Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne

Symptomy

Obsesje

Ktoś z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym ma myśli zwane obsesjami. Myśl, która jest obsesją będzie się powtarzać wiele razy i jest to myśl, której dana osoba nie chce mieć. Różni ludzie będą mieli różne obsesyjne myśli. Niektórzy ludzie mają obsesje na punkcie Boga, diabła lub innej postaci religijnej krzywdzącej ich lub kogoś, kogo kochają. Inni ludzie mają obsesje na punkcie seksu. Mogą myśleć o takich rzeczach jak całowanie, uprawianie seksu lub dotykanie osób z ich otoczenia. Osoby cierpiące na OCD mogą obawiać się, że będą postępować zgodnie z tymi myślami.

Niektóre osoby cierpią na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne bez kompulsji. Jest to tak zwane "głównie obsesyjne OCD" lub "pure-O". Uważa się, że nawet połowa osób cierpiących na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne cierpi na OCD głównie obsesyjne. Osoby cierpiące na OCD z natręctwami mogą mieć jeszcze trzeci rodzaj natręctw - myśli agresywne. Osoby z myślami agresywnymi mogą mieć obsesje na punkcie skrzywdzenia lub zabicia siebie lub osób z ich otoczenia. Zamiast wykonywać kompulsje, osoby z pierwotnie obsesyjnym OCD mogą wykonywać je w myślach lub unikać rzeczy i miejsc, które wywołują obsesje.

Kompulsje

Wiele osób z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym działa w określony sposób, aby powstrzymać obsesyjne myśli. Te specyficzne działania są znane jako kompulsje. Dla osoby z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym, wykonywanie tych czynności jest sposobem na powstrzymanie obsesyjnej myśli. Mogą one również myśleć, że wykonywanie tych czynności powstrzyma ich lub kogoś, na kim im zależy, przed czymś złym.

Wiele kompulsji jest podobnych do tików ciała, a do 40% osób z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym ma zaburzenia tikowe. Niektóre przykłady przymusu obejmują:

• Mycie ręczne
• Sprzątanie siebie lub rzeczy wokół siebie
• Robienie czegoś (np. włączanie i wyłączanie światła) określoną liczbę razy
• Układanie obiektów w określonej kolejności
• Wielokrotne liczenie do określonej liczby
• Sprawdzenie, czy wykonali jakąś czynność, zazwyczaj sprawdzenie pewnej liczby razy

Osoby z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi zazwyczaj wiedzą, że ich kompulsje nie mają sensu, ale i tak je wykonują, aby powstrzymać uczucie paniki lub niepokoju. Ludzie z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi mogą robić swoje kompulsje godzinami każdego dnia. Ich kompulsje mogą również zaszkodzić im, takie jak kompulsywne mycie rąk, co czyni ich ręce czerwone i cięte.

Przyczyny

Przyczyna zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych jest nieznana. Istnieją dowody na to, że geny odgrywają istotną rolę w rozwoju tego zaburzenia. Jeśli zaburzenie zaczyna się w dzieciństwie, jest bardziej prawdopodobne, że inni członkowie rodziny będą mieli OCD, niż jeśli zaburzenie zaczyna się w wieku dorosłym. Uważa się, że zaburzenie obsesyjno-kompulsywne jest wynikiem działań podejmowanych przez ludzi w trakcie ich ewolucji.

Diagnoza

Istnieją cztery kryteria diagnostyczne DSM dla zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych:

1. Osoba musi mieć obsesje, kompulsje lub obie te rzeczy. DSM definiuje obsesje jako myśli, które pojawiają się wielokrotnie i których dana osoba nie chce. Osoba musi próbować pozbyć się tych myśli. DSM definiuje kompulsje jako działania wykonywane wielokrotnie z powodu obsesji. Czynności te są wykonywane w celu zmniejszenia stresu spowodowanego obsesją.
2. Obsesje lub kompulsje zajmują dużo czasu lub powodują wiele problemów w życiu osoby.
3. Objawy nie są spowodowane przez lek lub inny problem medyczny.
4. Problemy te nie są bliższe problemom powodowanym przez inne zaburzenia psychiczne, takie jak zaburzenia lękowe czy zaburzenia dysmorficzne ciała.

Diagnostyka różnicowa

Istnieje inne zaburzenie psychiczne podobne do zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego, zwane Obsesyjno-Kompulsywnym Zaburzeniem Osobowości lub OCPD. Różnica między nimi polega na tym, że osoby z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym wiedzą, że coś jest nie tak i stają się zestresowane z powodu swoich obsesyjnych myśli. Ludzie z obsesyjno-kompulsywnym zaburzeniem osobowości nie wiedzą, że coś jest nie tak, i lubią swoje obsesje i kompulsje.

Zarządzanie

Terapia

Terapia behawioralna i terapia poznawczo-behawioralna są wykorzystywane do pomocy ludziom z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi. Terapia działa przez co ludzie są w miejscach, gdzie mają swoje obsesyjne myśli. Są one następnie wykonane, aby nie zrobić ich przymusu. Z biegiem czasu, osoba staje się przyzwyczajony do miejsca lub rzeczy, które powoduje im mieć ich obsesyjne myśli. Przykładem tego jest ktoś, kto boi się brudu o brud umieścić na rękach bez możliwości zmyć go.

Leki

Leki, które są zazwyczaj stosowane, nazywane są "selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny" lub SSRI. Leki te działają poprzez zatrzymanie działania substancji chemicznej w mózgu zwanej serotoniną. Powoduje to, że obsesyjne myśli pojawiają się rzadziej. U dorosłych, SSRI są stosowane u osób z umiarkowanymi lub ciężkimi problemami. U dzieci, SSRI są stosowane po lub wraz z terapią dla osób z poważnymi problemami.

Jeśli SSRI nie działają, możliwe jest, aby lekarz dał komuś z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym leki przeciwpsychotyczne. Lekarze mogą stosować zarówno leki i doradztwo dla osób z tym zaburzeniem, a oni uważają, że to podejście działa najlepiej.

Procedury

Chirurgia może być stosowana, aby pomóc ludziom, jeśli inne metody leczenia nie działają. W Stanach Zjednoczonych operacja nie jest wykonywana, chyba że leki i terapia nie przyniosły oczekiwanych rezultatów wiele razy. W Wielkiej Brytanii, operacja nie może być wykonana, chyba że terapia poznawczo-behawioralna nie zadziałała.

Dzieci

Terapia może być stosowana w celu zmniejszenia kompulsji u dzieci i młodych dorosłych. Zaangażowanie rodziny jest bardzo ważne w leczeniu dzieci. Rodzina może również dać dziecku pozytywne wzmocnienie dla nie robienia ich kompulsywnych zachowań.

Historia

W Europie od XIV do XVI wieku uważano, że ludzie, którzy mają obsesyjne myśli, są opętani. Leczono tych ludzi, wykonując czasami niebezpieczne egzorcyzmy, aby usunąć diabła lub złego ducha z danej osoby. W 1910 roku, lekarz o imieniu Sigmund Freud powiedział, że zaburzenia obsesyjno-kompulsywne były z powodu walki w czyjejś głowie. Powiedział, że te walki zaczynają się w dzieciństwie, kiedy ktoś zyskuje "fobię dotykową", która walczy z naturalną chęcią dotykania rzeczy.

Społeczeństwo i kultura

Istnieje kilka filmów i programów telewizyjnych, które pokazują ludzi z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi. Film "Aviator" pokazuje życie Howarda Hughesa. Hughes bał się zarazków, a jego obsesje i kompulsje dotyczyły trzymania zarazków z daleka. Angielski piłkarz David Beckham opowiedział o swoim zaburzeniu obsesyjno-kompulsywnym. Gospodarze telewizyjni Howie Mandel i Marc Summers również mówili o swoich obsesjach i kompulsjach.