był w stanie obudzić się, otworzyć oczy i obrócić głowę w odpowiedzi na mówienie. Po kolejnych zabiegach DBS, pacjent mógł nazywać przedmioty i używać rąk. Mógł również pić płyny i jeść posiłki doustnie. Chociaż DBS działa u niektórych pacjentów z urazami głowy, DBS może nie działać u każdego pacjenta z poważnym urazem głowy i/lub śpiączką.

OCD

DBS był stosowany w leczeniu zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego (OCD) Zastosowanie DBS w OCD jest jednym z najbardziej udanych zastosowań DBS w jakiejkolwiek chorobie. Nie jest jasne, dlaczego DBS jest tak skuteczny w przypadku OCD.

Możliwe powikłania i działania niepożądane

DBS jest pomocny dla niektórych pacjentów, ale u innych występują efekty uboczne i powikłania. Pacjenci mogą doświadczać efektów ubocznych w postaci apatii, halucynacji, uzależnienia od hazardu, hiperseksualności, problemów poznawczych i depresji. Mogą one być jednak przejściowe i związane z prawidłowym umieszczeniem i kalibracją stymulatora. Niektóre efekty uboczne mogą ustąpić po pewnym czasie.

Ponieważ mózg może się trochę poruszać podczas operacji, istnieje możliwość, że elektrody mogą się przesunąć z miejsca. Może to spowodować więcej komplikacji, takich jak zmiany osobowości. Przemieszczenie elektrod jest łatwe do wykrycia za pomocą tomografii komputerowej. Mogą również wystąpić komplikacje związane z operacją, takie jak krwawienie w mózgu.

W rzadkim przypadku, u pacjenta z ciężkim zespołem Tourette'a wystąpiły bardzo poważne skutki uboczne i komplikacje. Pacjent cierpiał na opisthotonus - kiedy mięśnie kurczą się bez kontroli pacjenta. Pacjent zmarł później z powodu innych infekcji.